You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
450 Concordancia <strong>de</strong> los evangelistas 2,68,131<br />
<strong>de</strong>jándoles a ellos salió <strong>de</strong> la ciudad, a Betania, <strong>de</strong> don<strong>de</strong><br />
según su relato volvía a la ciudad cuando maldijo la higuera,<br />
es más probable creer que es él quien ha mantenido la sucesión<br />
cronológica 397 respecto a la expulsión <strong>de</strong>l templo <strong>de</strong><br />
los ven<strong>de</strong>dores y compradores. Pues al <strong>de</strong>cir: Y <strong>de</strong>jándoles a<br />
ellos, ¿a quién se pue<strong>de</strong> enten<strong>de</strong>r que se refiere? Sólo a<br />
aquellos con quienes hablaba antes, que se indignaban porque<br />
los niños gritaban: Hosanna al Hijo <strong>de</strong> David.<br />
Marcos pasó por alto lo que aconteció el primer día<br />
cuando entró al templo, y cuando le vino a la memoria lo<br />
introdujo, al <strong>de</strong>cir que no halló en la higuera más que hojas;<br />
hecho que aconteció en el segundo día como atestiguan los<br />
dos. Que los discípulos se maravillaron <strong>de</strong> que el árbol se<br />
hubiese secado y que el Señor les respondió lo referente a la<br />
fe y al traslado <strong>de</strong>l monte al mar, Marcos lo coloca no en el<br />
segundo día en que dijo al árbol: ¡Que nunca jamás coma<br />
nadie fruto nacido <strong>de</strong> ti!, sino en el tercero. El mismo<br />
Marcos mencionó en el mismo segundo día a los ven<strong>de</strong>dores<br />
arrojados <strong>de</strong>l templo, hecho que había omitido mencionar<br />
en el primer día. El refiere que en el mismo segundo día,<br />
caída la tar<strong>de</strong>, salió <strong>de</strong> la ciudad; que, al pasar <strong>de</strong> mañana, los<br />
discípulos vieron la higuera seca <strong>de</strong> raíz; que Pedro, acordándose,<br />
le dijo: /Maestro, mira!La higuera que maldijiste<br />
se ha secado, y que entonces le habló <strong>de</strong>l po<strong>de</strong>r <strong>de</strong> la fe.<br />
ciuitatem in Bethaniam (Mt 21,17), un<strong>de</strong> mane reuertentem in ciuitatem<br />
arbori maledixisse commemorat, probabilius creditur ipse potius<br />
tenuisse ordinem temporis <strong>de</strong> uen<strong>de</strong>ntibus et ementibus eiectis <strong>de</strong> templo.<br />
Cum enim dicit: etrelictis Mis abiit joras, quibus relictis intellegi<br />
poterit, nisi cum quibus superius loquebatur indignantibus, quod pucri<br />
clamarent: osanna filio Dauid? (Mt 21,15). Praetermisit ergo Marcus<br />
quod primo die factura est, cum intrauit in templum, et recordatum<br />
interposuit, cum dixisset, quod non inuenerit aliquid in ficulnea praeter<br />
folia (cf. Me 11,13), quod secundo die factum est, sicut ambo<br />
testantur. Miratos autem esse discípulos, quod arbor aruerit, et eis Dominum<br />
respondisse <strong>de</strong> fi<strong>de</strong> et <strong>de</strong> monte in mare transferendo, non ipso<br />
secundo die, quo dixit arbori: iam non amplius in aeternum quisquam<br />
ex te fructum manducet (Me 11,14), sed tertio die dicit. Ipso<br />
quippe die secundo commemorauit i<strong>de</strong>m Marcus [234] <strong>de</strong> templo eiectos<br />
uen<strong>de</strong>ntes, quod primo die factum praetermiserat. Ipso ergo secundo<br />
die dicit facta uespera egressum <strong>de</strong> ciuitate, et cum mane transiret,<br />
uidisse discípulos ficum aridam factam a radicibus et (1141) recordatum<br />
Petrum dixisse ei: rabbi, ecce ficus, cui maledixhti, aruit (Me<br />
11,21), tune eum <strong>de</strong> potentia fi<strong>de</strong>i respondisse, Mattheus autem, tamí9?<br />
Cf. nota complementaria 6: -Ordo».<br />
2, 68, 131 Libro II 451<br />
Mateo, por el contrario, lo narra como si todo esto hubiese<br />
acontecido en el segundo día, esto es, que dijo al árbol:<br />
¡Nunca jamás nazca fruto <strong>de</strong> ti!, que se secó al instante, y<br />
que, al verlo y quedarse llenos <strong>de</strong> admiración los discípulos,<br />
les respondió con lo referente al po<strong>de</strong>r <strong>de</strong> la fe. De don<strong>de</strong> se<br />
entien<strong>de</strong> que Marcos situó en el segundo día aquello cuya<br />
realización en el primero había omitido, es <strong>de</strong>cir, lo referente<br />
a la expulsión <strong>de</strong>l templo <strong>de</strong> compradores y ven<strong>de</strong>dores;<br />
en cambio, Mateo, al relatar lo acontecido con el árbol maldito<br />
el otro día cuando volvía <strong>de</strong> mañana <strong>de</strong> Betania a la<br />
ciudad, pasó por alto lo que Marcos mencionó, a saber, que<br />
vino a la ciudad, que salió <strong>de</strong> tar<strong>de</strong> y que al pasar <strong>de</strong> mañana<br />
los discípulos se maravillaron <strong>de</strong> que el árbol estuviese seco.<br />
Y a lo que había tenido lugar en el segundo día en que<br />
fue mal<strong>de</strong>cido el árbol, añadió lo acontecido en el tercero,<br />
esto es, que los discípulos se maravillaron <strong>de</strong> que estuviese<br />
seco y que oyeron <strong>de</strong> boca <strong>de</strong>l Señor lo referente al po<strong>de</strong>r <strong>de</strong><br />
la fe, enlazando estas cosas <strong>de</strong> modo que si no nos obligase a<br />
prestar atención el relato <strong>de</strong> Marcos, don<strong>de</strong> aparece también<br />
lo que Mateo pasó por alto, no se podría advertir. En efecto,<br />
primero dice: Y <strong>de</strong>jándoles a ellos salió fuera <strong>de</strong> la ciudad,<br />
a Betania, y allí se quedó. Al amanecer, volvió a la ciudad<br />
y sintió hambre. Viendo una higuera al lado <strong>de</strong>l camino se<br />
acercó a ella; al no hallar más que hojas, le dijo: ¡Que<br />
nunca jamás brote fruto <strong>de</strong> ti! Y al momento se secó.<br />
quam secundo die hoc totum factum sit, id est et dictum arbori: numquam<br />
ex tefructus nascatur in sempiternum (Mt 21,19), et arefactam<br />
esse continuo, et ui<strong>de</strong>ntibus hoc discipulis adque mirantibus illud <strong>de</strong><br />
uirtute fi<strong>de</strong>i fuisse responsum. Vn<strong>de</strong> intellegitur Marcum qui<strong>de</strong>m secundo<br />
die commemorasse quod primo die factum praetermiserat, <strong>de</strong><br />
templo scilicet eiectos uen<strong>de</strong>ntes et ementes, Mattheus uero cum commemorasset<br />
quod altero die factum est <strong>de</strong> arbore maledicta, quando<br />
mane reuertebatur a Bethania in ciuitatem, praetermisit ea quae Marcus<br />
commemorauit, uenisse illum in ciuitatem et uespere exisse et mane,<br />
cum transirent, discípulos arborem aridam fuisse miratos; et ei quod<br />
secundo dies gestum erat, quo arbor maledicta est, adiunxit illud quod<br />
tertio die gestum est, eius ariditatem miratos esse discípulos et <strong>de</strong> potentia<br />
fi<strong>de</strong>i a Domino audisse, sic ea coniungens, ut nisi ex Marci narratione<br />
cogamur inten<strong>de</strong>re, ubi et quid Mattheus praetermiserit, non possit<br />
agnosci. Cum ergo dixisset Mattheus: et relictis Mis abiit joras extra<br />
ciuitatem in Bethaniam ibique mansit. Mane autem reuertens in<br />
ciuitatem esuriuit; et ui<strong>de</strong>nsfici arborem unam secus uiam uenit ad<br />
eam et nihil inuenit nisi folia tantum, et ait Mi: numquam abs te