Het Oude Testament – boek voor de leerkracht - The Church of ...

De koningen en de profeten van Israël en Juda
KONINGEN KONINGEN VAN ISRAËL ISRAËL vervolg
Jehu: Regeerde 28 jaar (ongeveer 841–814 v.C.). Jehu werd
door een profeet gezalfd tot koning van Israël om het huis van
Achab te verwoesten. Hij maakte een eind aan de verering van
Baäl, maar vernietigde de gouden kalveren van Jerobeam niet.
(Zie 2 Koningen 9:1–10:36.)
Joachaz: Regeerde zeventien jaar (ongeveer 814–798 v.C.).
Joachaz introduceerde opnieuw de verering van
Baäl, waaraan zijn vader, Jehu, een eind had gemaakt.
(Zie 2 Koningen 13:1–9.)
Joas: Regeerde zestien jaar (ongeveer 798–782 v.C.).
Joas zette de zonden van zijn vader, Joachaz, voort.
(Zie 2 Koningen 13:10–25.)
Jerobeam II: Regeerde 41 jaar (ongeveer 793–753 v.C.).
Jerobeam regeerde twaalf jaar samen met zijn vader, Joas.
Hij was niet rechtschapen, maar hij was een machtige koning
die de Heer gebruikte om de vijanden van Israël te verslaan
en de mensen een laatste kans te geven om zich te bekeren.
(Zie 2 Koningen 14:23–29.)
Zekarja: Regeerde zes maanden (ongeveer 753 v.C.).
Zekarja, de zoon van Jerobeam, werd door Sallum vermoord.
(Zie 2 Koningen 15:8–12.).
Sallum: Regeerde één maand (ongeveer 751 v.C.). Sallum werd
door Menachem vermoord. (Zie 2 Koningen 15:10–15.)
Menachem: Regeerde tien jaar (ongeveer 752–742 v.C.).
Menachem vermoordde Sallum om koning te worden. Hij hief
hoge belastingen om Assur eer te betonen. (Zie 2 Koningen
15:14–22.)
Pekachja: Regeerde twee jaar (ongeveer 742–740 v.C.).
Pekachja, de zoon van Menachem, werd tijdens een militaire
staatsgreep vermoord. (Zie 2 Koningen 15:23–26.)
DE PROFETEN
Israël Allebei Juda
Pekach: Regeerde twintig jaar (ongeveer 752–732 v.C.).
Pekach begon zijn regeerperiode in een rivaliserend koninkrijk
ten oosten van de Jordaan, tijdens de regering van Menachem.
Door een tweede invasie van Assur werden veel Israëlieten
gevangengenomen. (Zie 2 Koningen 15:27–31.) Micha
wordt vervolgd op blz. 221
Eliëzer
Jona
220
Amos Hosea
Oded
Zacharia Jesaja
DE KONINGEN KONINGEN VAN JUDA JUDA vervolg
Koningin Atalja: Regeerde zeven jaar (ongeveer 841–835
v.C.). Atalja was de moeder van Achazja en de dochter van
Achab en Izebel. Na de dood van Achazja eiste ze de troon op,
nadat ze ‘het gehele koninklijke geslacht’ (2 Koningen 11:1)
had gedood, behalve één kleinzoon, Joas, die verborgen was.
Ze propageerde de aanbidding van Baäl en werd gedood.
(Zie 2 Koningen 11; 2 Kronieken 22:10–23:21.)
Joas: Regeerde veertig jaar (ongeveer 835–796 v.C.).
Jehoseba, de zus van Achazja, redde de jonge Joas van zijn
moordzuchtige grootmoeder Atalja. Zij en haar man, de priester
Jojada, verborgen Joas zes jaar lang in de tempel. Jojada
leidde een populaire opstand toen Joas zeven jaar oud was
waardoor Joas op de troon kwam en Atalja werd gedood. Joas
maakte een eind aan de aanbidding van Baäl en herstelde de
tempel. (Zie 2 Koningen 12; 2 Kronieken 24.)
Amasja: Regeerde 29 jaar (ongeveer 796–767 v.C.). Amasja,
de zoon van Joas, was gedeeltelijk getrouw en gedeeltelijk
dwaas. Hij versloeg Edom door naar de waarschuwing van de
profeet te luisteren, maar nam vervolgens aan afgoderij deel,
waarna hij door Joas, de koning van Israël, werd vernederd.
Zijn zoon Azarja regeerde de laatste 24 jaar met hem samen.
Amasja werd in ballingschap vermoord. (Zie 2 Koningen
14:1–22; 2 Kronieken 25.)
Azarja: Regeerde 52 jaar (ongeveer 792–740 v.C.). Azarja
was militair sterk, maar geestelijk zwak. Hij zorgde ervoor dat
Juda een sterke macht werd, maar maakte geen eind aan de
afgoderij in het koninkrijk. Tijdens de laatste tien jaar van zijn
regering was hij melaats en regeerde hij samen met zijn zoon
Jotam. (Zie 2 Koningen 15:1–7; 2 Kronieken 26.)
Jotam: Regeerde zestien jaar (ongeveer 750–732 v.C.). Jotam
was een bekwaam bestuurder, maar was net als zijn vader niet
in staat om de afgoderij uit Juda te verwijderen. De laatste vier
jaar regeerde hij samen met zijn zoon Achaz. (zie 2 Koningen
15:32–38; 2 Kronieken 27.)
Achaz: Regeerde zestien jaar (ongeveer 735–715 v.C.).
Tegen het advies van de profeet Jesaja sloot Achaz een
verbond met Assur. Door hem gaf Juda zich weer over aan
afgoderij. Hij offerde zelfs zijn eigen zoons in het vuur.
(Zie 2 Koningen 16; 2 Kronieken 28.)
wordt vervolgd op blz. 221