AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

Bhí do litir iontach cineálta, ach ní mhothaím go
hiomlán ar mo shuaimhneas faoi rudaí go fóill, agus ní
dóigh liom go mothóidh choíche.
Faoi láthair, níl an oiread muiníne ag Peter asam agus a
shíleann tú, ná agamsa as. Níl ann ach nuair a bhíonn tú
i do sheasamh ag fuinneog oscailte le clapsholas, tig linn
níos mó a rá lena chéile ná mar a thiocfadh linn i ngile
an lae. Is fusa fosta labhairt faoi do chuid mothúchán i
gcogar ná bheith ag scairteadh os ard. Mothaím go bhfuil
cion agat ar Peter mar a bheadh deirfiúr ann agus gur
mhaith leat cuidiú leis, an oiread céanna agus ba mhaith
liom féin. B’fhéidir go mbeifeá ábalta sin a dhéanamh lá
éigin, cé nach é sin an cineál muiníne atá i gceist againn.
Creidim gur bealach dhá threo é an mhuinín; sílim fosta
gurb é sin an fáth nár éirigh Athair agus mé féin iontach
cóngarach. Ach ná labhraimis air níos mó. Má tá rud ar
bith ann ar mhaith leat plé a dhéanamh air fós, scríobh
chugam le do thoil, de bhrí gur fusa dom an rud ba
mhaith liom a rá a chur ar phár ná labhairt os comhair a
chéile. Tá a fhios agat go bhfuil meas mór agam ort, agus
is mian liom go mór go dtugaim faoi anáil do mhaitheasa
agus faoi mhaitheas Athar, mar, sa chiall sin, tá an dóigh
chéanna ag an bheirt agaibh.
Do chara dílis, Anne
AN CHÉADAOIN, 22 MÁRTA 1944
A Kitty dhil,
Fuair mé an litir seo aréir ó Margot:
A Anne dhil,
I ndiaidh do litir a fháil inné mothaím ar dhóigh nach
dtaitníonn liom go mbíonn do choinsias ag cur isteach
ort nuair a théann tú go seomra Peter le bheith ag
255