Jurisprudentie op het gebied van de ruimtelijke ordening, het ... - StAB

54 Milieu
kers incidenteel gewerkt tot 21.00 uur en op zaterdagmorgen.
De melding, zoals deze bij het bestreden
besluit is geaccepteerd, houdt in dat de werktijd
op maandag tot en met vrijdag voor 80
medewerkers van de unit ‘hout’ aanvangt op 7.30
uur en voor 20 medewerkers van de unit ‘hout’ eindigt
op 22.30 uur.
Volgens verweerder heeft de uitbreiding van de
werktijden geen andere of grotere nadelige gevolgen
dan die ingevolge de geldende vergunning van 21
juni 1999 zijn toegestaan. Hij baseert zich daarbij
op het geluidrapport van Caubergh-Huygen van 2
juli 2001, dat is opgesteld in opdracht van Vixia
B.V. en deel uitmaakt van de melding. In dit rapport
is geconcludeerd dat de gevraagde uitbreiding van
de werktijden niet leidt tot overschrijding van de geluidsgrenswaarden
die in de geldende vergunning
zijn opgenomen, indien een van de ventilatoren
wordt omkast. Gebleken is dat deze voorziening is
aangebracht. Verder wordt in het rapport geconcludeerd
dat het geluid van het verkeer van en naar de
inrichting dat aan het in werking zijn van de inrichting
kan worden toegerekend, de voorkeursgrenswaarde
van 50 dB(A) etmaalwaarde uit de ministeriële
circulaire van 29 februari 1996 met betrekking
tot indirecte hinder niet overschrijdt.
Appellanten hebben als inhoudelijk bezwaar
allereerst aangevoerd dat de uitbreiding van de
werktijden niet met een melding kan worden afgedaan
omdat hoe dan ook de nadelige gevolgen voor
het milieu zullen toenemen ten opzichte van hetgeen
op grond van de geldende vergunning is toegestaan.
Immers, die vergunning is verleend onder de
beperking van de daarin opgenomen bedrijfstijden
en door de uitbreiding daarvan vindt geluidemissie
plaats op tijden waar deze voorheen ontbrak. De
omstandigheid dat die emissie eventueel binnen de
geluidnormen van de vergunning blijft is volgens appelanten
in zoverre dan ook niet relevant.
Naar het oordeel van de Afdeling berust dit betoog,
dat er op neer komt dat een uitbreiding van
bedrijfstijden niet kan worden gemeld omdat de uitbreiding
in strijd is met de aan de vergunning verbonden
beperkingen ten aanzien van de bedrijfstijden,
op een onjuiste opvatting over artikel 8.19,
tweede lid, van de Wet milieubeheer. De in dat artikellid
neergelegde meldingsregeling heeft immers
betrekking op veranderingen van de (werking van
de) inrichting die niet in overeenstemming zijn met
de onderliggende vergunning en de daaraan verbonden
voorschriften en beperkingen. Mede gelet op de
wetsgeschiedenis kan die verandering, zoals in dit
geval, ook een uitbreiding van activiteiten ten opzichte
van de onderliggende vergunning inhouden.
Het beroep is in zoverre ongegrond.
NB: De argumentatie van de Afdeling neemt mijns
inziens niet weg dat de melding leidt tot een situatie
met grotere nadelige gevolgen voor het milieu dan
in de vergunde situatie. Zoals appellanten terecht
stellen, ontstaan door de acceptatie van de melding
emissies en immissies op tijdstippen waarop in de
vergunde situatie sprake was van een nulemissie
(en -immissie). Ook mag worden verondersteld dat
omwonenden de stap tussen een nulemissie en een
vergunde emissie als veel groter (hinderlijker) ervaren
dan de stap tussen een reeds bestaande emissie
en de opvulling van deze bestaande emissie tot de
vergunde normen. De meldingsregeling ziet (met
name) op laatstgenoemde situatie.
NIEUWSBRIEF StAB 3 / 2003