25.04.2013 Views

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

460 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2, 70, 138<br />

lar, no en plural- «s. Cosa que aparece en los códices griegos<br />

sin el menor rastro <strong>de</strong> ambigüedad 406 .<br />

138. En el evangelio según Juan hay un discurso <strong>de</strong>l<br />

Señor en el que se pue<strong>de</strong> enten<strong>de</strong>r más fácilmente lo que<br />

estoy afirmando. Refiere: Decía Jesús a los judíos que creyeron<br />

en El: Si permanecéis en mi palabra, seréis verda<strong>de</strong>ramente<br />

discípulos míos y conoceréis la verdad, y la verdad<br />

os hará libres. Y le respondieron: Somos raza <strong>de</strong> Abrahán<br />

y nunca hemos sido esclavos <strong>de</strong> nadie. ¿Cómo dices tú:<br />

Seréis libres? Jesús les replicó: En verdad, en verdad os<br />

digo que todo el que comete pecado es siervo <strong>de</strong>l pecado. El<br />

siervo no permanece en la casa para siempre, mientras<br />

que el hijo permanece para siempre; por tanto, si el hijo os<br />

hiciere libres, seréis libres en verdad. Sé que sois hijos <strong>de</strong><br />

Abrahán, pero buscáis matarme, porque mi palabra no<br />

pren<strong>de</strong> en vosotros. Ciertamente no diría: buscáis matarme,<br />

a los que ya habían creído en él, a quienes había dicho:<br />

Si permanecéis en mi palabra, seréis verda<strong>de</strong>ramente discípulos<br />

míos. Había dicho esto a quienes ya habían creído en<br />

él, aunque en presencia <strong>de</strong> una multitud, en que se hallaban<br />

muchos enemigos <strong>de</strong> él. Por eso, aun sin expresar el evangelista<br />

quiénes eran los que respondieron, <strong>de</strong>l hecho mismo <strong>de</strong><br />

que respondieron y <strong>de</strong> lo que luego merecieron oír <strong>de</strong> él,<br />

illi ipsi Domino, singulari pronomine, non plurali, quod in codicibus<br />

Graecis sine ullo scrupulo ambiguitatis apparet.<br />

138. Est quídam sermo Domini aput euangelistam Iohannem, ubi<br />

hoc quod dico facilius possit intellegi. Dicebat ergo, ínquit, lesus ad<br />

eos qui credi<strong>de</strong>runt ei Iudaeos: si uos manseritis in sermone meo,<br />

uere discipuli mei eritis, et cognoscetis, ueritatem, et ueritas liberabit<br />

uos. Et respon<strong>de</strong>runt ei: semen Abrahae sumus et nemini seruiuimus<br />

umquam. Quomodo tu dicis: liberi eritis? Responda eis lesus:<br />

amen amen dico uobis, quia omnis qui facit peccatum seruus est<br />

peccati; seruus autem non manet in domo in aeternum. Filius autem<br />

manet in aeternum; si ergo filius uos liberauerit, uere liberi eritis.<br />

Seto, quia filii Abrahae estis [242], sed quaeritis (1145) me interficere,<br />

quia sermo meus non capit in uobis (lo, 8,31-37). Non utique illis<br />

diceret: quaeritis me interficere, qui in eum iam credi<strong>de</strong>rant, quibus<br />

dixerat: si uos manseritis in sermone meo, uere discipuli mei eritis;<br />

sed quia hoc ad eos dixerat, qui iam in eum credi<strong>de</strong>rant, ea uero multitudo<br />

praesens erat, quae plures habebat inimicos, etiarn non exprimente<br />

euangelista, qui essent qui respon<strong>de</strong>runt, ex hoc ipso, quod respondo<br />

5 Agustín trata <strong>de</strong> eliminar la ambiguitas, en condición <strong>de</strong> gramático, mediante<br />

el análisis morfológico.<br />

406 Aquí el recurso a los códices no está al servicio <strong>de</strong> la emetidatio, sino al <strong>de</strong> la<br />

explanatio. Cf. nota complementaria 21: Códices.<br />

2, 71, 139 Libro II 461<br />

aparece con suficiente claridad a qué personas hay que atribuir<br />

cada expresión 407.<br />

Por tanto, como, según Juan, en esta multitud había<br />

quienes ya habían creído en Jesús y había también quienes<br />

buscaban matarle, así también en aquella <strong>de</strong> la que ahora nos<br />

ocupamos se encontraban quienes habían preguntado al Señor<br />

con intenciones aviesas con qué po<strong>de</strong>r hacía aquello, y<br />

había también quienes con corazón no avieso, sino lleno <strong>de</strong><br />

fe, habían gritado-. Bendito el que viene en nombre <strong>de</strong>l<br />

Señor. Y por eso había quienes <strong>de</strong>cían: Los hará perecer y<br />

arrendará la viña a otros labradores. Afirmación esta que<br />

rectamente se entien<strong>de</strong> que fue <strong>de</strong>l mismo Señor, ya consi<strong>de</strong>rando<br />

la verdad, ya la unidad <strong>de</strong> los miembros con su cabeza<br />

«a. No faltaban tampoco quienes <strong>de</strong>cían a los que respondían<br />

lo anterior: De ningún modo, porque comprendían<br />

que la parábola iba dirigida contra ellos mismos.<br />

MT 21,45-22,14 - Le 14,16-24<br />

71 139- Continúa Mateo: Cuando oyeron los príncipes<br />

<strong>de</strong> los sacerdotes y los fariseos sus parábolas, advirtieron<br />

que las <strong>de</strong>cía contra ellos, y, queriendo apresarle,<br />

<strong>de</strong>runt et quod <strong>de</strong>in<strong>de</strong> ab illo audire meruerunt, satis apparet, quae<br />

uerba quibus sint tribuenda personis. Sicut ergo in hac multitudine<br />

secundum Iohannem erant qui iam credi<strong>de</strong>rant in Iesum, erant etiam<br />

qui eum occi<strong>de</strong>re quaerebant, sic in illa, <strong>de</strong> qua nunc loquimur, erant<br />

qui dolóse Dominum interrogauerant, in qua potestate illa faceret (cf.<br />

Mt 21,23; Me 11,28; Le 20,2), erant etiam qui non dolóse, sed fi<strong>de</strong>liter<br />

adclamauerant: benedictus qui uenit in nomine Domini (Mt 21,9; Me<br />

11,10; cf. Le 19,38). Ac per hoc erant qui dicerent: per<strong>de</strong>t illos et<br />

uineam suam locabit aliis (Mt 21,41; cf. Me 12,9; Le 20,16). Quae<br />

uox recte etiam ipsius Domini fuisse intellegitur siue propter ueritatem<br />

siue propter membrorum eius eum suo capite unitatem. Erant etiam qui<br />

talia respon<strong>de</strong>ntibus dicerent: absit (Le 20,16), quia intellegebant in se<br />

ipsos esse parabolam dictam.<br />

71. 139. Sequitur Mattheus: et eum audissent principes sacerdotum<br />

et Pharisaeiparábolas eius, cognouerunt quod <strong>de</strong> ipsis diceret<br />

et quaerentes eum tenere timuerunt turbas, quoniam sicut prophe-<br />

407 De nuevo encontramos al gramático. Aquí Agustín explícita lo que ha sido<br />

norma continua <strong>de</strong> su proce<strong>de</strong>r: atribuir cada expresión a aquellas personas a las que<br />

han <strong>de</strong> atribuírseles: quae verba quibus sunt tribuenda personis. En efecto, los<br />

evangelistas no siempre lo explicitan. La atribución hay que hacerla en base a todo el<br />

contexto y al conjunto <strong>de</strong>l diálogo. Cf. nota complementaria 26: Sujeto.<br />

408 Agustín recupera aquí los criterios filosófico y teológico a que antes recurrió<br />

para fundamentar la atribución ajesús <strong>de</strong> <strong>de</strong>terminadas palabras. Cf. notas 399 y 404.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!