Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
334 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2,17,35<br />
nombre en este momento 133, sino más bien cuando se le<br />
dijo, como menciona Juan: Tú te llamarás Cefas, que equivale<br />
a Pedro w, <strong>de</strong> forma que luego el Señor le <strong>de</strong>signa por<br />
ese nombre al <strong>de</strong>cirle: Tú eres Pedro. En efecto, no dice «Tú<br />
te llamarás Pedro», sino Tú eres Pedro, puesto que ya antes<br />
se le había dicho: Tú te llamarás.<br />
MT 4,13-7,29; MT 4,18-22 - Me 1,16,20;<br />
(Me 1,22 - MT 7,29; Me 1,23-28 - Le 4,33-37;<br />
Me 1,29-31 - Le 4,38-39)<br />
35. Luego hilvana Mateo su relato y dice Y abandonando<br />
la ciudad <strong>de</strong> Nazaret, vino y habitó en Cafarnaún<br />
junto al mar, en los términos <strong>de</strong> Zabulón y Neftalí, etc.,<br />
hasta el fin <strong>de</strong>l sermón <strong>de</strong> la montaña. En el contexto <strong>de</strong> este<br />
relato, Marcos se asocia a su testimonio sobre la vocación <strong>de</strong><br />
los discípulos Pedro y Andrés y, poco <strong>de</strong>spués, <strong>de</strong> la <strong>de</strong><br />
Santiago y Juan. Pero mientras Mateo aña<strong>de</strong> a continuación el<br />
relato <strong>de</strong>l largo 135 discurso tenido en la montaña, <strong>de</strong>spués <strong>de</strong><br />
curar a muchos y verse seguido por una gran muchedumbre,<br />
Marcos intercaló otras cosas, a saber: que los enseñaba en la<br />
hoc nomen tune accepisse intellegendus est, sed tune potius, quando ei<br />
Iohannes dictum esse commemorat: tu uocaberis Cephas, quod interpretatur<br />
Petrus (lo 1,42), ut eum hoc nomine appellaret postea Dotninus<br />
dicens tu es Petrus. Non enim ait 'tu uocaberis Petrus', sed tu es<br />
Petrus, quod ei iam dictum erat antea tu uocaberis.<br />
35. Dein<strong>de</strong> contexit narrationem Mattheus et dicit: et relicta ciuitate<br />
Nazareth uenit et habitauit in Caphar[136]naum maritimam in<br />
finibus Zabulón et Neptalin (Mt 4,13), et cetera, quo usque sermo<br />
terminetur, quem habuit in monte (cf. Mt 4,14-7,29). In quo contextu<br />
narrationis adtestatur ei Marcus <strong>de</strong> discipulorum uocatione Petri et<br />
Andreae et paulo post Iacobi et Iohannis (cf. Me 1,16-31). Sed eum<br />
Mattheus continuo coniungeret narrationem prolixi illius sermonis,<br />
quem in monte habuit, posteaquam multos curauit et eum multae turbae<br />
secutae sunt (cf. Mt 5,1-48; 6,1-34; 7,1-29), Marcus interposuit<br />
153 Una vez más, Agustín se ocupa en distinguir los momentos cronológicos cuando<br />
ello le sirve para eliminar dificulta<strong>de</strong>s. Cf. nota complementaria 12: «Tempus».<br />
154 Según Orígenes {Comentario al evangelio <strong>de</strong> Juan 10,8 p. 177), el Pedro <strong>de</strong> Jn<br />
1,41 (Tú te llamarás Cefas) es otro distinto <strong>de</strong>l <strong>de</strong> Mt 4,18ss (Pescador <strong>de</strong> hombres).<br />
'^ Siempre que habla <strong>de</strong>l sermón <strong>de</strong> la montaña, Agustín lo califica <strong>de</strong> prolixus, es<br />
<strong>de</strong>cir, lo juzga <strong>de</strong>s<strong>de</strong> el punto <strong>de</strong> vista gramatical únicamente. Por otra parte, literariamente<br />
la prolixitas es más bien un vicio (MACROBIO, Saturnalia 3,7,8). Cf. también<br />
2,17,36; 2,19,43; 2,19,44; 2,20,48; 2,21,51; 2,77,147. Referido a Lucas habla <strong>de</strong><br />
productior (2,39,86).<br />
2, 17, 36 Libro II 335<br />
sinagoga y que sentían estupor ante su doctrina. Entonces<br />
dijo él lo mismo que Mateo <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> aquel largo discurso,<br />
esto es, que les enseñaba como quien tenía autoridad y no<br />
como los letrados. Introdujo también el relato sobre el hombre<br />
<strong>de</strong>l que expulsó un espíritu inmundo y luego el referido<br />
a la suegra <strong>de</strong> Pedro, cosas ambas en las que Lucas se muestra<br />
<strong>de</strong> acuerdo con él. Mateo, en cambio, nada contó <strong>de</strong> este<br />
<strong>de</strong>monio; lo referente a la suegra <strong>de</strong> Pedro no lo calló, sino<br />
que lo introdujo más tar<strong>de</strong>.<br />
MT 4,23-25 - Me 1,39/Le 4,44<br />
36. En este pasaje que ahora consi<strong>de</strong>ramos ^ 6 , el mismo<br />
Mateo narra que, <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la vocación <strong>de</strong> los discípulos,<br />
a los que mandó que le siguiesen cuando estaban pescando,<br />
Jesús recorrió Galilea enseñando en las sinagogas,<br />
predicando el Evangelio y curando toda enfermedad, y que,<br />
acercándose una muchedumbre a él, subió a la montaña y<br />
pronunció aquel largo discurso. Así, pues, da lugar a que se<br />
entienda que ocurrió entonces lo que Marcos coloca <strong>de</strong>spués<br />
<strong>de</strong> la elección <strong>de</strong> los mismos discípulos, cuando recorría<br />
Galilea y enseñaba en sus sinagogas, e igualmente lo<br />
referente a la suegra <strong>de</strong> Pedro, pero que él recordó más tar<strong>de</strong><br />
lo que había omitido, aunque no recuperase para su relato<br />
todo lo que había pasado por alto.<br />
alia, quia docebat eos in synagoga et stupebant super doctrinam eius (cf.<br />
Me 1,16-22). Tune ipse dixit quod et Mattheus post illum prolixum<br />
sermonem, quia erat docens eos quasipotestatem habens et non sicut<br />
scribae (Mt 7,29; Me 1,22). Narrauit etiam <strong>de</strong> homine, a quo expulsus<br />
est spiritus inmundus, <strong>de</strong>in<strong>de</strong> <strong>de</strong> socru Petri (cf. Me 1,23-28.30-31) -in<br />
his autem Lucas ei consentit (cf. Le 4,31-39)-, Mattheus uero <strong>de</strong> isto<br />
<strong>de</strong>monio ni(1095)hil narrauit; <strong>de</strong> socru autem Petri non tacuit, sed<br />
postea (cf. Mt 8,14-15).<br />
36. In hoc autem loco, quem nunc consi<strong>de</strong>ramus, i<strong>de</strong>m Mattheus<br />
post uocationem discipulorum, quibus piscantibus iussit, ut eum sequerentur,<br />
narrat eum circumisse Galilaeam docentem [137] in synagogis<br />
et praedicantem euangelium et sanantem omnem languorem et col-<br />
Iectis ad illum turbis ascendisse in montem et usum fuisse illo sermone<br />
prolixo (cf. Mt 4,23-25; 5,1). Dat ergo locum intellegendi tune facta<br />
esse quae Marcus post electionem eorun<strong>de</strong>m discipulorum narrat, eum<br />
circumire Galilaeam et docere in synagogis eorum, tune etiam <strong>de</strong> socru<br />
Petri (cf. Me 1,16-31), sed eum postea commemorasse quod praetermiserat,<br />
quamuis non omnia praetermissa in narrationem reuocauerit.<br />
'» Cf. nota 24.