Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

Ruimtelijke ordening
65
bedrijven uit categorie 4.1 van de staat van bedrijfsactiviteiten,
nu deze activiteiten ter plaatse al
geruime tijd niet meer worden uitgeoefend.
Gelet op de geringe afstand tussen de loodsen
en de woning van A. ligt een maatbestemming voor
de loodsen in de rede.
2.7.1. Appellanten (A) e.a. voeren aan dat verweerders
ten onrechte goedkeuring hebben verleend aan
de plandelen met een bedrijfsbestemming, omdat
de geplande bedrijvigheid voor diverse vormen van
onaanvaardbare hinder zal zorgen en het onderzoek
hiernaar onvolledig zou zijn geweest.
2.4.4. Het bestreden besluit berust gelet op het
hiervoor overwogene in zoverre niet op een deugdelijke
motivering. Hieruit volgt dat de beroepen op dit
punt gegrond zijn en dat het bestreden besluit
wegens strijd met artikel 3:46 van de Algemene wet
bestuursrecht dient te worden vernietigd voorzover
verweerders daarbij goedkeuring hebben verleend
aan het plandeel met de bestemming ‘Bedrijfsdoeleinden’
betreffende de loodsen in het zuidwestelijke
deel van het plangebied.
03-62
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 8 januari 2003, nr.
200000945/1, inzake het bestemmingsplan ‘Bedrijventerrein
Doornhoek’ van de gemeente Veghel.
Artikel 15 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening
voorziet niet in de mogelijkheid van het toekennen
van een vrijstellingsbevoegdheid aan de
gemeenteraad.
Door het enkele koppelen van het verlenen van
vrijstelling aan de mogelijkheid tot het verlenen
van een milieuvergunning is de bevoegdheid, daargelaten
of een dergelijke koppeling in een bestemmingsplan
kan worden opgenomen, onvoldoende
objectief begrensd.
Nu in dit geval geen wettelijke plicht bestaat
tot zonering van het bedrijventerrein, staat het de
gemeenteraad vrij een onverplichte zonering privaatrechtelijk
te regelen.
Er bestaat geen wettelijke verplichting om de
milieueffecten van de aanleg van een bedrijventerrein
op dieren van de agrarische bedrijven in de
omgeving van het plangebied te onderzoeken.
2.7.2. De Afdeling merkt allereerst op dat de bezwaren
inzake de onvolledigheid van het MER wat betreft
de cumulatie van emissies en mogelijke lichthinder,
feitelijke grondslag missen. Uit het MER en
de aanvulling op het MER blijkt genoegzaam dat
deze aspecten in het onderzoek zijn betrokken.
Voorts is de Commissie m.e.r. blijkens haar toetsingsadvies
van mening dat in het MER en de aanvulling
daarop de essentiële informatie aanwezig is
om het milieubelang een volwaardige plaats te kunnen
geven in de besluitvorming.
Overigens ziet de Afdeling in hetgeen appellanten
ten aanzien van mogelijke lichthinder aanvoeren
geen reden voor het oordeel dat verweerders bij hun
afweging van belangen aan dit aspect te weinig gewicht
hebben toegekend.
2.7.3. Ten aanzien van het bezwaar dat bij de vaststelling
van het plan geen gebruik had mogen worden
gemaakt van de brochure ‘Bedrijven en milieuzonering’
van de Vereniging van Nederlandse
Gemeenten uit 1992, omdat in januari 1999 een
nieuwere versie van deze brochure was verschenen,
hebben verweerders overwogen dit niet problematisch
te achten. Zij hebben daartoe meegewogen
dat de planvorming in een vergevorderd stadium
verkeerde, dat de essentie van milieuzonering niet
is veranderd en dat het gemeentebestuur in het plan
een wijzigingsbevoegdheid heeft opgenomen om te
kunnen inspelen op actuele ontwikkelingen op het
gebied van de milieuhygiëne.
2.7.3.1. De Afdeling ziet in hetgeen appellanten
hebben aangevoerd geen reden het standpunt van
verweerders onjuist te achten. Zij neemt daarbij in
aanmerking dat de VNG-brochure slechts een hulpmiddel
is bij de voorbereiding van een bestemmingsplan
en de daarin aangegeven afstanden
slechts een indicatief karakter hebben.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 10:27
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 15
2.7.4. Ten aanzien van de toelaatbaarheid van bedrijven
uit milieucategorie 5 van de Staat van Be-
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003