25.04.2013 Views

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

356 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2,22,53<br />

saba muchos <strong>de</strong>monios y no les permitía hablar, porque le<br />

conocían. Y levantándose muy <strong>de</strong> mañana, salió <strong>de</strong> allí y<br />

se retiró a un lugar <strong>de</strong>sierto. Se ve que aquí Marcos mantuvo<br />

la sucesión temporal 187 . Así, <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> al atar<strong>de</strong>cer,<br />

dijo: Y levantándose muy <strong>de</strong> mañana. Aunque ni siquiera<br />

hay necesidad <strong>de</strong> enten<strong>de</strong>r la tar<strong>de</strong> <strong>de</strong>l mismo día don<strong>de</strong> se<br />

dice -al atar<strong>de</strong>cer», ni el amanecer <strong>de</strong> la misma noche don<strong>de</strong><br />

se dice -amanecer"; con todo se pue<strong>de</strong> ver que aquí se ha<br />

mantenido el or<strong>de</strong>n <strong>de</strong> los acontecimientos en atención al<br />

or<strong>de</strong>n cronológico establecido >»8.<br />

Lucas no pone «al atar<strong>de</strong>cer- tras su relato sobre la suegra<br />

<strong>de</strong> Pedro; pero añadió algo <strong>de</strong> significado idéntico al <strong>de</strong>cir:<br />

Al ponerse el sol, todos los que tenían enfermos aquejados<br />

<strong>de</strong> varias dolencias los llevaban a el. El los curaba poniendo<br />

las manos sobre cada uno. De muchos salían también<br />

<strong>de</strong>monios, que gritaban y <strong>de</strong>cían: Tú eres el Hijo <strong>de</strong> Dios.<br />

El les increpaba y no les <strong>de</strong>jaba hablar, porque sabían que<br />

él era el Cristo. Al hacerse <strong>de</strong> día, salió y se fue a un lugar<br />

solitario. También aquí vemos que se ha mantenido el mismo<br />

or<strong>de</strong>n cronológico que hemos advertido en Marcos. Mateo,<br />

en cambio, que no parece haber mencionado lo referen-<br />

uariis languoribus et <strong>de</strong>monia multa eiciebat et non sinebat ea toqui,<br />

quoniam sciebant eum. Et diluculo ual<strong>de</strong> surgens egressus abiit<br />

in <strong>de</strong>sertum locum (Me 1,32-35). Vi<strong>de</strong>tur hic ordinem tenuisse Marcus,<br />

ut post illud quod dictum est uespere autem Jacto <strong>de</strong>in<strong>de</strong> diceret<br />

et diluculo ual<strong>de</strong> surgens. Quamuis nec illud necesse sit, ubi dicitur<br />

'uespere facto', eius<strong>de</strong>m diei uesperum acf/ÍOJ^cipere, nec ubi dicitur<br />

'diluculo', eius<strong>de</strong>m noctis diluculum, tamen uteumque ui<strong>de</strong>ri potest<br />

hic rerum gestarum ordo seruatus propter digestum ordinem temporum.<br />

tucas quoque, eum <strong>de</strong> socru Petri narrasset, non ait ipse 'uespere<br />

autem [155] facto', sed tamen quod i<strong>de</strong>m significaret aduinxit dicens:<br />

eum sol autem occidisset, omnes qui habebant infirmos uariis languoribus<br />

ducebant illos ad eum: at Ule singulis manum inponens<br />

curabat eos. Exiebant etíam <strong>de</strong>monia a multis clamantia et dicentia:<br />

quia tu es Filius Dei. Et increpans non sinebat ea loqui, quia sciebant<br />

ipsum esse Christum. Pacta autem die egressus ibat in <strong>de</strong>sertum<br />

locum (Le 4,40-42). Et hic ui<strong>de</strong>mus eun<strong>de</strong>m prorsus ordinem temporum<br />

custoditum, quem conperimus aput Marcum. Mattheus autem, qui<br />

ui<strong>de</strong>tur non ordine, quo gestum est, sed quo praetermissum recolit, hoc<br />

i»' No es frecuente que Agustín ceda a Marcos el referir la auténtica sucesión<br />

temporal <strong>de</strong> los hechos.<br />

IM El ordo gestarum es el or<strong>de</strong>n <strong>de</strong> los acontecimientos objetivo, mientras que el<br />

ordo temporum se refiere aquí a la indicación por el evangelista <strong>de</strong>l suce<strong>de</strong>rse <strong>de</strong> los<br />

mismos. Cf. nota complementaria 6: -Ordo-.<br />

2, 23,54 Libro II 357<br />

te a la suegra <strong>de</strong> Pedro en el or<strong>de</strong>n real <strong>de</strong> los acontecimientos<br />

i»?, sino en el que recordó lo que había pasado por<br />

alto i»», <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> relatar lo que tuvo lugar aquel mismo día<br />

<strong>de</strong> tar<strong>de</strong>, ya no habla <strong>de</strong>l amanecer; antes bien, lo narra con<br />

estas palabras: Viendo jesús una gran muchedumbre en<br />

tomo a sí, mandó pasar a la otra orilla. Esto ya es algo<br />

distinto <strong>de</strong> lo que hilvanan Marcos y Lucas, quienes mencionan<br />

sucesivamente la tar<strong>de</strong> y el amanecer.<br />

Lo aquí dicho: Viendo jesús una gran muchedumbre<br />

en torno a sí, mandó pasar a la otra orilla, <strong>de</strong>bemos enten<strong>de</strong>rlo<br />

en el sentido <strong>de</strong> que introdujo algo <strong>de</strong> que se acordó:<br />

que cierto día, al ver Jesús una gran muchedumbre en torno<br />

a sí, mandó pasar a la otra orilla.<br />

MT 8,18-22 -Le 9,57-62<br />

23 54. Lo que aña<strong>de</strong> a continuación: Acercándose un<br />

escriba le dice: Maestro, te seguiré adon<strong>de</strong>quiera que vayas,<br />

etc., hasta: Deja que los muertos entierren a sus muertos,<br />

lo relata también Lucas <strong>de</strong> modo semejante. Pero <strong>de</strong>spués<br />

<strong>de</strong> muchas otras cosas y ciertamente sin indicar la sucesión<br />

cronológica w, sino a modo <strong>de</strong> quien recuerda. Es dudoso<br />

si puso lo que omitió antes o si anticipó lo que tuvo<br />

lugar <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> lo que sigue 192 . Dice así: Aconteció que,<br />

<strong>de</strong> socru Petri commemorasse, posteaquam narrauit, quid ipso die facto<br />

etiam uespere gestum sit, iam non subiungit diluculum, sed ita narrat:<br />

ui<strong>de</strong>ns autem lesus turbas multas circum se iussit iré trans fretum<br />

(Mt 8,18). Iam hoc aliud est, non illud quod Marcus et Lucas contexunt,<br />

qui post uesperum diluculum ponunt. Quod ergo hic dictum est ui<strong>de</strong>ns<br />

autem lesus turbas multas circum se iussit iré trans fretrum, aliud<br />

eum recordatum interposuisse <strong>de</strong>bemus accipere, quod die quodam,<br />

eum uidisset lesus turbas multas circum se, iussit iré trans fretum.<br />

23. 54. Dein<strong>de</strong> quod subiungit: et acce<strong>de</strong>ns unus scriba ait Mi:<br />

rnagister, sequar te, quocumque ieris, usque ad illud ubi ait: dimitte<br />

mortuos sepeliré mortuos suos (Mt 8,19-22; cf. Le 9,57-62), hoc<br />

similiter narrat et Lucas. Sed ille post plura [156] nec ipse sane expresso<br />

ordine temporum, sed recordantis modo, utrum quod prius omisit an<br />

quod posterius etiam factum quam sunt ea quae sequuntur praeoccupauit,<br />

incertum est. Ita enim dicit: factum est autem ambulantibus<br />

'•> Cf. nota complementaria 6: -Ordo-.<br />

190 Cf. nota complementaria 23: •Praeoccupatio-Recapitulatio-.<br />

191 Cf. nota complementaria 6: 'Ordo-.<br />

" 2 Cf. nota complementaria 23: •Praeoccupatio-Recapitulatio..

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!