Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

78
Ruimtelijke ordening
stuursrecht. Het beroep is in zoverre gegrond, zodat
het bestreden besluit voorzover daarbij goedkeuring
is verleend aan voornoemd plandeel dient te worden
vernietigd.
Uit het vorenstaande volgt dat er rechtens maar één
te nemen besluit mogelijk is, zodat de Afdeling aanleiding
ziet om goedkeuring te onthouden aan het
plandeel met de bestemming ‘Tuinen en erven’ voor
de aanbouw van het pand (A).
03-70
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 23 april 2003, nr.
200204855/1, inzake het bestemmingsplan ‘Buitengebied
Drimmelen, partiële herziening Wildestraat
13 te Wagenberg’ van de gemeente Drimmelen.
Het bestemmingsplan voorziet in een kinderdagverblijf
in het buitengebied. Deze functie is in
strijd met het (nieuwe) streekplanbeleid. Gedeputeerde
staten onthielden toch ten onrechte goedkeuring.
Gezien de omstandigheden oordeelde de
Afdeling namelijk dat gedeputeerde staten in redelijkheid
niet het standpunt hebben kunnen innemen
dat geen termen bestonden om met toepassing
van het overgangsbeleid met het plan in te
stemmen.
Algemene wet bestuursrecht, artikel 8:72, lid 4
en artikel 10:27
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 28, lid 2
2.1. Met het plan wordt beoogd de vestiging van
een kinderdagverblijf in een voormalige varkensstal
aan de Wildestraat 13 in Wagenberg mogelijk te
maken. Verweerder heeft goedkeuring aan het plan
onthouden.
2.3. Verweerder stelt zich op het standpunt dat het
plan in strijd is met de in het streekplan ‘Brabant in
Balans’ (verder: het streekplan) neergelegde voorwaarden
voor verruimde gebruiksmogelijkheden van
vrijkomende agrarische bedrijfslocaties. Hij acht in
dit verband onvoldoende aangetoond dat agrarisch
hergebruik in het onderhavige gebouw niet meer
mogelijk is. Voorts stelt hij dat onvoldoende inzichtelijk
is gemaakt wat de effecten zijn van het kinderdagverblijf
op de bedrijvigheid in de omgeving en
omgekeerd of voor het kinderdagverblijf een goed
verblijfsklimaat is te garanderen. Tevens is geen inzicht
verschaft in de toekomstige ontwikkelingen en
zal de exploitatie teveel mobiliteit genereren. Verder
stelt hij zich op het standpunt dat ook het in het
streekplan neergelegde overgangsbeleid hem er niet
toe verplicht het plan goed te keuren.
Hij acht geen bijzondere omstandigheden aanwezig
op grond waarvan van het streekplan zou moeten
worden afgeweken.
2.4. Appellanten stellen zich op het standpunt dat
verweerder ten onrechte goedkeuring aan het plan
heeft onthouden. Zij voeren aan dat het besluit is
genomen in strijd met het gelijkheidsbeginsel en onzorgvuldig
tot stand is gekomen. Verder hebben zij
aangevoerd dat het perceel in een gebied ligt dat
nauwelijks meer als agrarisch buitengebied is aan
te merken. Tevens stellen zij dat zij mochten verwachten
dat verweerder het plan zou goedkeuren
aangezien de provinciale planologische commissie
(verder: ppc) bij de voorbereiding van het plan een
positief advies heeft gegeven. Deze laatste omstandigheid
brengt, aldus appellant sub 2 ook met zich
mee dat het overgangsbeleid van het streekplan
aanspraak op goedkeuring van het plan gaf.
Appellante sub 1 voert daarnaast nog aan dat het
plan aan het oude streekplan had moeten worden
getoetst. Voorts stelt zij dat agrarische bedrijvigheid
in de omgeving niet belemmerd zal worden en dat
een agrarische functie voor het gebouw niet meer
mogelijk is.
2.5. Het aan de orde zijnde bestemmingsplan is
vastgesteld en goedgekeurd nadat genoemd streekplan
‘Brabant in Balans’ door provinciale staten is
vastgesteld op 22 februari 2002 en in werking is
getreden op 15 maart 2002. Het karakter van de
toetsing van een bestemmingsplan door het college
van gedeputeerde staten brengt in beginsel met zich
mee dat alle feiten en omstandigheden die zich tot
aan het nemen van het besluit hebben voorgedaan
in aanmerking moeten worden genomen. Niet is ge-
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003