You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
466 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2,74,143<br />
quién es hijo? Le dicen: De David. Les replica: ¿Cómo<br />
entonces David, movido por el Espíritu, le llama Señor al<br />
<strong>de</strong>cir: Dijo el Señor a mi Señor, siéntate a mi <strong>de</strong>recha,<br />
hasta que ponga a tus enemigos por estrado <strong>de</strong> tus pies? Si,<br />
pues, David le llama Señor, ¿cómo es hijo suyo? Nadie<br />
podía respon<strong>de</strong>rle palabra, ni nadie se atrevió <strong>de</strong>s<strong>de</strong> aquel<br />
día a hacerle más preguntas. Esto lo menciona también<br />
Marcos a continuación y en el mismo or<strong>de</strong>n. Lucas tan sólo<br />
silencia al que preguntó al Señor cuál era el primer mandamiento<br />
<strong>de</strong> la ley. Mas, omitido esto, también él conserva<br />
idéntico or<strong>de</strong>n, y narra asimismo que el Señor hizo a los<br />
judíos la pregunta acerca <strong>de</strong>l Cristo, es <strong>de</strong>cir, cómo era hijo<br />
<strong>de</strong> David.<br />
No afecta a la sentencia el que, según Mateo, al preguntar<br />
Jesús qué pensaban <strong>de</strong>l Cristo y <strong>de</strong> quién era hijo, ellos<br />
respondieron: De David, y <strong>de</strong> ahí infirió la pregunta <strong>de</strong><br />
cómo David le llamaba Señor; mientras que en los otros dos,<br />
Marcos y Lucas, no se halla ni que se les haya preguntado ni<br />
que hayan respondido. Debemos, pues, enten<strong>de</strong>r la sentencia<br />
<strong>de</strong>l Señor, insinuada por los dos evangelistas, posterior a<br />
la respuesta <strong>de</strong> aquéllos: cómo la pronunció oyéndole aquellos<br />
a los que quería instruir con su magisterio y alejar <strong>de</strong> la<br />
enseñanza <strong>de</strong> los letrados, que <strong>de</strong>l Cristo sólo sabían que<br />
procedía según la carne <strong>de</strong>l linaje <strong>de</strong> David, pero no alcanza-<br />
est? Dicunt ei: Dauid. Ait illis: quomodo ergo Dauid in spiritu uocat<br />
eum Dominum [246] dicens: dixit Dotninus Domino meo, se<strong>de</strong> a<br />
<strong>de</strong>xtris meis, doñee ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum?<br />
Si ergo Dauid uocat eum Dominum, quomodo filius eius est? Et<br />
nemo poterat respon<strong>de</strong>ré ei uerbum, ñeque aususfuit quisquam ex<br />
illa die eum amplius interrogare (Mt 22,41-46). Hoc consequenter et<br />
eo<strong>de</strong>m ordine Marcus quoque commemorat (cf. Me 12,35-37). Lucas<br />
etiam tantum modo <strong>de</strong> illo tacet qui interrogauit Dominum, quod esset<br />
mandatum primum in lege (Le 20,41-44); hoc autem praetermisso<br />
eun<strong>de</strong>m etiam ipse ordinem seruat, et hoc <strong>de</strong> Christo, quomodo sit<br />
filius Dauid, quaesisse a Iudaeis Dominum pariter narrat. Nec interest ad<br />
sententiam, quod secundum Mattheum, eum interrogasset Iesus, quid<br />
eis ui<strong>de</strong>atur <strong>de</strong> Christo, cuius esset filius, illi respon<strong>de</strong>runt: Dauid, tum<br />
<strong>de</strong>mum intulit, quomodo eum Dauid diceret dominum; secundum illos<br />
autem dúos, Marcum et Lucam, nec interrogad esse nec respondisse<br />
inueniuntur. Intellegere enim <strong>de</strong>bemus post eorum responsionem sententiam<br />
ipsius Domini a duobus euangelistis insinuatam, quomodo ab<br />
illo dicta sit, his audientibus quos uolebat suo magisterio utiliter informare<br />
et ab scribarum alienare doctrina, qui <strong>de</strong> Christo illud solum<br />
sapiebant, quod secundum carnem factus erat ex semine Dauid, non<br />
2, 75, 144 Libro II 467<br />
ban su divinidad, razón por la que era Dios <strong>de</strong>l mismo David.<br />
Por eso los dos evangelistas mencionan al Señor como pronunciando<br />
un discurso sobre los que erraban a aquellos a<br />
quienes quería librar <strong>de</strong> su error 41 '. Para que las palabras:<br />
¿Cómo <strong>de</strong>cís?, según el relato <strong>de</strong> Mateo, no se tomen como<br />
dirigidas a ellos, sino como dichas <strong>de</strong> ellos a aquellos a los<br />
que quería instruir.<br />
MT23, 1-39-Le 37,52<br />
75 144. Sigue Mateo, conservando este or<strong>de</strong>n en el<br />
relato: Entonces Jesús habló a la multitud y a sus discípulos<br />
y les dijo: En la cátedra <strong>de</strong> Moisés se han sentado los<br />
escribas y fariseos; observad y haced todo lo que os digan,<br />
pero no imitéis sus obras, pues dicen, pero no hacen, etc.,<br />
hasta: En a<strong>de</strong>lante ya no me veréis, hasta que digáis: Bendito<br />
el que viene en nombre <strong>de</strong>l Señor. También Lucas<br />
recordó que el Señor había pronunciado un discurso semejante<br />
contra los fariseos, letrados y doctores <strong>de</strong> la ley, pero en<br />
la casa <strong>de</strong> cierto fariseo que le había invitado a un banquete.<br />
Para referirlo, se separó 4 »* <strong>de</strong> Mateo hacia el pasaje en que<br />
eum autem intellegebant Deum, propter quod erat Dominus ipsius<br />
Dauid. I<strong>de</strong>o tamquam <strong>de</strong> illis errantibus Dominus ad istos sermonem<br />
faciens quos uolebat ab illorum errore liberari secundum hos dúos<br />
euangelistas commemoratur, ut quod illis dictum est: quomodo dicitis,<br />
sicut [247] Mattheus narrat, sic accipiatur, non tamquam ad illos, sed<br />
tamquam <strong>de</strong> illis ad eos potius dictum sit, quos uolebat instruere.<br />
75. 144. Sequitur Mattheus ita narrationis ordinem tenens: tune<br />
Iesus locutus est ad turbas et discípulos suos dicens: super cathedram<br />
Moysi se<strong>de</strong>runt scribae et Pharisaei: omnia ergo quaecumque<br />
dixe(l 148)rint uobis seruate etfacite; secundum opera uero eorum<br />
nolitefaceré. Dicunt enim et nonfaciunt (Mt 23,1-3), et cetera usque<br />
ad illud ubi ait: non me ui<strong>de</strong>bitis amodo, doñee dicatis: benedictus<br />
qui uenit nomine Domini (Mt 23,39). Similem sermonem habuisse<br />
Dominum aduersus Pharisaeos et scribas legisque doctores Lucas quoque<br />
commemorat, sed in domo cuiusdam Pharisaei, qui eum uocauerat<br />
ad conuiuium (cf. Le 11,37-52). Quod ut narraret, digressus erat a<br />
Mattheo circa illum locum, ubi ambo commemorauerant quod dictum<br />
415 Cf. nota complementaria 20: -Voluntas-.<br />
416 A partir <strong>de</strong> ahora Agustín introduce un nuevo concepto, el <strong>de</strong> la digresión. La<br />
digressio, que es un elemento potestativo <strong>de</strong> la narratio (QUINT., lnstit. Orat. 4,3,12;<br />
CICERÓN, De oratore 3,53,203; cf. H. LAUSBERG, Manual, n.340ss). Los evangelistas en<br />
cuanto narratores también las introducen y a veces las divergencias entre ellos se<br />
explican aceptando que uno haya introducido una digressio en su relato.