dıyarbakır zındanı

175
miş ki, duy gu la rın yo ğun lu ğu da o bo yut ta dır.
- Ko nuş ma ya sa ğın dan yo la çık tık, ama bü tün bu ku ral lar, ya -
sak lar dü şü nül dü ğün de şu so ru yu sor mak is ti yo rum: Ön der ar ka -
daş lar açı sın dan şöy le öz gül bir du rum yok mu? Ya şa nan her şe yin
en kü çük nok ta sı na, ay rın tı sı na ka dar far kın da, olay la rın zul mün,
iş ken ce nin özün de ya tan ger çe ği gö rü yor. Ve ger çe ği bu şe kil de bü -
tün cül bir al gı la yış tar zı, on la rı bu ce hen nem cen de re sin de in san la -
ra ya pı lan la rın ağır lı ğı kar şı sın da da ha çok acı çe ken, da ha çok
üzü len, da ha de rin den et ki le nen in san lar ha li ne ge tir mi yor mu?
- Na sıl an lat ma lı, na sıl di le ge tir me li… O bü yük be yin ve yü -
rek le rin ruh sal dün ya la rın da pat la yan vol kan la rı, an be an ya şa dık -
la rı o bü yük duy gu sal dep rem le ri an lat ma ma nın aciz li ği var. O ar -
ka daş la rın o gün ler de ya şa dık la rı nı, hal le ri ni ha tır la dık ça yü re ğim
göğ sü mü par ça la yıp dı şa rı fır la mak, be de ni mi ter ket mek is ti yor.
Bu nu tam ola rak ve re bi le cek du rum da de ğil sem de, kı sa ca de ği ne -
yim: Üze rin de tit re di ğin, ka zan mak, ye ni ya şa ma, ye ni dün ya ya
ka zan mak; onu yü celt mek, in san lık kav ga sın da yü rüt mek, be ra ber
yü rü me, on lar la be ra ber yü cel me kav ga sı ver di ğin, hal kın te miz,
seç kin ev lat la rı nı dev rim ci leş tir mek için, par ti ve bi rey ola rak yıl -
la rı nı ve ri yor sun, ya şa mı nı or ta ya ko yu yor sun, ör nek ol ma ya, on -
lar için bir çe kim mer ke zi ha li ne gel me ye ça lı şı yor sun ve bu bağ -
lam da emek ler bo şa git mi yor, bin ler ce in san saf la rı mı za ge li yor.
Bu de ğer li in san la rı gö zü nün önün de, üze rin de tit re di ğin, laf söy -
le me ye, kır ma ya, in cit me ye kı ya ma dı ğın o gen ce cik in san la rın ak -
şa ma ka dar, sa bah la ra ka dar in le me si ni, hay kı rı şı nı, iş ken ce de ki
çığ lı ğı nı, inil ti si ni, aç lı ğı nı gö rü yor sun, du yu yor sun, ya şı yor sun…
O vah şe tin ta nık lı ğın da ya şa mak, in sa nın ken di ne ya pı lan iş ken ce -
yi ya şa ma sın dan bin kat da ha ağır, tah rip kar bir duy gu, bir et ki bı -
ra kı yor… Açık ça be lirt mek ge re kir ki, bu, he pi miz de bir yü rek ya -
ra sıy dı, ama ön der le ri miz de da ha bü yük bir yü rek ya ra sıy dı. Özel -
lik le Hay ri’yi –ki ar ka daş la ra bü yük bir sev gi si, bağ lı lı ğı bu lu nu -
yor du, bu nu dav ra nış la rıy la, var lı ğıy la his set ti ren bir ya pı sı var dı–
her şey den faz la bu du rum kah ret ti… Ar ka daş la rın böy le bir ce -
hen ne me düş me si, ken di le ri nin de ay nı şey le ri ya şa ma sı, her şe yin