AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

chrom muid ar véarsa a scríobh do gach duine tá seachtain ó
shin.
Tráthnóna Domhnaigh ar cheathrú go dtí a hocht,
chruinnigh muid le chéile thuas staighre agus an ciseán mór
níocháin linn, a bhí maisithe le gearrthóga agus le boghanna
déanta as páipéar gorm carbóin. Bhí píosa mór páipéar beartán
ar a bharr agus nóta greamaithe de. Bhí alltacht ar gach duine
faoi cé chomh mór agus a bhí an bronntanas. Bhain mé an
nóta de gur léigh mé os ard é:
Arís eile tá Féile Niocláis linn,
Agus muid fós anseo faoi choim;
Ní dóigh liom go mbeidh an chraic chéanna san áit,
Agus a bhí anseo an bhliain seo cait’
Dóchas orainn ansin, gan fáth amhrais,
Go mbeadh an bua ag lá an dóchais,
Agus faoin am a mbeadh an bhliain sin caite,
Go mbeimís uilig saor slán sábháilte.
Fós féin, ná ligimis dearmad go bhfuil Lá Niocláis ann
Cé nach bhfuil a dhath le bronnadh againn agus muid
gann.
Beidh orainn rud éigin eile a dhéanamh leoga,
Mar sin de, amharcaigí isteach i bhur mbróga.
De réir mar a thóg gach duine a bhróg amach as an chiseán,
rinneadh scairteadh gáire. Taobh istigh de gach bróg bheag bhí
beartán clúdaithe le páipéar seolta chuig a húinéir.
Do chara dílis, Anne
AN CHÉADAOIN, 22 NOLLAIG 1943
A Kitty dhil,
Chuir drochbhabhta fliú cosc orm scríobh chugat go dtí
inniu. Tá sé millteanach le bheith tinn anseo. B’éigean dom
167