AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

An tréith chomh maith sin í gan ligint do dhaoine eile
tionchar a imirt orm? An bhfuil an ceart agam nuair a leanaim
mo choinsias féin?
Le fírinne, ní thig liom a shamhailt cad é mar a déarfadh
duine ar bith ‘tá mé lag’ agus ansin fanacht ar an dóigh sin.
Má tá sé sin ar eolas agat fút féin, cad chuige nach dtroideann
tú ina dhiaidh, cad chuige nach bhforbrófaí do phearsantacht?
Is é seo a leanas an freagra a bhíonn acu de shíor: ‘De bhrí
gur fusa i bhfad é gan é a dhéanamh!’ Fágann an freagra
sin cineál beaguchtaigh orm. Furasta? An gciallaíonn sé sin
go bhfuil saol ceilge agus falsachta furasta fosta? Ó ní thig,
ní thig leis sin bheith fíor. Ní thig leis bheith fíor gur furasta
daoine a mhealladh le saol furasta … agus airgead. Rinne mé
dianmhachnamh ar an fhreagra ba chóir dom a thabhairt, ar
an dóigh ar chóir dom cur ina luí ar Peter creidbheáil ann féin
agus, thar rud ar bith eile, chun é a athrú ionas go dtiocfaidh
feabhas air. Níl a fhios agam cé acu atá mé ar an bhóthar
cheart nó nach bhfuil.
Is minic a shamhlaigh mé cé chomh deas agus a bheadh sé
dá gcuirfeadh duine muinín iomlán ionam. Ach anois agus é
tagtha chuige sin, tuigim cé chomh deacair agus atá sé tú féin a
chur i mbróga duine éigin eile agus an freagra ceart a fháil. Go
háirithe de bhrí gur coincheapa coimhthíocha úra iad ‘furasta’
agus ‘airgead’ domsa.
Tá Peter ag tosú ar bheith ag brath orm agus níl mé á
iarraidh sin, ar dhóigh ar bith. Tá sé deacair go leor duit bheith
ag brath ort féin, ach nuair is gá duit bheith dílis duit féin idir
chroí is anam, is deacra fós é.
Cad é mar a thig liom a chur ar a shúile dó go mb’fhéidir go
bhfuil cuma fhurasta agus iontach air, áfach, go dtarraingeoidh
sé anuas sna duibheagáin é, áit nach n-aimseoidh sé cairde,
tacaíocht ná áilleacht níos mó, chomh fada sin thíos go bhfuil
seans ann nach dtiocfaidh sé aníos chuig an bharr choíche?
359