Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
160 Anotaciones al libro <strong>de</strong> Job 39,25<br />
oler le viene que ni pintiparado. Dos olores caen <strong>de</strong>ntro <strong>de</strong>l<br />
campo <strong>de</strong>l olfato: los buenos y los malos. Según esto, huele<br />
la batalla quien compren<strong>de</strong> que el jefe po<strong>de</strong>roso <strong>de</strong> este<br />
aire actúa entre los hijos <strong>de</strong> la incredulidad, cuyas iras y<br />
asechanzas propias <strong>de</strong> un perseguidor sufre, <strong>de</strong> modo que<br />
lucha con armas espirituales contra los espíritus <strong>de</strong> la maldad,<br />
no con armas corporales contra la carne y la sangre, es<br />
<strong>de</strong>cir, contra los hombres malvados que contempla con los<br />
ojos corporales. El trueno y el clamor <strong>de</strong> los jefes: se sobrentien<strong>de</strong><br />
huele. Pienso, por lo <strong>de</strong>más, que habla <strong>de</strong>l trueno al<br />
hablar <strong>de</strong>l aire, don<strong>de</strong> se hallan ocultos los espíritus <strong>de</strong> la<br />
maldad. En realidad, a estos espíritus no se les califica <strong>de</strong><br />
dirigentes <strong>de</strong>l mundo por el hecho <strong>de</strong> gobernar el cielo y la<br />
tierra, sino tal como lo expone el Apóstol. Y para que la<br />
interpretación no adquiera otro sentido, aña<strong>de</strong> a continuación<br />
el motivo <strong>de</strong> por qué les llamó dirigentes <strong>de</strong>l mundo: se<br />
trata <strong>de</strong>l mundo <strong>de</strong> estas tinieblas, es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong> los impíos.<br />
Pero, una vez convertidos, se les dijo: En otro tiempo fuisteis<br />
tinieblas, pero ahora sois luz en el Señor. El ser luz o<br />
tinieblas radica en la voluntad <strong>de</strong> cada cual. Cuando uno es<br />
tiniebla se lo <strong>de</strong>be a sí mismo, es <strong>de</strong>cir, a los pecados propios.<br />
Cuando uno es luz, no lo es por cuenta propia, sino por<br />
el Señor, que le ilumina para que, según dice Isaías, sus<br />
tinieblas sean como el mediodía. También está escrito en<br />
los Salmos: Iluminarás mis tinieblas. Esos mismos que el<br />
Apóstol llama directores <strong>de</strong> las tinieblas reciben en este<br />
verso el título <strong>de</strong> jefes, <strong>de</strong> caudillos. Son guías <strong>de</strong> las tinie-<br />
talia nequitiae spiritalibus armis dimicet, non corporalibus [623] aduersus<br />
carnem et sanguinem, id est malos et perditos nomines, quos carneis<br />
oculis ui<strong>de</strong>t. Tonitrum ducum et clamorem (Iob 39,25): subaudiendum<br />
est "odoratur". Tonitrum autem propter ipsum aerem puto dictum<br />
esse, in quibus ea<strong>de</strong>m spiritalia nequitiae uersantur; non enim<br />
rectores mundi propterea dicti sunt hi spiritus, quia caelum et terram<br />
regunt, sed sicut ipse exponit apostolus. Etenim ne ita, intellegeretur,<br />
subiecit statim quid dixerit rectores mundi, tenebrarum harum (cf.<br />
Eph 6,12), inquit, hoc est inpiorum, quibus ad Dominum conuersis<br />
dicit'. fuistis enim aliquando tenebrae; nunc autem lux in<br />
Dominó (Eph 5,8). In uoluntate enim cuiusque est, utrum tenebraesit,<br />
an lux; sed cum tenebrae, in se ipso, hoc est peccatis quae ipsius sunt<br />
propria, cum autem lux, non in se ipso sed in Domino, a quo inluminatur,<br />
ut, quemadmodum dicit Esaias, tenebrae eius sint uelut meridies<br />
(cf. Is 58,10); dicitur et in Psalmis-. inluminabis tenebras meas (Ps<br />
17,29). Quos ergo dicit apostolus rectores tenebrarum, ipsi et in hoc<br />
uersu dicti sunt duces. Ducuntur enim et ab his tenebrae, hoc est inpii,<br />
39,26 Capítulo 39 161<br />
blas, es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong> los impíos. También son perseguidores <strong>de</strong><br />
los piadosos, es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong> los que sufren persecución a causa<br />
<strong>de</strong> la justicia, no a causa <strong>de</strong> sus propias impieda<strong>de</strong>s e iniquida<strong>de</strong>s.<br />
Dice que el mártir huele el clamoreo <strong>de</strong> estos caudillos<br />
no porque los oídos corporales capten este tipo <strong>de</strong> sonidos,<br />
sino porque, gracias a la fe, gritan a los oídos <strong>de</strong>l corazón<br />
las muchas maquinaciones que el diablo y sus ángeles<br />
traman contra los siervos <strong>de</strong> Dios. Por eso dice el Apóstol: No<br />
ignoramos sus ardi<strong>de</strong>s. Y ante este griterío <strong>de</strong> los jefes, los<br />
oídos <strong>de</strong> los infieles se mantienen sordos.<br />
¿Echa pluma el azor en tu sabiduría? Como en la<br />
Sabiduría <strong>de</strong> Dios, que es Cristo, el hombre nuevo se va<br />
renovando poco a poco, preparándose para tener trato con<br />
las realida<strong>de</strong>s <strong>de</strong>l cielo. ¿Manteniéndose quieto con sus<br />
alas extendidas hacia el mediodía? Desplegando sus virtu<strong>de</strong>s,<br />
libre <strong>de</strong> todo impedimento <strong>de</strong>l siglo, <strong>de</strong>splegando las<br />
virtu<strong>de</strong>s <strong>de</strong> los dos amores, permaneciendo estable en la fe.<br />
Pero sin presumir en este punto <strong>de</strong> sus propias fuerzas, sino<br />
esperando en Dios, renovando sus anhelos y la tensión que le<br />
arrastra hacia él, que es quien le aviva el fuego <strong>de</strong> la caridad,<br />
para salvaguardar el vigor que le ayuda a llegar a él, diciendo:<br />
¿No se someterá mi alma a Dios? De él viene mi salvación.<br />
El solo es mi Dios y mi salvación, mi valedor, no<br />
vacilaré jamás. ¿Se remonta por or<strong>de</strong>n tuya el águila?<br />
ut persequantur pios, id est eos qui persecutionem patiuntur propter<br />
iustitiam, non eos qui patiuntur propter inpietates et iniquitates suas.<br />
Ducum autem talium clamorem dicit odorari martyrem, non quia sonitus<br />
in<strong>de</strong> aliquis auditur auribus corporis, sed quia cordis auribus per<br />
fi<strong>de</strong>m clament, quanta diabolus et ángel i eius aduersus Dei seruos machinentur.<br />
Vn<strong>de</strong> ait apostolus: non enim ignoramus mentes eius (2<br />
Cor 2,11). Aduersus quem clamorem ducum surdae utique sunt aures<br />
infi<strong>de</strong>lium. Numquid in sapientia tuaplumescit [624] accipiter? (Iob<br />
39,26). Sicut in sapientia Dei, quae est Christus, nouus homo paulatim<br />
innouatur, conuersationem habiturus in caelestibus (cf. Phil 3,20).<br />
Expansispennis inmobilis, respiciens ad austrum? (Iob 39,26). Explicatis<br />
ab omni inpedimento saeculari uirtutibus geminae dilectionis<br />
permanens inconcussus in fi<strong>de</strong>; non tamen in hoc ipso <strong>de</strong> se ipso praesumens,<br />
sed sperans in Deum et in illum reuocans intentionem, a quo ipse<br />
caritatis ardor inspiratur, ut fortitudinem suam ad ipsum custodiat (cf.<br />
Ps 58,10) dicens: nonne Deo subiecta erit anima mea? Ab ipso enim<br />
salutare meum; etenim ipse est Deus meus et salutqris meus, susceptor<br />
meus; non mouebor amplius (Ps 61,2,3). Ac tuopraecepto exaltatur<br />
aquila? (Iob 39,27). Sicut eius praecepto, qui ait: cum exaltatus