Richtlijn Niercelcarcinoom

4% voor tumoren kleiner en 89% voor tumoren groter dan 5cm (Brierly 2000). Zelfs een
percentage van 26% zonder klassificerende diagnose (17 niet-adequate en 11 onzekere
diagnoses) wordt genoemd (Truong 1999).
In een serie met 28 Bosniak groep 3 tumoren worden alle biopten als adequaat en juist
geklassificeerd door Harinsinghani (Hanrinsinghani 2003); echter in een serie met 199
Bosniak groep 2F en 3 laesies was het percentage histopathologische onjuiste diagnoses
onder 116 biopten 2,5% en het percentage inadequaat materiaal 12% (Lang 2002). Ook
klinisch chemische bepaling van het cystevocht op amylase, lipase, LDH, vet, eiwit, ureum
en kreatine, wordt daarbij als diagnostische parameter genoemd (Lang 2002).
Resultaten met het bepalen van het subtype niercelcarcinoom en de differentiaal diagnose
met oncocytoom komen naar voren in de cytologische artikelen waarbij veelal nog
additionele (immunologische) kleuringen worden verricht ((Liu 2001, Renshaw 1997), met
sarcomatoïde nierceltumoren (Auger 1993), en papillaire tumoren (Dekmezian 1991,
Renshaw 1997).
Er zijn geen gegevens aangetroffen over het risico op het ontstaan van entmetastasen bij
naaldbiopten of cytologische naaldaspiraten van primaire of metastatische niertumoren.
Conclusie
Niveau 3
Er zijn geen aanwijzingen dat een routine histologisch naaldbiopt of
cytologisch naaldaspiraat een toegevoegde waarde heeft voor de keuze van
de primaire behandeling van het niet gemetastaseerd niercelcarcinoom na(ast)
beeldvormende technieken.
C Dechet 2003, Brierly 2000
Overige overwegingen
De aard van een tumoreuze laesie kan in voorkomende gevallen desgewenst via naaldbiopt
of naaldaspiraat histologisch of cytologisch aangetoond worden. De meest voorkomende
redenen kunnen zijn om deze diagnose als enig bewijs te hebben bij irresectabel of
gemetastaseerd proces (zonder volgende nefrectomie) en bij patiënten met een bewezen
primaire tumor elders en een ruimte innemend proces in de nier. Daarnaast kan een
radiologische differentiaal diagnose nader uitgewerkt worden met oncocytoom,
angiomyolipoma en collecting duct carcinoom (Gattuso 1999, Lechevallier 2000, Renshaw,
1997, Renshaw 1997, Liu 2001, Caoili 2002, Bonzanini 1994, Caraway 1995).
Er zijn ontwikkelingen dat in geval van behandeling van gemetastaseerd niet clearcell
niercelcarcinoom er geen bewezen toegevoegde waarde is van tumornefrectomie bij de
systemische behandeling. Indien de histologie mede leidend wordt voor de keuze van de
systemische therapie dan zal dit moeten worden meegenomen in de keuze van de lokale
behandeling.
Aanbevelingen
Histologische naaldbiopten of cytologische naaldaspiraten, afhankelijk van de locale
cytologische expertise, kunnen goed gebruikt worden om in individuele gevallen de aard van
een tumoreus nierproces vast te stellen. In beperktere mate kan de morfologie van een
tumoreus nierproces worden vastgesteld. Bij zowel naaldbiopten als cytologische
naaldaspirate spelen immunologische kleuringen een belangrijke rol.
Het beschikken over een histo- of cytopathologische diagnose is belangrijk bij
gemetastaseerd of irresectabel niercelcarcinoom en bij patiënten met een bewezen primaire
tumor elders en een ruimte-innemend proces in de nier.
34