AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

comharsana nuair a fheicfidh siad toit ag teacht amach as an
simléar?
Is é an scéal céanna leis na cuirtíní é. Ó chuaigh muid i
bhfolach a chéaduair, tá siad greamaithe go docht le tacóidí
de na fuinneoga. In amanna is cathú dochloíte é do dhuine
de na mná nó na fir uaisle spléachadh a thabhairt ar an saol
amuigh. An toradh air: sraith focal maslach. An freagra air: ‘Ó
ní thabharfaidh duine ar bith faoi deara é.’ Is é sin an dóigh a
dtosaíonn agus a gcríochnaíonn gach gníomh neamhairde. Ní
thabharfaidh duine ar bith faoi deara é, ní chluinfidh duine ar
bith é, ní chuirfidh duine ar bith lá suime ann. Is furasta sin a
rá, ach an bhfuil sé fíor?
Faoi láthair, tá na hargóintí achrannacha maolaithe; níl ann
ach go bhfuil Dussel agus muintir van Daan fós in adharca a
chéile. Nuair a bhíonn Dussel ag caint ar Bhean van D., is gnách
go dtugann sé ‘an tseanchailleach sin’ uirthi, nó ‘an óinseach
sin’, agus go contrátha tagraíonn Bean van D. dár bhfear
uasal léannta mar ‘sheanmhaighdean’ nó ‘sheanmhaighdean
thaghdach néaróiseach’, srl.
An óinseach ag aoir ar an amadán!
Do chara dílis, Anne
TRÁTHNÓNA DÉ LUAIN, 8 SAMHAIN 1943
A Kitty dhil,
Dá léifeá mo chuid litreacha in aon mheall amháin,
chuirfeadh sé an dubh-iontas ort gur scríobhadh iad agus mé
thuas seal thíos seal. Cuireann sé isteach orm go bhfuil mé ag
brath ar an ghiúmar san Urtheach, ach ní mise an t-aon duine a
dtagann drochspionn air, tagann sé ar gach duine. Tá mé sáite
i leabhar, caithfidh mé mo chuid smaointe a chur in ord sula
meascaim le daoine eile, nó b’fhéidir go mbeidís ag déanamh go
raibh mé aisteach. Mar a fheiceann tú, tá mé sna duibheagáin
faoi láthair. Ní thiocfadh liom insint duit cad é a chuir tús
159