Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
74 Anotaciones al libro <strong>de</strong> Job 23,6<br />
mis pecados. Por lo <strong>de</strong>más, cuando me llegue a él: en<br />
aquella libertad con que me acercaré a su trono, lo amaré<br />
todo, y su po<strong>de</strong>r no será impedimento, aunque ahora pueda<br />
abusar <strong>de</strong> mí, pecador como soy. Es <strong>de</strong>cir, que haga <strong>de</strong> mí lo<br />
que quiera, incluso castigándome, aunque justamente. De el<br />
proce<strong>de</strong> la verdad y la reprimenda: es <strong>de</strong>cir, su reproche no<br />
es injusto. Lleva hasta el final la sentencia sobre mí: si<br />
ahora aplica un correctivo, luego la hará pública. Porque si<br />
soy el primero en <strong>de</strong>sfilar, ya no apareceré <strong>de</strong>spués: ni<br />
esperar con arrogancia ni <strong>de</strong>sesperar sin fe; es <strong>de</strong>cir, ni <strong>de</strong>sbandarse<br />
a la izquierda ni a la <strong>de</strong>recha. Así se lee: SÍ subo al<br />
cielo, allí estás tú. ¿Quién pue<strong>de</strong> arrojarme <strong>de</strong> allí?, etc. No<br />
acabo <strong>de</strong> compren<strong>de</strong>r lo que hace <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la izquierda. Es<br />
repetición <strong>de</strong> lo anterior. Al estar entregado a las realida<strong>de</strong>s<br />
temporales, dice que no se compren<strong>de</strong>rá <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la izquierda.<br />
Se volverá hacia la <strong>de</strong>recha y no lo veré. Por eso no <strong>de</strong>bo<br />
mantenerme a la izquierda. Dijo se volverá, porque se halla<br />
entre los espirituales <strong>de</strong> los que yo me aparto cuando estoy a<br />
la izquierda. El conoce mis caminos: <strong>de</strong> modo que le seguiré<br />
aunque me lleve a través <strong>de</strong> las tribulaciones. Me probó<br />
como al oro: en las tentaciones. Caminaré en sus mandamientos:<br />
saldré <strong>de</strong> mis tinieblas, pero siempre en sus mandamientos.<br />
Si, por el contrario, él lo juzgó así: probarme<br />
como el oro por medio <strong>de</strong> las tribulaciones. Por eso me he<br />
disparado hacia él: por haberme hecho sufrir me he lanzado<br />
abutaturirie. Ceterum cum ad eum uenero (Iob 23,6): in illa libértate,<br />
qua ego adnumerabor solio eius, omnia amabo et non mihi resistet<br />
uirtus eius; quatnuis modo possit me abuti, utpote peccatore. Id est:<br />
faciat <strong>de</strong> me quod uult, etiam cum poena mea, iuste tamen. [557]<br />
Veritas enim et increpatio ab eo est: id est non iniuste increpat. Educit<br />
infinem iudicium meum (Iob 23,7): etiam si modo corripit, postea<br />
manifestabit. Nam siprimus ambulauero, postea non ero (Iob 23,8):<br />
non arroganter sperem, non infi<strong>de</strong>liter <strong>de</strong>sperem, hoc est: non <strong>de</strong>clinare<br />
<strong>de</strong>xtra aut sinistra. In<strong>de</strong> est: si ascen<strong>de</strong>ro in caelum, tu ibi es (Ps<br />
138,8). Quis me in<strong>de</strong> potest pellere? Et cetera. A laeua quid aget, non<br />
adprehendam: superiora repetit. A laeua autem dictir non se adprehensurum<br />
<strong>de</strong>ditum temporalibus. Conuertetur ad <strong>de</strong>xteram, et non ui<strong>de</strong>bo<br />
(Iob 23,9); i<strong>de</strong>o non <strong>de</strong>beo esse a laeua; conuertetur autem dixit,<br />
quia ipse in spiritalibus est, un<strong>de</strong> ego me auerto, si a laeua fuero. Sed<br />
scit ipse uiam meam: ut, etiamsi per tribulationes duxerit, sequar.<br />
Probauit me sicut aurum (Iob 23,10): in tentationibus. Egrediar in<br />
praeceptis eius (Iob 23,11): <strong>de</strong> tenebris meis exeam, sed tamen in<br />
praeceptis eius. Si autem ipse iudicauit sic (Iob 23,13): ut per tribulationes<br />
me tamquam aurum probet. Propterea ad eum festinaui: quia<br />
23,H Capítulo 24 75<br />
hacia él abandonando las realida<strong>de</strong>s temporales. Y prevenido<br />
por él, siento inquietud por él: para evitar el suplicio<br />
eterno con estos sufrimientos carnales. Por eso me estremeceré<br />
ante él: me estremeceré ahora, para evitar el juicio<br />
futuro que me barrunto, y don<strong>de</strong> tendrá lugar su manifestación.<br />
Y Dios ha ablandado mi corazón: atribuye a la misericordia<br />
<strong>de</strong> Dios ese mismo temor con que evita los castigos<br />
futuros. Porque <strong>de</strong>sconocería los castigos y tinieblas que<br />
caerán sobre los malvados si Dios no hubiera ablandado su<br />
corazón con el sufrimiento actual. Justamente ocurre lo contrario<br />
cuando se dice que Dios endureció el corazón <strong>de</strong>l<br />
Faraón.<br />
CAPÍTULO 24. Por lo cual al Señor no se le ocultaron<br />
los tiempos. Dándole sentido causal o consecutivo. Traspasaron<br />
el fin: Cristo. Y los pobres se apartaron <strong>de</strong>l camino<br />
justo: sea para imitar a los impíos, sea porque, al ver impune<br />
la maldad con que atentaban contra ellos los que abandonaban<br />
la justicia, estimaban que no existe el juicio divino. Al<br />
mismo tiempo se ocultaron los humil<strong>de</strong>s <strong>de</strong> la tierra: con<br />
aquellos que se apartaron <strong>de</strong>l camino justo también se ocultaron<br />
los mansos con el fin <strong>de</strong> negarme ayuda. Cuando arrecia<br />
la persecución se contabilizan tres tipos <strong>de</strong> hombres en la<br />
Iglesia: los que contemporizan, los que huyen y los que<br />
pa<strong>de</strong>cen. El prototipo <strong>de</strong> todos éstos es Job i 6 . Y los asnos<br />
me tribulauit, i<strong>de</strong>o relictis temporalibus ad eum festinaui. Et commonitus<br />
sollicitus fui <strong>de</strong> eo (Iob 23,14): ut his poenis carnalibus aeterna<br />
supplicia <strong>de</strong>uitarem. Idcirco afacie eius turbabor (Iob 23,15): modo<br />
turbabor, ut caueam cogitans futurum iudicium, ubi erit eius manifestado.<br />
Et Dominus molliuit cor meum (Iob 23,16): et ipsum timere, quo<br />
cauet futuras poenas, misericordiae Dei <strong>de</strong>putat. Non enim sciret superuenturas<br />
poenas et tenebras malis, nisi Dominus molliret cor eius praesentibus<br />
tribulationibus: aduersus illud, quo indurat Deus cor Pharaonis<br />
(cf. Ex 7,3).<br />
[558] 24. Quare Dominum non latuerunt horae (Iob 24,1):<br />
quamobrem, uel: itaque. Finem transgressisunt (Iob 24,2): Christum.<br />
Et inclinaueruntpauperes a uia insta: ut uel imitarentur eos uel in<strong>de</strong><br />
arbitrarentur non esse diuinum iudicium, quia inpunitam malitiam ui<strong>de</strong>bant<br />
qua eis nocebant iustitiam relinquentes. Simul absconditi sunt<br />
mites terrae (Iob 24,4). cum his, qui <strong>de</strong>clinauerunt a uia iusta, absconditi<br />
sunt mites, ne mihi ferrent auxilium. Nam tria sunt genera hominum<br />
in ecclesia, cum fit persecutio: alii enim consentiunt, alii fugiunt, alii<br />
patiuntur, quorum personam sustinet Iob. Et inruerunt asini feri in<br />
16 Cf. nota 6.