Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

22 Milieu
bijlage I van het Inrichtingen- en vergunningenbesluit
milieubeheer (hierna te noemen: het Ivb), aangezien
het parkeren van een bestelwagen en aanhanger
met gasflessen volgens hem niet kan worden
beschouwd als het opslaan van gassen. Het Besluit
is volgens hem niet van toepassing, zodat verweerder
niet bevoegd was om het bestreden besluit te
nemen.
Ingevolge artikel 8.1, eerste lid, aanhef en onder
a en c, van de Wet milieubeheer is het verboden
zonder daartoe verleende vergunning een inrichting
op te richten en in werking te hebben. In het tweede
lid van dit artikel is bepaald dat het verbod niet
geldt met betrekking tot inrichtingen, behorende tot
een categorie die bij een algemene maatregel van
bestuur krachtens artikel 8.40, eerste lid, is aangewezen,
behoudens in gevallen waarin, krachtens de
tweede volzin van dat lid, de bij die maatregel gestelde
regels niet gelden voor een zodanige inrichting.
Ingevolge artikel 1.1, eerste lid, van de Wet milieubeheer
wordt onder het begrip ‘inrichting’ in
deze wet en de daarop berustende bepalingen verstaan
elke door de mens bedrijfsmatig of in een omvang
alsof zij bedrijfsmatig was, ondernomen bedrijvigheid
die binnen een zekere begrenzing pleegt
te worden verricht.
Ingevolge artikel 1.1, derde lid, van de Wet
milieubeheer worden bij algemene maatregel van
bestuur categorieën inrichtingen aangewezen die
nadelige gevolgen voor het milieu kunnen veroorzaken.
Het vierde lid van dit artikel bepaalt – voorzover
hier van belang – dat in het vervolg van deze
wet en de daarop berustende bepalingen onder inrichting
wordt verstaan een inrichting, behorende
tot een categorie die krachtens het derde lid is aangewezen.
Aan het derde lid is uitvoering gegeven bij
het Ivb.
Op grond van artikel 2.1, eerste lid, van het Ivb,
in samenhang met Bijlage I, categorie 2.1, onder a,
voorzover hier van belang, is een vergunning ingevolge
de Wet milieubeheer vereist voor een inrichting
voor het opslaan van gassen of gasmengsels, al
of niet in samengeperste tot vloeistof verdichte of
onder druk in vloeistof opgeloste toestand.
Ingevolge artikel 2, eerste lid, van het Besluit,
voorzover hier van belang, is dit Besluit van toepassing
op een inrichting die uitsluitend of in hoofdzaak
is bestemd voor het opslaan van goederen of
producten. Het Besluit is een algemene maatregel
van bestuur krachtens genoemd artikel 8.40, eerste
lid.
Gelet op de stukken en het verhandelde ter zitting
stelt de Voorzitter vast dat doordeweeks gedurende
de avonden en nachten en in het weekend gedurende
de gehele dag in de loods op het perceel
aan (...), een bestelwagen en aanhanger waarop
zich volle en lege gasflessen bevinden, worden geparkeerd.
Het parkeren van de bestelwagen en aanhanger
met gasflessen is een bedrijfsmatig ondernomen
bedrijvigheid die binnen een zekere begrenzing
pleegt te worden verricht, zodat gesproken moet
worden van een inrichting in de zin van artikel 1.1,
eerste lid, van de Wet milieubeheer.
De Voorzitter overweegt dat – in weerwil van het
betoog van verzoeker – het stallen van de bestelwagen
en aanhanger met gasflessen moet worden aangemerkt
als ‘opslag’ in de zin van categorie 2.1,
onder a, van het Ivb. In dit verband acht de Voorzitter
relevant dat de bestelwagen en aanhanger met
gasflessen elke avond en nacht en gedurende het
weekend in de loods worden gestald en dat deze altijd
beladen zijn met gasflessen die zijn gevuld met
propaan of butaan, of leeg en ongereinigd zijn.
De Voorzitter stelt vast dat verweerder zich terecht
op het standpunt heeft gesteld dat categorie
2.1, onder a, van het Ivb van toepassing is en dat
gelet op artikel 2, eerste lid, van het Besluit ook dit
Besluit op de inrichting van toepassing is.
In voorschrift 1.6.2 van de Bijlage behorende bij
het Besluit worden eisen gesteld aan de opslag van
gasflessen. De opslagplaats moet, kort samengevat,
zijn uitgevoerd overeenkomstig de eisen voor gevaarlijke
stoffen die hiervoor zijn gesteld in richtlijn
CPR 15-1.
De Voorzitter is, anders dan verzoeker, van oordeel
dat dit voorschrift ten aanzien van de onderhavige
inrichting geldt. Uit de stukken en het verhandelde
ter zitting is gebleken dat voorschrift 1.6.2
ten tijde van het nemen van het bestreden besluit
werd overtreden, zodat verweerder bevoegd was tot
het opleggen van een last onder dwangsom.
Verzoeker stelt dat verweerder niet in redelijkheid
van deze bevoegdheid gebruik heeft kunnen
maken. Verzoeker voert daartoe aan dat het voor
hem niet mogelijk is de loods in overeenstemming
te brengen met de eisen gesteld in de richtlijn CPR
15-1. Hij betoogt dat dit zeer hoge kosten met zich
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003