AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

AN CHÉADAOIN, 3 SAMHAIN 1943
A Kitty dhil,
Chun suaimhneas intinne a thabhairt dúinn ó ábhair reatha
agus chun iad a fhorbairt chomh maith, chuir Athair ordú
isteach faoi choinne catalóige ó chúrsa poist. Scag Margot an
leabhrán tiubh trí huaire gan teacht ar rud ar bith a raibh dúil
aici ann. B’fhurasta Athair a shásamh agus shocraigh sé ar
litir a scríobh agus ceacht trialach i ‘mBunchúrsa Laidine’ a
iarraidh. Níor luaithe ráite ná déanta é. Tháinig an ceacht,
chrom Margot air go díograiseach agus shocraigh sí go
ndéanfadh sí an cúrsa, in ainneoin an chostais. Tá sé i bhfad
ródheacair domsa cé gur bhreá liom Laidin a fhoghlaim.
Chun tionscnamh nua a thabhairt domsa fosta, d’iarr Athair
Bíobla do pháistí ar an Uasal Kleiman ionas go dtiocfadh liom
rud éigin a fhoghlaim faoi dheireadh faoin Tiomna Nua.
‘An bhfuil rún agat Bíobla a thabhairt d’Anne do
Hannukkah?’, a d’fhiafraigh Margot agus í beagán trína
chéile?
‘Tá…Bhuel, b’fhéidir gurbh fhearr an ócáid é Lá Fhéile
Nioclás’, a d’fhreagair Athair.
Ní théann Íosa agus Hanukkah go díreach le chéile.
Ó tharlaíonn go bhfuil an folúsghlantóir briste caithfidh mé
an tseanscuab a úsáid ar an ruga gach oíche. Tá an fhuinneog
druidte agus an solas sa tsiúl, tá an sorn thíos, agus seo mé ag
scuabadh an ruga liom. ‘Is cinnte go mbeidh fadhb leis seo,’
a smaoinigh mé an chéad uair. ‘Is cinnte go mbeidh gearáin
ann.’ Bhí an ceart agam: tháinig tinneas cinn ar Mháthair ó na
scamaill thiubha dusta ag rothlú thart an seomra, bhí foclóir
nua Laidine de chuid Margot clúdaithe le dusta, agus bhí Pim
ag gearán nach raibh cuma dhifriúil ar an urlár cibé ar bith.
Sin a bhfuil de bhuíochas agam as an stró uilig.
Shocraigh muid go lasfaí an sorn ar leath i ndiaidh a seacht
Maidin Dé Domhnaigh as seo amach in áit leath i ndiaidh a
cúig. Sílim féin go bhfuil sé contúirteach. Cad é a mheasfas na
158