Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

Planschadevergoeding
93
3.6.5. De hiervoor uiteengezette bezwaren tegen
het aanvaarden van de geldigheid van een beding
als het onderhavige zijn van dien aard dat zij zich
ook verzetten tegen het maken van een uitzondering
voor gevallen waarin een herziening in overwegende
mate een particulier belang dient en het op zichzelf
redelijk zou kunnen zijn dat de planschadevergoeding
uiteindelijk – geheel of ten dele – voor rekening
van die particulier(en) komt of voor gevallen waarin
partijen tevoren het verhaalsbedrag tot een maximum
beperken, onder meer omdat elke wettelijke
maatstaf ontbreekt ter bepaling van het deel van de
planschadevergoeding dat door middel van de overeenkomst
ten laste van de particulier zou mogen
worden gebracht. Alleen een wettelijke regeling,
waarbij de nodige grenzen zouden kunnen worden
gesteld, zou in die bezwaren kunnen voorzien. Blijkens
de ook door het Hof vermelde Nota Grondbeleid
van 2001 (Kamerstukken II 2000/01, 27 581,
nr. 2) bestaan plannen voor een zodanige regeling,
maar een ontwerp daarvoor is (nog) niet ingediend.
3.6.6. Op het vorenstaande stuit het middel in al
zijn onderdelen af.
4. Beslissing
De Hoge Raad:
verwerpt het beroep.
Noot: Het arrest van het Hof Arnhem is opgenomen
in Nieuwsbrief StAB 2002/4, nr. 02-120.
omzetten, ook al is later aan dit verbod
goedkeuring onthouden.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 7:12
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 49
2.1. Appellante vraagt verweerder om schadevergoeding
omdat zij schade heeft geleden door de
goedkeuring van het bestemmingsplan ‘Buitengebied
1989, tweede herziening’, voorzover daarbij
zijn goedgekeurd de in dit plan voor haar gronden
opgenomen beperkingen inzake het omzetten en/of
scheuren van graslanden voor permanente bollenteelt.
Verweerder heeft het verzoek om schadevergoeding
afgewezen, hetgeen hij in bezwaar heeft gehandhaafd.
2.2. De gemeenteraad van Zijpe heeft op 25 maart
1997 het bestemmingsplan ‘Buitengebied 1989,
tweede herziening’ vastgesteld. In dit plan is aan de
gronden van appellante de bestemming ‘Agrarische
productiegebieden IIa’ toegekend. Ingevolge de
planvoorschriften is op gronden met deze bestemming
het permanent omzetten in bollengrond verboden
en is voor het scheuren van grasland een aanlegvergunning
vereist. Verweerder heeft bij besluit
van 28 oktober 1997 beslist omtrent de goedkeuring
van dit plan en, voorzover thans van belang,
onder ongegrondverklaring van de bedenkingen van
appellante goedkeuring verleend aan dit plandeel.
03-80
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 7 mei 2003, nr.
200204200/1, inzake een verzoek om vergoeding
van schade als gevolg van de onrechtmatige
goedkeuring van een bestemmingsplan; provincie
Noord-Holland.
Aangezien in het bestemmingsplan het
permanent omzetten van grasland in bollengrond
was verboden, kan niet worden gesteld dat de
schade het (directe) gevolg is van de weigering
van de aanlegvergunning voor het permanent
De Afdeling heeft bij uitspraak van 29 november
1999, nr. E01.97.0647, de goedkeuring op dit
punt vernietigd wegens strijd met artikel 3:46 van
de Algemene wet bestuursrecht en artikel 4a, achtste
lid, van de Wet op de Ruimtelijke Ordening. De
Afdeling heeft hiertoe overwogen dat de goedkeuring
van het plandeel niet strookt met het streekplan
Noord-Holland-Noord, aangezien het plandeel
in dit streekplan is aangeduid als bollenconcentratiegebied
waarbinnen belemmeringen in agrarische
bestemmingen voor de permanente bollenteelt,
zoals het uitsluiten of van een aanlegvergunning afhankelijk
maken van diepere grondbewerkingen als
omspuiten, bezanden en omzetten van grond, zijn
uitgesloten.
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003