Untitled

G E S C H I E D E N I S . l?houdende, met verhevene overdenkingen , totdat menhem half dood in eene voor hem gebouwde cellebracht, GREGORIUS erkent zelf, hoe hij niet zonderaandoening verhalen kunne, dat fommigen van na C. G.Jaar 363.deze Monniken zich zeiven, door honger, of met tot 476.eenen {troop, of door zich in eenen afgrond te {torten,het leven benamen, om het gevaar der zondete ontgaan. Hij bidt CHRISTUS , dat hij hun dezenonverltandigen ijver wille vergeven , evenwel is tegelijk de lof, welke hij aan zulke menfehen geeft, diedoor mishandelingen en boetdoeningen, hunne ligchamenlangzamerhand verwoestten, waarlijk onbedacht.GREGORIUS van Nysfa, de Broeder van BASI­RIUSLIUS, bracht insgelijks niet weinig toe, tot bevorderingvan het Monniksleven. Behalven zijne Lof­Nysfa.reden op zijnen gemelden Broeder, en zijne ZusterMACRINA, die het opzicht had over een Nonnen-Klooster, en die haren Broeder tot de liefde voorde heilige eenzaamheid aanfpoorde, vindt men ookin anderen van zijne fchriften aanprijzingen genoegvoor deze levenswijze, waar toe voornaamlijk behoortzijne verhandeling over den MaagdelijkenStaat, (Tref; it*zSmet?,) welken hij met den hoogdenen buitenfpoorigften lof verheft (*), maar nietminder zijne Lofreden op EFRACM den Syriër.Deze EFRAëM, naar zijn Vaderland bijgenaamd EFRA&lieSyrief,de Syriër, Diakon der gemeente te Edesfa, die kortna het midden der IVde eeuw, omtrent gelijktijdig(*) Opp. Tom. lll.p. ut.fq. Paris 1638. fol.VI. DEEL. BIIIHOEKVIHoofdft.met BASILIUS, en de beide GREGORIUSSEN , beroemdGREGO­van