Untitled

IIIBOEKVIIHoofdftna C. GJaar 363tot 47637« K E R K E L I J K Ein zij de menigvuldige geweldenarijen van THEOFILUSophaalden; ja zelfs, zegt PALLADIUS, eenige puntenaanvoerden, welke ik mij fchaam, voor de een-• voudigen te noemen, om hen niet van het geloofafkerig te maken; en welke misfchien ook van demeer volmaakten niet zouden geloofd worden, CHRY­SOSTOMUS , hen vergeefs gepoogd hebbende, te bewegen,om deze klagten, welke zoo flechte gevolgenkonden hebben, te laten blijven, berichtte aanTHEOFILUS, dat zij hem befchuldigd hadden, ende ftad niet verlaten wilden. Deze vol toorn,fprak nu den ban uit tegen DIOSKORUS, en fchreefaan CHRYSOSTOMUS terug, dat hij behoorde te leren,dat, volgends de voorfchriften der NiceenfcheKerkvergadering , geen Bisfchop zich tot Richterbuiten zijn Kerspel mogt opwerpen. Deze echterverdiende dit verwijt niet, dewijl hij zich geheelgeen gezag boven den Bisfchop van dlexandri'è aangematigdhad (*),THEOFI" Veel meer vermaande CHRYSOSTOMUS de Monnikenvan weêrskanten tot vrede, tot hij zich, ziendeLUSwordt bijhet Hof dat zulks vruchteloos was , ten laatften met dcaangeklaagd.gehele zaak niet meer bemoeide. Thans leverden deverdrevene Monniken hun beklag tegen THEOFILUS ,en hunne overige hier aanwezende partijën, bij hetHof in, en baden bijzonder de Keizerin in eene Kerk,dat de klagten der tegen hen afgezondene Monnikengerichtlijk onderzocht, en THEOFILUS genoodzaaktmogt worden, zich in perfoon voor CHRYSOSTO,(*) PALLAP. /, C.p. 60. fq. SOCRAT. et SOZQM. /. c.MUS