AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

AN LUAN 3 AIBREÁN 1944
A Kitty dhil,
I gcontrárthacht leis an ghnáthchleachtas a bhíonn agam, tá
mé ag dul a chur síos go mion ar an dóigh a bhfuil cúrsaí bia,
de bhrí gur ábhar imní agus tábhachta é, chan amháin ann seo
san Urtheach, ach ar fud na hOllainne, ar fud na hEorpa agus
níos faide ar shiúl fiú.
Le linn dúinn bheith inár gcónaí anseo le mí is fiche anuas,
is iomaí ‘ciorcal bia’ a ndeachaigh muid fríd – tuigfidh tú an
chiall atá leis sin i gceann bomaite. Is ionann ‘ciorcal bia’ agus
tréimhse ama nach mbíonn againn ach cineál áirithe bia nó
glasra le hithe. Ar feadh tamaill fhada níor ith muid rud ar
bith ach amháin searbhán muc. Searbhán muc le gaineamh,
searbhán muc gan ghaineamh, searbhán muc le brúitín,
casaról searbhán muc agus brúitíní. Bhí spionáiste againn
ina dhiaidh sin, agus ansin tháinig cálráib, trátaí, lus na bó,
cabáiste géaraithe, srl, srl ina dhiaidh sin.
Ní thógann sé cian díot más gá duit, abair cabáiste géaraithe
a ithe gach lá don lón agus don dinnéar, ach nuair a bhíonn tú
ocrach go leor, itheann tú cuid mhór rudaí. Anois, áfach, is é
seo an t-am is fearr dá raibh againn anseo, de thairbhe nach
bhfuil glasraí ar bith ann.
Is iad na pónairí donna, anraith piseanna scoilte, prátaí
agus domplagán, ‘kugel prátaí’ agus, le grásta ár dTiarna, barr
na dtornaipí nó meacain dhearga a bhí lofa, agus ansin táimid
ar ais ar na pónairí donna. De dheasca an easpa aráin, ithimid
prátaí le gach béile, ag tosú leis an bhricfeasta, ach ansin
déanaimid ar an fhriochtán iad ar feadh tamaill bhig. Bainimid
úsaid as pónairí donna, pónairí francacha, prátaí, paicéid
anraith glasraí, paicéid anraith sicín agus paicéid anraith
pónairí. Bíonn pónairí donna istigh i ngach rud, san arán féin
fiú. Bíonn i gcónaí prátaí le leacht a bhfuil cosúlacht anlainn
orthu againn don dinnéar, agus buíochas do Dhia go bhfuil sé
againn go fóill – sailéad biatais. Caithfidh mé insint duit faoi
276