AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

stampaí ciondála, ní fiú a dhath iad. Tá dhá leathanach liatha
déag ann agus línte cúnga ag dul trasna an leathanaigh ar
fiar. Tá Margot ag smaoineamh ar chúrsa a dhéanamh sa
pheannaireacht bhreá; mhol mé di dul ar aghaidh agus é a
dhéanamh. Ní ligfidh Máthair dom mar gheall ar mo shúile,
ach sílim go bhfuil sé sin amaideach. Cibé acu a dhéanaim sin
nó rud éigin eile, bíonn an toradh céanna air.
Ó tharlaíonn nár mhair tú in aimsir an chogaidh riamh,
a Kitty, agus ó tharlaíonn gur beag an taithí atá agat ar an
saol faoi cheilt, in ainneoin mo chuid litreacha, ceadaigh dom
insint duit, ar mhaithe leis an ghreann, cad é ba mhaith le gach
duine againn a dhéanamh nuair a bheimid ábalta dul amach
arís.
Ba mhian le Margot agus leis an Uasal van Dann, thar rud
ar bith eile, go mbeadh folcadán te acu, líonta chuig an bharr,
a dtig leo luí siar ann go ceann níos mó ná leathuair an chloig.
Ba bhreá le Bean van Daan císte, ní thig le Dussel smaoineamh
ar rud ar bith eile seachas a Charlotte a fheiceáil, agus tá
Máthair ar bís cupán fíorchaife a fháil. Ba mhaith le hAthair
cuairt a thabhairt ar an Uasal Voskuijl, rachadh Peter go lár an
bhaile, agus maidir liom féin, bheadh altú na lámh suas agam
agus ní bheadh a fhios agam cá háit a dtosóinn.
Thar rud ar bith eile tá mé ag tnúth go mór le teach dár
gcuid féin a bheith againn, le bheith ábalta siúl thart gan cosc
ar bith agus le go mbeidh duine éigin ann chun cuidiú liom le
mo chuid obair baile, faoi dheireadh. Lena rá ar dhóigh eile, le
dul ar ais ar scoil!
Thairg Bep go bhfaigheadh sí roinnt torthaí dúinn, ar lacáistí
mar a thugtar orthu: fíonchaora 2.50 guldan an punt, spíonáin
ar 70 cent an punt, péitseog amháin 50 cent, mealbhacáin 75
cent an punt. Ní iontas ar bith é go mbaineann na páipéir
nuachta úsáid as cló mór ramhar chun gach rud a scríobh: ‘Bí
Cothrom agus Coinnigh na Praghsanna Íseal’!
124