AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

Tá áthas orm go bhfuil duine eile sa teach a éiríonn chomh
colgach céanna liomsa. Bhí an chuma ar Peter go raibh
faoiseamh air go dtiocfadh leis Dussel a cháineadh gan eagla
air go n-inseoinn. Maidir liom féin, bhí áthas orm fosta, de
bhrí gur mhothaigh mé cairdeas láidir, rud nár mhothaigh mé
riamh ach le cailíní a bhí cairdiúil liom.
Do chara, Anne
AN MHÁIRT, 15 FEABHRA 1944
Bhí torthaí ar an easaontas bheag le Dussel, agus níorbh fhiú dó
an locht a chur ar dhuine ar bith ach air féin amháin. Tráthnóna
Luain tháinig Dussel isteach chun Máthair a fheiceáil agus
dúirt léi go buach gur chuir Peter ceist air ar maidin ar chodail
sé go maith, agus chuir sé leis cé chomh brónach agus a bhí
sé faoin rud a tharla tráthnóna Dé Domhnaigh – nach raibh
dochar ar bith ann. Chuir Dussel in iúl dó nár ghoill sé go
mór air. Mar sin de bhí gach rud go seamhrach arís. D’inis
Máthair an scéal seo dom, agus bhí iontas orm ionam féin
gur umhlaigh Peter é féin, cé go raibh sé chomh feargach le
Dussel agus in ainneoin a chuid gealltanas nach ndéanfadh sé
amhlaidh.
Ní raibh mé ábalta srian a chur ar mo chuid fiosrachta agus
bhraith mé Peter faoin scéal, agus dúirt sé láithreach bonn go
raibh Dussel ag insint bréag. Ba chóir duit aghaidh Peter a
fheiceáil. Is mian liom go raibh ceamara agam. Tháinig dreach
diomú, dúfheirge, éiginnteachta, buaireamh intinne agus cuid
mhór eile ar a aghaidh go gasta i ndiaidh a chéile.
Thug an tUasal van Daan agus Peter íde béil na muc is
na madaí do Dussel an oíche sin. Ach is cosúil nach raibh sé
chomh holc sin ó tharla go raibh coinne fiaclóra eile ag Peter
inniu.
Le fírinne, ní raibh siad ag iarraidh labhairt lena chéile arís
go deo.
209