25.04.2013 Views

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

380 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2, 30, 70<br />

todas las ciuda<strong>de</strong>s y al<strong>de</strong>as enseñando en sus sinagogas y<br />

anunciando el evangelio <strong>de</strong>l reino y curando toda dolencia<br />

y toda enfermedad. Y al ver a la muchedumbre, sintió<br />

compasión <strong>de</strong> ella, porque estaban vejados y abatidos<br />

como ovejas sin pastor. Entonces dice a sus discípulos: La<br />

mies es en verdad mucha; los obreros, en cambio, pocos.<br />

Rogad, pues, al Señor <strong>de</strong> la mies que envíe obreros a su<br />

mies. Y llamando a sus doce discípulos les dio po<strong>de</strong>r sobre<br />

los espíritus inmundos, etc., hasta don<strong>de</strong> dice: En verdad<br />

os digo que no per<strong>de</strong>rá su recompensa. En todo este pasaje<br />

que acabamos <strong>de</strong> citar son muchas las exhortaciones que<br />

dirigió a sus discípulos, pero, como he dicho, no aparece si<br />

Mateo las añadió en el or<strong>de</strong>n real o si el or<strong>de</strong>n seguido es el<br />

<strong>de</strong> sus recuerdos 2«'.<br />

Marcos parece haber con<strong>de</strong>nsado este pasaje en pocas<br />

palabras 262. Lo introduce <strong>de</strong> esta manera: Y recorría los<br />

pueblos <strong>de</strong>l entorno enseñando. Y llamó a los doce y comenzó<br />

a enviarlos <strong>de</strong> dos en dos, y les otorgaba po<strong>de</strong>r<br />

sobre los espíritus inmundos, etc., hasta don<strong>de</strong> dice: Sacudid<br />

el polvo <strong>de</strong> vuestros pies en testimonio contra ellos.<br />

Pero Marcos, antes <strong>de</strong> narrar esto, <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la resurrección<br />

<strong>de</strong> la hija <strong>de</strong>l jefe <strong>de</strong> la sinagoga, introdujo primero el relato<br />

Iesus ciuitates (1112) omnes et castella docens in synagogis eorum<br />

etpraedicans euangelium regni et curans omnem languorem et omnem<br />

infirmitatem. Vi<strong>de</strong>ns autetn turbas misertus est eis, quia erant<br />

uexati et iacentes sicut oues non habentespastorem. Tune dicit discipulis<br />

suis: messis qui<strong>de</strong>m multa, operarü autem pauci; rogate ergo<br />

dominum messis, ut eiciat operarios in messem suam. Et conuocatis<br />

duo<strong>de</strong>cim discipulis suis <strong>de</strong>dit illis potestatem spirituum inmundorum,<br />

et cetera (Mt 9,35-38; 10,1; cf. 9,35-10,42) usque ad illud ubi<br />

ait: amen dico [174] uobis, nonper<strong>de</strong>t merce<strong>de</strong>m suam (Mt 10,42).<br />

In hoc toto loco, quem nunc commemorauimus, multa monuit discípulos<br />

suos, sed utrum ex ordine Mattheus subiunxerit, an ei ordo narrandi<br />

recordado sua fuerit, sicut dictum est, non apparet. Hunc locum breuiter<br />

ui<strong>de</strong>tur perstrinxisse Marcus et eum sic ingressus est dicens: et<br />

circuibat castella in circuitu docens. Et conuocauit duo<strong>de</strong>cim et<br />

coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum inmundorum,<br />

et cetera (Me 6,6-7; cf. 6-11) usque ad illud ubi ait: excutite<br />

puluerem <strong>de</strong> pedibus uestris in testimonium illis (Me 6,11). Sed<br />

antequam hoc narraret Marcus, prius post resuscitatam filiam archisyna-<br />

261 Cf. nota complementaria 6: -Ordo~.<br />

262 Una vez más pone <strong>de</strong> relieve la característica literaria más <strong>de</strong>stacada por Agustín<br />

<strong>de</strong> Marcos: su narratio brevis. Cf. nota complementaria 7: Marcos.<br />

2,30,71 Libro II 381<br />

<strong>de</strong> la admiración que el Señor produjo en su patria, cuando<br />

se preguntaban <strong>de</strong> dón<strong>de</strong> le venía tanta sabiduría y po<strong>de</strong>r,<br />

puesto que conocían su familia; hecho que Mateo recuerda<br />

<strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la mencionada exhortación a sus discípulos y <strong>de</strong><br />

muchas otras cosas. Resulta, pues, incierto si Mateo lo trae a<br />

la luz tras haber omitido lo que se <strong>de</strong>sarrolló en la patria <strong>de</strong><br />

Jesús, o si Marcos lo anticipa por haberse acordado <strong>de</strong><br />

ello 26 3; es <strong>de</strong>cir, quién <strong>de</strong> ellos mantuvo el or<strong>de</strong>n <strong>de</strong> los<br />

hechos y quién el <strong>de</strong> sus recuerdos 2«.<br />

Lucas introduce este pasaje sobre el po<strong>de</strong>r otorgado a los<br />

discípulos y la exhortación oportuna, inmediatamente <strong>de</strong>spués<br />

<strong>de</strong> la resurrección <strong>de</strong> la hija <strong>de</strong> Jairo, con tanta brevedad<br />

como Marcos 265. Y tampoco aparece que siga el or<strong>de</strong>n<br />

<strong>de</strong> los acontecimientos. En cuanto al nombre <strong>de</strong> los discípulos,<br />

Lucas, que los menciona con nombre distinto cuando<br />

son elegidos primeramente en la montaña, no discrepa <strong>de</strong><br />

Mateo, a no ser en el nombre <strong>de</strong> Judas el <strong>de</strong> Santiago, al que<br />

Mateo llama Ta<strong>de</strong>o, y algunos códices Leb<strong>de</strong>o 2 66. ¿Quién<br />

prohibió alguna vez que a un único hombre se le llamase por<br />

dos o tres nombres? 267<br />

71. Suele preguntarse cómo Mateo y Lucas mencionan<br />

gogi illud narrauit ubi Dominum in patria sua mirabantur, un<strong>de</strong> illi esset<br />

tanta sapientia et uirtutes, cum eius cognationem nossent (cf. Me<br />

6,1-6), quod Mattheus post admonitionem istam discipulorum et post<br />

alia multa commemorat (cf. Mt 13,53-58). Itaque incertum est, utrum<br />

hoc, quod agitur in eius patria, Mattheus omissum reuocauerit, an Marcus<br />

recordatum anteceperit, quisnam eorum ordinem rei gestae et quis<br />

recordationis suae tenuerit. Lucas autem continuo post resurrectionem<br />

filiae Iahiri subiungit hunc locum <strong>de</strong> potestate et admonitione discipulorum<br />

(cf. Le 9,1-6; 6,12-16), tam breuiter [175] sane quam Marcus,<br />

ñeque ipse ita, ut hoc sequi etiam in rerum gestarum ordine appareat. In<br />

nominibus ergo discipulorum Lucas, qui eos alio nomine nominat, cum<br />

prius eliguntur in monte, a Mattheo non discrepat nisi in nomine Iudae<br />

Iacobi, quem Mattheus Thad<strong>de</strong>um appellat (cf. Mt 10,3), nonnulli autem<br />

códices habent Leb<strong>de</strong>um. Quis autem umquam prohibuerit duobus<br />

uel tribus nominibus hominem unum uocari?<br />

71. Solet Ítem quaeri, quomodo Mattheus et Lucas commemo-<br />

263 Cf. nota complementaria 23: -PraeoccupatioRecapitulatio-.<br />

264 Cf. nota complementaria 6: -Ordo.<br />

265 La preocupación habitual <strong>de</strong> Lucas en la presentación que Agustín hace <strong>de</strong> él es<br />

la narratio aperta. No obstante, aquí nos le muestra atento a la narratio brevis. Cf.<br />

notas complementarias 4: Lucas y 22: -Narratio brevis et aperta-.<br />

266 San Jerónimo <strong>de</strong>signa esta pluralidad <strong>de</strong> nombres como trinomium<br />

(Commentariutn inMattbaeum: CC 77,64,1520-1525). Cf. nota complementaria 21:<br />

Códices.<br />

2 «? Cf. nota 214.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!