25.04.2013 Views

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SAN AGUSTÍN - Alma de Cántaro

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

74 Anotaciones al libro <strong>de</strong> Job 23,6<br />

mis pecados. Por lo <strong>de</strong>más, cuando me llegue a él: en<br />

aquella libertad con que me acercaré a su trono, lo amaré<br />

todo, y su po<strong>de</strong>r no será impedimento, aunque ahora pueda<br />

abusar <strong>de</strong> mí, pecador como soy. Es <strong>de</strong>cir, que haga <strong>de</strong> mí lo<br />

que quiera, incluso castigándome, aunque justamente. De el<br />

proce<strong>de</strong> la verdad y la reprimenda: es <strong>de</strong>cir, su reproche no<br />

es injusto. Lleva hasta el final la sentencia sobre mí: si<br />

ahora aplica un correctivo, luego la hará pública. Porque si<br />

soy el primero en <strong>de</strong>sfilar, ya no apareceré <strong>de</strong>spués: ni<br />

esperar con arrogancia ni <strong>de</strong>sesperar sin fe; es <strong>de</strong>cir, ni <strong>de</strong>sbandarse<br />

a la izquierda ni a la <strong>de</strong>recha. Así se lee: SÍ subo al<br />

cielo, allí estás tú. ¿Quién pue<strong>de</strong> arrojarme <strong>de</strong> allí?, etc. No<br />

acabo <strong>de</strong> compren<strong>de</strong>r lo que hace <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la izquierda. Es<br />

repetición <strong>de</strong> lo anterior. Al estar entregado a las realida<strong>de</strong>s<br />

temporales, dice que no se compren<strong>de</strong>rá <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la izquierda.<br />

Se volverá hacia la <strong>de</strong>recha y no lo veré. Por eso no <strong>de</strong>bo<br />

mantenerme a la izquierda. Dijo se volverá, porque se halla<br />

entre los espirituales <strong>de</strong> los que yo me aparto cuando estoy a<br />

la izquierda. El conoce mis caminos: <strong>de</strong> modo que le seguiré<br />

aunque me lleve a través <strong>de</strong> las tribulaciones. Me probó<br />

como al oro: en las tentaciones. Caminaré en sus mandamientos:<br />

saldré <strong>de</strong> mis tinieblas, pero siempre en sus mandamientos.<br />

Si, por el contrario, él lo juzgó así: probarme<br />

como el oro por medio <strong>de</strong> las tribulaciones. Por eso me he<br />

disparado hacia él: por haberme hecho sufrir me he lanzado<br />

abutaturirie. Ceterum cum ad eum uenero (Iob 23,6): in illa libértate,<br />

qua ego adnumerabor solio eius, omnia amabo et non mihi resistet<br />

uirtus eius; quatnuis modo possit me abuti, utpote peccatore. Id est:<br />

faciat <strong>de</strong> me quod uult, etiam cum poena mea, iuste tamen. [557]<br />

Veritas enim et increpatio ab eo est: id est non iniuste increpat. Educit<br />

infinem iudicium meum (Iob 23,7): etiam si modo corripit, postea<br />

manifestabit. Nam siprimus ambulauero, postea non ero (Iob 23,8):<br />

non arroganter sperem, non infi<strong>de</strong>liter <strong>de</strong>sperem, hoc est: non <strong>de</strong>clinare<br />

<strong>de</strong>xtra aut sinistra. In<strong>de</strong> est: si ascen<strong>de</strong>ro in caelum, tu ibi es (Ps<br />

138,8). Quis me in<strong>de</strong> potest pellere? Et cetera. A laeua quid aget, non<br />

adprehendam: superiora repetit. A laeua autem dictir non se adprehensurum<br />

<strong>de</strong>ditum temporalibus. Conuertetur ad <strong>de</strong>xteram, et non ui<strong>de</strong>bo<br />

(Iob 23,9); i<strong>de</strong>o non <strong>de</strong>beo esse a laeua; conuertetur autem dixit,<br />

quia ipse in spiritalibus est, un<strong>de</strong> ego me auerto, si a laeua fuero. Sed<br />

scit ipse uiam meam: ut, etiamsi per tribulationes duxerit, sequar.<br />

Probauit me sicut aurum (Iob 23,10): in tentationibus. Egrediar in<br />

praeceptis eius (Iob 23,11): <strong>de</strong> tenebris meis exeam, sed tamen in<br />

praeceptis eius. Si autem ipse iudicauit sic (Iob 23,13): ut per tribulationes<br />

me tamquam aurum probet. Propterea ad eum festinaui: quia<br />

23,H Capítulo 24 75<br />

hacia él abandonando las realida<strong>de</strong>s temporales. Y prevenido<br />

por él, siento inquietud por él: para evitar el suplicio<br />

eterno con estos sufrimientos carnales. Por eso me estremeceré<br />

ante él: me estremeceré ahora, para evitar el juicio<br />

futuro que me barrunto, y don<strong>de</strong> tendrá lugar su manifestación.<br />

Y Dios ha ablandado mi corazón: atribuye a la misericordia<br />

<strong>de</strong> Dios ese mismo temor con que evita los castigos<br />

futuros. Porque <strong>de</strong>sconocería los castigos y tinieblas que<br />

caerán sobre los malvados si Dios no hubiera ablandado su<br />

corazón con el sufrimiento actual. Justamente ocurre lo contrario<br />

cuando se dice que Dios endureció el corazón <strong>de</strong>l<br />

Faraón.<br />

CAPÍTULO 24. Por lo cual al Señor no se le ocultaron<br />

los tiempos. Dándole sentido causal o consecutivo. Traspasaron<br />

el fin: Cristo. Y los pobres se apartaron <strong>de</strong>l camino<br />

justo: sea para imitar a los impíos, sea porque, al ver impune<br />

la maldad con que atentaban contra ellos los que abandonaban<br />

la justicia, estimaban que no existe el juicio divino. Al<br />

mismo tiempo se ocultaron los humil<strong>de</strong>s <strong>de</strong> la tierra: con<br />

aquellos que se apartaron <strong>de</strong>l camino justo también se ocultaron<br />

los mansos con el fin <strong>de</strong> negarme ayuda. Cuando arrecia<br />

la persecución se contabilizan tres tipos <strong>de</strong> hombres en la<br />

Iglesia: los que contemporizan, los que huyen y los que<br />

pa<strong>de</strong>cen. El prototipo <strong>de</strong> todos éstos es Job i 6 . Y los asnos<br />

me tribulauit, i<strong>de</strong>o relictis temporalibus ad eum festinaui. Et commonitus<br />

sollicitus fui <strong>de</strong> eo (Iob 23,14): ut his poenis carnalibus aeterna<br />

supplicia <strong>de</strong>uitarem. Idcirco afacie eius turbabor (Iob 23,15): modo<br />

turbabor, ut caueam cogitans futurum iudicium, ubi erit eius manifestado.<br />

Et Dominus molliuit cor meum (Iob 23,16): et ipsum timere, quo<br />

cauet futuras poenas, misericordiae Dei <strong>de</strong>putat. Non enim sciret superuenturas<br />

poenas et tenebras malis, nisi Dominus molliret cor eius praesentibus<br />

tribulationibus: aduersus illud, quo indurat Deus cor Pharaonis<br />

(cf. Ex 7,3).<br />

[558] 24. Quare Dominum non latuerunt horae (Iob 24,1):<br />

quamobrem, uel: itaque. Finem transgressisunt (Iob 24,2): Christum.<br />

Et inclinaueruntpauperes a uia insta: ut uel imitarentur eos uel in<strong>de</strong><br />

arbitrarentur non esse diuinum iudicium, quia inpunitam malitiam ui<strong>de</strong>bant<br />

qua eis nocebant iustitiam relinquentes. Simul absconditi sunt<br />

mites terrae (Iob 24,4). cum his, qui <strong>de</strong>clinauerunt a uia iusta, absconditi<br />

sunt mites, ne mihi ferrent auxilium. Nam tria sunt genera hominum<br />

in ecclesia, cum fit persecutio: alii enim consentiunt, alii fugiunt, alii<br />

patiuntur, quorum personam sustinet Iob. Et inruerunt asini feri in<br />

16 Cf. nota 6.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!