Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

68
Ruimtelijke ordening
toepassing is. Voor een dergelijke beperking betreffende
de reikwijdte van het overgangsrecht dienen
evenwel redenen te bestaan die zijn toegespitst
op de omstandigheden van het geval. De
gemeenteraad heeft de algemene toepassing van
het persoonsgebonden overgangsrecht echter niet
nader gemotiveerd.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 3:46
2.8.2. Ingevolge artikel 21, eerste lid, van de planvoorschriften
mag het gebruik van gronden en
bouwwerken dat bestond ten tijde van het van
kracht worden van dit plan en dat afwijkt van dit
plan, worden voortgezet of gewijzigd in een gebruik
dat minder strijdig is met het plan.
Ingevolge artikel 21, tweede lid, van de planvoorschriften
is het eerste lid niet van toepassing op
het gebruik dat reeds in strijd was met het voorheen
geldende plan, daaronder begrepen de overgangsbepaling.
De Afdeling deelt het standpunt van verweerders
dat artikel 21, tweede lid, van de planvoorschriften
niet een ongebruikelijke bepaling is. Naar het oordeel
van de Afdeling is niet gebleken van feiten of
omstandigheden op basis waarvan deze bepaling in
dit geval niettemin niet in de planvoorschriften kon
worden opgenomen.
Gelet op het vorenstaande hebben verweerders
zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen
dat het plan in zoverre niet in strijd is met een
goede ruimtelijke ordening.
Het beroep van appellanten sub 3 is in zoverre ongegrond.
Appellanten sub 3 hebben tenslotte aangevoerd
dat verweerders ten onrechte goedkeuring hebben
verleend aan artikel 21, derde lid, van de planvoorschriften.
Verweerders stellen zich in navolging van het gemeentebestuur
op het standpunt dat artikel 21,
derde lid, van de planvoorschriften geen blijk geeft
van een ongebruikelijke wijze van bestemmen.
Ingevolge artikel 21, derde lid, van de planvoorschriften
wordt onder bestaand gebruik als bedoeld
in het eerste lid uitsluitend verstaan het gebruik
door de rechthebbende op het in lid 1 bedoelde tijdstip.
Voortgezet gebruik door een rechtsopvolger
wordt niet als bestaand gebruik aangemerkt.
De Afdeling stelt vast dat in artikel 21, derde lid,
van de planvoorschriften zogenoemd persoonsgebonden
overgangsrecht is opgenomen.
Naar het oordeel van de Afdeling is het opnemen
van persoonsgebonden overgangsrecht niet in alle
omstandigheden ongeoorloofd.
Voor een dergelijke beperking betreffende de
reikwijdte van het overgangsrecht dienen evenwel
redenen te bestaan die zijn toegespitst op de omstandigheden
van het geval.
Overwegingen die daarbij een rol kunnen spelen,
kunnen verband houden met de aard van het gebruik
dat op grond van het overgangsrecht mag
worden gemaakt, met de omstandigheid dat een bepaalde
vorm van gebruik in het verleden op illegale
wijze is ontstaan en met de vraag welk nadeel de
beperking van het overgangsrecht voor de gebruiker
met zich brengt. Dit leidt ertoe dat een beperking
van het overgangsrecht tot de persoon van de gebruiker
op de peildatum niet zonder meer kan gelden
voor alle vormen van gebruik waarop het overgangsrecht
van toepassing is, maar dat hierbij
onderscheid moet worden gemaakt tussen de verschillende
vormen van gebruik.
In dit geval geldt het in artikel 21, derde lid, van
de planvoorschriften opgenomen persoonsgebonden
overgangsrecht voor het gehele plangebied, zonder
dat hierbij onderscheid is gemaakt tussen de verschillende
vormen van gebruik. De gemeenteraad
heeft deze algemene toepassing van het persoonsgebonden
overgangsrecht niet nader gemotiveerd.
Gelet op het vorenstaande had van verweerders
mogen worden verwacht dat zij het plan op dit
onderdeel niet zouden goedkeuren zonder alsnog te
motiveren waarom de beperking van het overgangsrecht
in dit geval gerechtvaardigd was.
Uit het vorenstaande volgt dat het bestreden besluit
in zoverre niet berust op een deugdelijke motivering.
Het beroep van appellanten sub 3 is in zoverre
gegrond, zodat het bestreden besluit op dit
onderdeel wegens strijd met artikel 3:46 van de Algemene
wet bestuursrecht dient te worden vernietigd.
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003