S - Nederlandse Vereniging voor Klinische Neurofysiologie

12 CeesStam
patroon treedt vaak op in combinatie met uitgesproken volgreacties bij lichtflitsprikkeling tot de
hoogste frequenties (“M-respons”). Een dergelijk EEG patroon kan makkelijk als “epileptiform”
geïnterpreteerdworden,maariswaarschijnlijkeerdergeassocieerdmetmigraine.Eeninteressant
detailisdathetgebruikvananti-epilepticabijmigraineontstaanisdoordatpatiëntenmetmigraine
op grond van dit soort EEG patronen en dus eigenlijk op verkeerde indicatie anti-epileptica
voorgeschreven kregen.
Normale EEG activiteit kan zich op een ongebruikelijke manier manifesteren bij het bestaan
van schedeldefecten. Zoals eerder gezegd kunnen oogknipartefacten asymmetrisch worden. Belangrijkerishetoptredenvanactivitédebrêcheofbreachrhythm.Ditwordtgeziennaeencraniotomie,
ook als de botlap wordt teruggeplaatst, en wordt waarschijnlijk veroorzaakt door veranderingenindevolumegeleiding.Deze“activitédebrêche”isinfeitedenormaleactiviteitvande
centrale motorische en sensorische gebieden, en bestaat uit ritmen in de alfa en bèta-band. “Activitédebrêche”heeftvaakeenhogeamplitudeenscherpaspect,maarisfysiologischenmoetniet
verward worden met epileptiforme reeksen.
Figuur2.2 Pathologischediscrepantietussen frequentievan mu enalfa-ritme.
In andere gevallen kan het mu-ritme helpen om subtiele veranderingen van het achtergrondpatroon
te detecteren (Fig. 2.2). De frequentie van het normale alfa-ritme bij volwassenen ligt
tussen de 8 en de 13 Hz. Ieder individu heeft een eigen, karakteristieke frequentie van het alfaritmedieinhogemategenetischbepaaldis,engedurendehetlevennietofnauwelijksverandert.
Het mu-ritme heeft een frequentie die een fractie hoger is dan die van het alfa-ritme. Vertraging
van het alfa-ritme van een Hz of meer is een harde aanwijzing voor pathologie, in het bijzonder
een progressieve encefalopathie. Dat betekent dat een alfafrequentie van 9 Hz pathologisch
kan zijn voor iemand die altijd een alfafrequentie van 10 Hz had. Het probleem is dat dit bij een
eenmalige meting, zonder voorkennis van de oorspronkelijke alfafrequentie, niet vast te stellen