AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

ina thost i láthair bhrú na nGearmánach? Tá a fhios ag an saol
mór go bhfuil sé beagnach dodhéanta, mar sin de cad chuige a
n-iarrann siad rud atá dodhéanta ar na Giúdaigh?
Tá sé á rá i gciorcail rúnda gur cuireadh Giúdaigh na
Gearmáine a chuaigh ar imirce chun na hOllainne roimh an
chogadh chun na Polainne anois agus nár chóir go dtabharfaí
cead dóibh pilleadh. Bronnadh tearmann orthu san Ollainn,
ach a luaithe a bheas Hitler imithe, ba chóir dóibh dul ar ais
chun na Gearmáine.
Nuair a chluineann tú sin, tosaíonn tú a smaoineamh cad
chuige a bhfuilimid ag troid an chogaidh fhada dheacair seo.
Deirtear linn i gcónaí go bhfuilimid ag troid ar son na saoirse,
na fírinne agus na córa! Níl an cogadh thart go fóill, agus
cheana féin tá easaontas ann agus amharctar ar na Giúdaigh
mar a bheadh neacha ísle ann. Ó, tá sé brónach gur fíoradh
an sean-nath don iliomad uair: ‘Is é an rud a dhéanann an
Críostaí a fhreagracht féin, cuireann an rud a dhéanann an
Giúdach smál ar na Giúdaigh uile.’
Le fírinne, ní thuigim cad é mar a thig le muintir na
hOllainne, náisiún a bhfuil daoine maithe, ionraice, cearta
ann, breithiúnas a thabhairt orainn ar an dóigh a ndéanann
siad é. Orainne – an cine is mó a bhfuil leatrom déanta air, an
cine is mífhortúnaí agus is truamhéalaí ar domhan.
Is é an t-aon dóchas atá agam nach bhfuil sa fhrith-
Ghiúdachas seo uile ach rud sealadach, go dtaispeánfaidh siad
an dóigh a bhfuil siad i ndáiríre, agus nach n-imeoidh siad
choíche ón tslí atá cóir ina gcroí, mar tá sé seo éagórach!
Agus má dhéanann siad choíche an rud atá á bhagairt acu,
beidh ar an dornán beag Giúdach atá fós fágtha san Ollainn
an tír a fhágáil. Beidh orainn fosta ár n-ualaí a iompar agus
bogadh ar aghaidh, ón tír ghalánta seo, a thug isteach go fial
sinn tráth, ach atá anois ag tabhairt cúil linn.
Tá an-dúil agam san Ollainn. Bhí tráth ann nuair a bhí
dóchas agam go mbeadh sí ina tír dhúchais dom, ó tharla gur
336