Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

90
Planschadevergoeding
geen de rechtbank zou behoren te doen, zal de Afdeling
het bij de rechtbank ingestelde beroep alsnog
ongegrond verklaren.
03-78
Uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak
van de Raad van State van 23 april 2003, nr.
200202768/1, inzake een verzoek om
planschadevergoeding, gemeente Den Haag.
Gebruikmaking van de in het Uitbreidingsplan
opgenomen afwijkingsbevoegdheid die een
uitbreiding van de bebouwing mogelijk maakte,
behoort tot de maximale invulling van het voorgaande
planologische regime. Op grond van het
Uitbreidingsplan hadden zich ook supermarkten
van aanzienlijke omvang in de nabijheid van de
buurtsupermarkt van appellant kunnen vestigen.
Appellant had dan ook reeds op grond van het
vigerende plan rekening te houden met
toenemende concurrentie.
Wet op de Ruimtelijke Ordening, artikel 49
2.2. Appellant heeft verzocht om vergoeding van de
schade die hij stelt te lijden ten gevolge van het in
rechte onaantastbaar geworden besluit tot verlening
van vrijstelling ex artikel 19 van de WRO, ten behoeve
van de bouw van een supermarkt met een
vloeroppervlak van circa 1.000 m 2 op een perceel
tussen de Betje Wolffstraat en de Sara Burgerhartweg
te Den Haag.
Appellant meent dat de bouw van de supermarkt
heeft geleid tot een omzetverlies en sluiting van zijn
– sedert 9 september 1985 gevestigde – buurtsupermarkt
in de Betje Wolffstraat, waardoor hij schade
lijdt.
2.3. De raad heeft de SAOZ verzocht een advies uit
te brengen over het planschadeverzoek. Blijkens de
terzake uitgebrachte adviezen van september 1999
en 25 april 2000 is de SAOZ van mening dat appellant
ten gevolge van de vrijstelling ex artikel 19 van
de WRO niet in een planologisch nadeliger positie is
komen te verkeren waaruit voor hem schade voortvloeit.
De SAOZ heeft daartoe overwogen dat het
‘Uitbreidingsplan Moerwijk’, dat in 1953 onherroepelijk
is geworden, winkels toestaat op de begane
grond van een groot aantal in de nabijheid van het
pand waarin de buurtsupermarkt van appellant was
gevestigd, gelegen panden. Samenvoeging van winkeleenheden
is in het ‘Uitbreidingsplan Moerwijk’
niet uitgesloten, zodat zich op grond van dat plan
ook supermarkten van aanzienlijke omvang in de
nabijheid van de buurtsupermarkt van appellant
hadden kunnen vestigen. Bovendien is het college
van burgemeester en wethouders op grond van artikel
15, eerste lid, van de Verordening behorende bij
het ‘Uitbreidingsplan Moerwijk’ (hierna: Verordening)
– voorzover hier van belang – bevoegd voor
terreinen, welke in eigendom aan de gemeente Den
Haag toebehoren, na voorafgaande toestemming
van het college van gedeputeerde staten van Zuid-
Holland, ter tegemoetkoming aan bij de uitwerking
en uitvoering van het plan nader blijkende behoeften
aan winkels, af te wijken of afwijking toe te
staan van bestemmingen. Appellant had dan ook
reeds op grond van het vigerende plan rekening te
houden met toenemende concurrentie. Derhalve
kan niet gesteld worden dat de door appellant gestelde
schade niet had kunnen optreden onder de
werking van het ‘Uitbreidingsplan Moerwijk’.
2.4. De rechtbank heeft overwogen dat de raad terecht
op basis van de adviezen van de SAOZ heeft
geconcludeerd dat appellant niet in een planologisch
nadeliger situatie is gekomen, nu in de omgeving
van de buurtsupermarkt van appellant veel
panden met een winkelbestemming op de begane
grond zijn, en samenvoeging van die kleine winkels
tot een grote supermarkt planologisch niet onmogelijk
is.
2.5. Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd
dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat
de raad de adviezen van de SAOZ aan de beslissing
op bezwaar ten grondslag heeft kunnen leggen. Volgens
appellant zijn de adviezen van de SAOZ gebaseerd
op twee onjuiste conclusies, namelijk dat het
samenvoegen van winkels mogelijk is zonder gebruik
te maken van de afwijkingsmogelijkheid van
artikel 15, eerste lid, van de Verordening, en dat in
de planologische vergelijking rekening mag worden
gehouden met een volledig gebruik van deze afwijkingsmogelijkheid.
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003