Untitled

G E S C H I E D E N I S . 17?toe, dat het zijnen Broeder vergund is geworden,nog kort voor zijne dood tot hem te komen (*).Hoe veel hij toegebracht hebbe, tot het Bijgelovigverëeren van Heilige Overblijfzelen, zal ons ftraksnader blijken. Aangaande HiëRONYMus, éénen derfchitterendfte Kerkleeraaren van dezen tijd, hebbenwij reeds zoo vele blijken van zijne ligtgelovigheiden zucht, om, als het ware, plantzoenen van nieuweHeiligen aan te leggen, gelezen, dat wij nietnodig hebben, hier meer van hem te zeggen, temeer,daar wij vervólgends zien zullen, hoe zijn ijver tendezen tijde bijkans tot vervolging toe is overgeflagen.Meer gematigd verklaart zich, gelijk wij gezien hebben,AUGUSTINUS, alhoewel ook deze, door zijne onderfcheidingtusfchen de verëering der Heiligen, en deneeredienst, welken de Grieken A«7fs«« noemen, endie aan God alleen toebehoort, waar mede hij deneerbied voor de Heiligen tegen de verwijtingen vanTAUSTUS den Manicheër verfchoont (f)? der Bijgelovigheideer een voorwendzel aan de hand gegeven, dan tegengewerkt fchijnt te hebben; welke bijgelovigheidzoo ver ging, onder den gemeenen hoop desvolks, dat dezelfde AUGUSTINUS tegen de Manicheën,welke zich ten fterkften daar aan ergerden, aanmerkt,dat zij zich op domme hoopen van Christenen nietmoesten beroepen, die zelfs in den waaren Godsdienstbijgelovig, of aan hunne begeerlijkheden zooovergegeven waren , dat zij daar door vergaten,wat(*) Libr. de obitu Satyri fratris T. IV. Opp. p. 230.(f) De Morib. Eed. Cathol. L. I. C. 34. T. Lp. 531.M 2IIIBOEKVIHoofdft.na C. G.Jaar 363.tot 476.