dıyarbakır zındanı

321
ve duy gu sal dün ya sı açı sın dan ya şa ya bi le ce ği her şe yin üst bo yut -
ta ya şan ma sı söz ko nu su. Na sıl ki iha ne tin, düş kün lü ğün, uşak lı ğın
ve ya kah ra man lı ğın, hal ka ken di ni ada mış lı ğın en uç nok ta da ser -
gi len me si ola yı var sa, duy gu kar ma şa sı açı sın dan da bu nun en üst
bo yut ta ya şan ma sı, ça tış ma sı ola yı var dır. Ya şa ma yan in san faz la
bil mez, an la mı nı ve re mez. Diz gin siz, dağ ba şın da ya nan bir top
ateş gi bi, öz gür lü ğe çağ rı yı di le ge ti ren ay kar şı sın da sın, göz kır -
pa rak, se ni duy gu dan duy gu ya sü rük le ye rek önün den ge çi yor, alt
kat ta ki ar ka da şın bu nu gö re mi yor ve önün den akıp gi den gü zel li ği,
ge ce man za ra sı nı, yıl dız lı gök yü zünü onun la bö lüş mek is ti yor sun.
O an ki duy gu la rı nı, hüz nünü, se vin ci ni, ya şam dan duy du ğun zev -
ki, her şe yi dost la rın la, yol daş la rın la bö lüş mek, dert leş mek, bir lik -
te gök yü zünü sey ret mek is ti yor sun. Ama ol mu yor, bö lü şe mi yor -
sun. Gök yüzü ba zen ka pa lı, bu lut lu olur du. O bu lut la hüz nü müzü,
ke de ri mi zi yük len miş Di yar ba kır’ın üze ri ne tüm ağır lı ğıy la çö ke -
cek miş gi bi ası lı du rur du. Yıl lar ca o vah şe tin, vu rul muş lu ğun acı -
sı nı, hüz nünü, bo yun bük müş lü ğünü Di yar ba kır’ın üs tün de bu lut -
lar, ay, gök yüzü, yıl dız lar da ya şa dı. Gör dük le ri mi zin, ya şa dık la rı -
mı zın ta nı ğı ol du lar. Bun la rın hep si ni bir den ya şı yor, his se di yor -
sun ve o yo ğun lu ğu, o his se di şi yol daş la rın la is te di ğin gi bi bö lü şe -
mi yor sun. Bir boş luk duy gu su sa rı yor her ta ra fı nı, bir ek sik lik ya -
şı yor sun. Ve ce hen nem kar ma şa sı bir dün ya için de sin, o da tüm hı -
zıy la sü rüp gi di yor.
- İn sa nın in sa na ya pa bi le ce ği al çak lı ğın, za lim li ğin en üst sı nı -
rın da ya şan dı ğı nı tüm çıp lak lı ğıy la gör mek ve bu na yıl lar ca ta nık
ol mak, kim bi lir ne den li zor bir duy gu dur.
- Evet, on lar hiç bir sı nır ta nı ma dı lar. Düş ma nın vah şi li ği, hun har -
lı ğı, gad dar lı ğı hiç bir olay da, hiç bir in sa ni iliş ki de, hiç bir sı nır ta nı -
ma dı. Her şey en üst bo yut ta uy gu lan dı. Ay lar ca, yıl lar ca bu nu ya şa -
ma nın ya nın da, bir de ta nık ol mak ta bii ki çok zor bir olay. Şu nu
söy le ye bi li rim: O ce hen nem or ta mın da ba zı şey le re ta nık ol mak, on -
la rı ya şa mak tan çok da ha zor du. Ye ri gel di ğin de bu olay la rı da an la -
ta ca ğız. Ney se, hüc re ler de ha va lan dır ma ola yı böy ley ken, ya ni kul -
lan dı rıl maz ken, ko ğuş lar da ise ter si söz ko nu suy du. Ha va lan dır ma