Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

70
Ruimtelijke ordening
Adviesbureau Mulder opgestelde rapport ‘Habitatonderzoek
Zandhagedis Velserendlaan 2, Santpoort-Zuid’
overweegt de Afdeling dat dit rapport is
vervaardigd eind 2002, derhalve na het nemen van
het bestreden besluit, zodat verweerders hiermee
geen rekening hebben kunnen houden. Overigens
heeft ook in het kader van dit rapport geen inventarisatie
plaatsgevonden vanwege de winterslaap van
de diersoort.
Omtrent het voorkomen van de overige in de
plantoelichting vermelde diersoorten, waaronder de
bruine kikker, welke soort is vermeld in bijlage V
van de Habitatrichtlijn (dier- en plantensoorten van
communautair belang waarvoor het onttrekken aan
de natuur en de exploitatie aan beheersmaatregelen
kunnen worden onderworpen), zijn voorts geen enkele
nadere gegevens bekend die de aanname uit
het rapport van het Ingenieursbureau Overlaat
weerleggen.
Zonder nader onderzoek konden de gevolgen van
het plan, ook wat betreft het nabijgelegen Habitatrichtlijngebied,
niet worden vastgesteld en kon niet
worden bezien welke gevolgen – mede rekening
houdend met de voorschriften van de Natuurbeschermingswet
– aan de eventuele aanwezigheid
van bedoelde soorten voor de mogelijkheden van de
verwezenlijking van het plan ter plaatse moeten
worden verbonden.
Gelet op het voorgaande hebben verweerders
derhalve het standpunt kunnen innemen dat op de
hiervoor omschreven punten onderzoeksgegevens
bekend hadden moeten zijn alvorens het plan werd
vastgesteld.
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 2 april 2003, nr.
200202163/1, inzake het bestemmingsplan
‘’s-Gravenland 2001’ van de gemeente Capelle
aan den IJssel.
De woningen op gronden die opgenomen waren
in een globaal bestemmingsplan werden gerealiseerd
op basis van binnenplanse vrijstellingen.
Deze vrijstellingen kunnen, anders dan het gemeentebestuur
en verweerder kennelijk veronderstellen,
niet worden beschouwd als uitwerkingsplannen
als bedoeld in artikel 11 van de WRO. Het
college van burgemeester en wethouders had in
beginsel ook na het verlenen van de vrijstellingen
nog de plicht uitwerkingsplannen vast te stellen.
De vrijstellingen doen dan ook niet af aan de maximale
(bouw)mogelijkheden die het globale bestemmingsplan
biedt.
Een collectieve vrijstelling voor een dakopbouw
ingevolge artikel 19 van de WRO, ter voorkoming
van een rommelig beeld in de wijk, kan niet garanderen
dat alle bewoners daadwerkelijk zullen overgaan
tot de verwezenlijking van een dakopbouw.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 3:46
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikelen 11 en
49
2.1. Het bestemmingsplan biedt de planologische
en juridische regeling voor de woonwijk Capelle-
’s-Gravenland. Met het plan wordt beoogd de bestaande
stedenbouwkundige en ruimtelijke structuur
te handhaven en te beschermen.
2.3. Appellant stelt in beroep dat verweerder ten
onrechte goedkeuring heeft verleend aan twee plandelen
met de bestemming ‘Woondoeleinden (W)’,
betreffende 44 reeds gebouwde woningen, waaronder
de zijne, aan de (A)straat, bestaande uit twee
bouwlagen. Hij kan zich er niet mee verenigen dat
het plan niet voorziet in de mogelijkheid dakopbouwen
te verwezenlijken op de tweede bouwlaag van
deze woningen.
03-65
2.4. Verweerder heeft geen reden gezien deze
onderdelen van het plan in strijd met een goede
ruimtelijke ordening te achten en heeft deze plandelen
goedgekeurd. Hij stelt zich op het standpunt dat
appellant miskent dat het vorige plan ook slechts
twee bouwlagen mogelijk maakte. Voorts sluit verweerder
zich aan bij het standpunt van de gemeenteraad
dat het toestaan van dakopbouwen ertoe zou
kunnen leiden dat bewoners van de aangrenzende
(B)straat verzoeken om vergoeding van planschade,
waardoor de financiële uitvoerbaarheid van het plan
in geding zou kunnen komen. Tenslotte heeft verweerder
in aanmerking genomen dat een ongewenst
rommelig beeld in de wijk ontstaat, indien individuele
dakopbouwen worden verwezenlijkt. Aangezien
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003