AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

tumadh faoin bhlaincéad le gach casacht dá ndearna mé –
uair amháin, dhá uair, trí huaire – agus iarracht a dhéanamh
gan casacht a dhéanamh níos mó. An chuid is mó den am
dhiúltaigh an choigilt imeacht, mar sin de b’éigean dom
bainne a ól a raibh mil, siúcra nó braonta frithchasachta
ann. Bíonn mearbhall i mo cheann nuair a smaoiním ar na
leigheasanna uile a moladh dom: an fiabhras a chur díom agus
mé ag cur allais, leigheas gaile, adhartáin fhliucha, adhartáin
thirime, deochanna teo, ceirt a chuimilt de mo scornach, i
mo luí gan bhogadh, pillín teasa, buidéil uisce the, líomanáid
agus, an teirmiméadar gach dhá uair a chloig. An gcuirfidh
na leigheasanna seo biseach ort i ndáiríre? Ba é an chuid ba
mheasa de nuair a shocraigh an tUasal Dussel dochtúir a
dhéanamh de féin gur chuir sé a chloigeann gruaige ar mo
bhrollach lom chun éisteacht leis na fuaimeanna. Ní amháin
gur chuir a chuid gruaige coigiltí ionam, ach bhí mé náirithe, cé
go ndeachaigh sé ar scoil tá tríocha bliain ó shin agus go bhfuil
céim de chineál éigin aige. Cad chuige ar chóir dó a chloigeann
a leagan ar mo chroí? I ndiaidh gach ní, ní hé mo stócach é! I
dtaca leis sin de, ní bheadh sé ábalta fuaim fholláin a aithint
thar cheann mífholláin. Bheadh air a chluasa a ghlanadh ar
dtús, ó tharlaíonn go bhfuil sé ag éirí bodhar, rud atá scanrúil.
Ach is leor sin faoi mo thinneas. Tá mé ar ais ar mo sheanléim
anois. D’fhás mé beagnach dhá orlach agus chuir me suas dhá
phunt meáchain. Tá dath bán orm ach tá mé ar bís filleadh ar
mo chuid leabhar.
Ausnahmsweise* (is é seo an t-aon fhocal a fhóireann
anseo), táimid uile ag réiteach go maith le chéile. Níl easaontas
ar bith ann, cé gur dócha nach mairfidh sé sin rófhada. Ní
raibh an oiread céanna síochána agus suaimhnis sa teach seo
le sé mhí anuas.
Tá Bep fós ar leith, ach lá ar bith feasta ní bheidh a
______
* Mar athrú
168