Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

Ruimtelijke ordening
71
een bestemmingsplan de bouw van individuele dakopbouwen
niet kan voorkomen, zouden, om dit rommelige
beeld te voorkomen, alle bewoners van de
(A)straat gezamenlijk een aanvraag voor een dakopbouw
ingevolge artikel 19 van de WRO moeten indienen,
aldus verweerder.
2.5. Niet in geding is dat het plan ter plaatse van de
44 woningen aan de (A)straat dakopbouwen op de
tweede bouwlaag niet mogelijk maakt.
2.5.1. Onder het vorige bestemmingsplan ‘’s-Gravenland’
gold ter plaatse van de woningen aan de
(A)straat de uit te werken bestemming ‘Woondoeleinden
3 -UW 3-’. Ingevolge artikel 5, tweede lid,
onder a, 2 e , van de voorschriften van dat bestemmingsplan,
voorzover thans van belang, bedroeg het
maximale aantal bouwlagen voor een woning in
deze straat drie.
Ingevolge artikel 12, tweede lid, van de voorschriften
van het bestemmingsplan ‘’s-Gravenland’
gold, kort gezegd, een bouwverbod, zolang nog
geen uitwerkingsplan van kracht was. Ingevolge het
derde lid van deze bepaling mocht het bouwen
overeenkomstig een vastgestelde doch nog niet van
kracht zijnde uitwerking of een in voorbereiding
zijnde uitwerking slechts plaatsvinden nadat hiervoor
door burgemeester en wethouders een verklaring
van geen bezwaar van het college van gedeputeerde
staten was verkregen. Blijkens de stukken
zijn de woningen aan de (A)straat gebouwd met toepassing
van artikel 12, derde lid, voornoemd.
Gelet op het vorenstaande stelt de Afdeling vast
dat het vorige plan ter plaatse van de (A)straat drie
bouwlagen mogelijk maakte. De omstandigheid dat
nog een uitwerkingsplan diende te worden opgesteld,
waarbij ook van minder bouwlagen kon worden uitgegaan,
maakt dit niet anders. Ook de omstandigheid
dat de woningen zijn verwezenlijkt met toepassing
van artikel 12, derde lid, voornoemd, en feitelijk bestaan
uit twee bouwlagen doet hieraan niet af.
Het standpunt van verweerder, dat appellant
heeft miskend dat ook het vorige plan slechts twee
bouwlagen mogelijk maakte, is derhalve onjuist.
2.5.2. Ten aanzien van de stelling van verweerder,
dat verwezenlijking van dakopbouwen kan leiden
tot planschade die vergoed moet worden, overweegt
de Afdeling als volgt.
Voor de beoordeling van eventuele verzoeken om
schadevergoeding op grond van artikel 49 van de
WRO zal moeten worden bezien of sprake is van
een wijziging van het planologische regime die ertoe
leidt dat omwonenden in een nadeliger positie
komen te verkeren waardoor zij schade lijden of zullen
lijden. Hiertoe dienen de beweerdelijk schadeveroorzakende
planologische maatregelen te worden
vergeleken met het voordien geldende
planologische regime. Daarbij is niet de feitelijke situatie
van belang, doch hetgeen op grond van het
voordien geldende regime maximaal kon worden gerealiseerd,
ongeacht de vraag of verwezenlijking
daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
Zoals hiervoor reeds is overwogen, zijn de woningen
in de (A)straat verwezenlijkt na verlening
van vrijstellingen op grond van artikel 12, derde lid,
voornoemd. Deze vrijstellingen kunnen, anders dan
het gemeentebestuur en verweerder kennelijk veronderstellen,
niet worden beschouwd als uitwerkingsplannen
als bedoeld in artikel 11 van de WRO.
Het planologische regime dat gold voor de inwerkingtreding
van het onderhavige plan werd derhalve
gevormd door het globale bestemmingsplan
‘’s-Gravenland’. Nu op grond van dat bestemmingsplan
drie bouwlagen waren toegestaan, zou de mogelijkheid
van een derde bouwlaag in het onderhavige
plan niet leiden tot een planologische
verslechtering.
Dat in het plangebied een bouwverbod gold,
omdat geen uitwerkingsplannen van kracht waren,
doet hieraan niet af. Het college van burgemeester
en wethouders had in beginsel ook na het verlenen
van de vrijstellingen op grond van artikel 12, derde
lid, voornoemd, immers nog de plicht uitwerkingsplannen
vast te stellen.
De stelling van verweerder dat bewoners van de
(B)straat als gevolg van de mogelijkheid tot verwezenlijking
van dakopbouwen op de tweede bouwlaag
van de woningen aan de (A)straat aanspraak
zouden kunnen maken op vergoeding van planschade
als bedoeld in artikel 49 van de WRO is derhalve
onjuist.
2.5.3. Ten aanzien van de stelling van verweerder
dat een rommelig beeld in de wijk door de verwezenlijking
van individuele dakopbouwen kan worden
voorkomen, indien alle bewoners van de
(A)straat gezamenlijk een aanvraag voor een dakop-
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003