AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

leis na Naitsithe, thiocfadh linn iarracht a dhéanamh iad a
bhreabadh!
‘Ba chóir dúinn an raidió a chur i bhfolach!’ arsa Bean van
D. go héagaointeach. ‘Maith go leor, sa sorn,’ a d’fhreagair an
tUasal van D. ‘Má thagann siad orainn, tá sé chomh maith acu
teacht ar an raidió fosta!’
‘Ansin tiocfaidh siad ar dhialann Anne fosta,’ arsa Athair
ina dhiaidh sin.
‘Dóigh í mar sin,’ a mhol duine de na daoine sa ghrúpa a
raibh eagla a mbáis orthu.
Ba é an ráiteas seo agus an torann a rinne na póilíní ar an
leabhragán na bomaití nuair a bhí an eagla is mó orm. Ó, chan
mo dhialann, má imíonn mo dhialann, imeoidh mise fosta!
Buíochas do Dhia níor dhúirt Athair rud ar bith eile.
Ní fiú na comhráite uile a athinsint; insíodh an oiread sin.
Thug mé sólás do Bhean van Daan a bhí iontach scanraithe.
Labhair muid ar éalú, ar an Gestapo bheith dár gceistiú, ar
ghlaoch a chur ar an Uasal Kleiman agus ar chrógracht.
‘Caithfimid bheith inár saighdiúirí, a Bhean van Daan. Má
tá ár gcuid ama caite, bhuel ansin, beidh sé ar son na Banríona
agus na Tíre, ar son na saoirse, na fírinne agus na córa, mar
a insíonn siad i gcónaí dúinne ar an raidió. Is é an t-aon rud
amháin atá olc faoi dtaobh de go dtarraingeoimid na daoine
anuas linn!’
I ndiaidh uair an chloig mhalartaigh an tUasal van Daan
áiteanna lena bhean arís, agus tháinig Athair gur shuigh sé in
aice liom.
A ceathair a chlog, a cúig a chlog, leath i ndiaidh a cúig.
Chuaigh mé agus shuigh mé le Peter ag a fhuinneog agus
d’éist muid, agus muid chomh cóngarach sin go dtiocfadh linn
corp a chéile a mhothú ar crith; labhair muid focal nó beirt
ó am go ham agus d’éist muid go géar. Bhain siad an dallóg
dhubh anuas sa seomra béal dorais. Rinne siad liosta de na
rudaí uile a bhí beartaithe acu insint don Uasal Kleiman ar an
286