Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

28 Milieu
king heeft op een onderwerp dat is genoemd in artikel
5, eerste lid. In het onderhavige geschil is met
name aan de orde de van de inrichting te duchten
geluidhinder. Aan de vergunning uit 1993 waren
voorschriften verbonden met betrekking tot geluid.
Geluid is een onderwerp dat is genoemd in artikel
5, eerste lid, van het Besluit.
Aangezien de hiervoor genoemde termijn van
drie jaar op 1 oktober 2001 is verstreken, komt,
gelet op het bepaalde in artikel 7, eerste lid, van het
Besluit, aan de geluidvoorschriften uit de vergunning
van 1993 thans geen betekenis meer toe.
Nu verweerder zich in het bestreden besluit
heeft gebaseerd op de in de vergunning van 1993
opgenomen (geluid)voorschriften, heeft hij het bestreden
besluit op dit punt ondeugdelijk gemotiveerd.
Het bestreden besluit is in zoverre in strijd
met artikel 7:12, eerste lid, van de Algemene wet
bestuursrecht.
Verweerder heeft ter zitting erkend dat de voorschriften
van het Besluit en derhalve niet de (geluid)voorschriften
uit de vergunning van 1993 ten
grondslag dienden te worden gelegd aan het bestreden
besluit. Ter nadere motivering van het bestreden
besluit heeft verweerder echter gesteld dat, nu
er – ook recent – geen overlast als gevolg van de inrichting
is geconstateerd, hij, ook bij toetsing aan
de (geluid)voorschriften van het Besluit, niet bevoegd
is handhavend op te treden. De Afdeling
overweegt hierover als volgt.
Blijkens het bestreden besluit en het verhandelde
ter zitting hebben politieagenten en ambtenaren van
de gemeente meerdere controles uitgevoerd om vast
te stellen of sprake is van overlast. De controles
waarop verweerder zich baseert dateren blijkens de
stukken uit de zomerperiodes van de jaren 1999 en
2000. Van recente controles is echter niet gebleken.
Ten aanzien van de bezwaren omtrent geluid overweegt
de Afdeling dat voorts niet is gebleken dat tijdens
voornoemde controles geluidmetingen zijn verricht
om te kunnen vaststellen of aan de geldende
geluidvoorschriften kan worden voldaan. De enkele
waarnemingen van de controleurs, zonder dat deze
worden gestaafd door geluidmetingen, zijn echter
onvoldoende om zonder meer te kunnen vaststellen
of geluidvoorschriften al dan niet worden overtreden.
Op grond van het voorgaande is de Afdeling van
oordeel dat het bestreden besluit is genomen in
strijd met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht
dat vereist dat het bestuursorgaan bij
de voorbereiding van een besluit de nodige kennis
omtrent de relevante feiten vergaart. Verder moet de
in het bestreden besluit neergelegde motivering niet
deugdelijk worden geacht, zodat het bestreden besluit
tevens is genomen in strijd met artikel 7:12
van de Algemene wet bestuursrecht.
Het beroep is gegrond. Het bestreden besluit dient
te worden vernietigd.
03-48
ABRS 16 april 2003, nr. 200202984/1 (Ameland)
Casus
Oprichtingsvergunning krachtens de Wet milieubeheer
voor een schapenhouderij. Een eerder voor
deze inrichting verleende oprichtingsvergunning is
door de Voorzitter van de Afdeling op 4 oktober
2001 vernietigd. Thans is beschikt op de oorspronkelijke
aanvraag zonder eerst een nieuw ontwerp-besluit
te nemen. Door appellant wordt aangevoerd
dat verweerder voorafgaand aan het
nemen van het bestreden besluit ten onrechte
geen nieuw ontwerp-besluit heeft genomen.
Rechtsvraag
Is er sprake van een formeel gebrek?
Uitspraak
De Afdeling overweegt dat in geval van vernietiging
van de bestuursrechter het het bevoegd gezag
in beginsel vrijstaat om bij het opnieuw in de zaak
voorzien terug te vallen op de procedure die aan
het vernietigde besluit ten grondslag lag dan wel
deze procedure opnieuw te voeren, tenzij zich bijzondere
omstandigheden voordoen waarin het niet
passend moet worden geoordeeld om terug te vallen
op de eerdere procedure en niet opnieuw een
ontwerp-besluit op te stellen en ter inzage te leggen.
In dit geval was er reden aanwezig om een
nieuw ontwerp-besluit op te stellen en ter inzage
te leggen omdat een geheel andere aanpak is toegepast
ten aanzien van de vraag naar de aanvaardbaarheid
van de te duchten stankhinder.
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003