dıyarbakır zındanı

523
lar, du ru mu he ye ti ni ze ak ta rı yo ruz…” Avu kat lar bu açık la ma la -
rıy la ken di le ri nin –bir yö nüy le sa vun ma hak kı nın– na sıl iş lev siz -
leş ti ril di ği ni di le ge tir di ler. He yet yi ne, “ce za e vi bi zi il gi len dir -
mez!” di ye rek kes ti rip at tı. İşin özün de sö zünü et ti ğim o bü tün -
lüklü, plan lı, prog ram lı, or ga ni ze ta vır var… Di re niş sü re cin den
son ra, ara sı ra avu kat la rın ce za e vi ne ge le bil me le ri ne izin ve ril di.
Tes li mi yet dö ne mi bo yun ca ben iki-üç de fa avu kat gö rü şü ne çık -
tım. Gö rüş ler de bir-iki da ki ka lık tı. O sis tem için de, ya ni gö rüş -
me nin her yön den ku şa tıl dı ğı o ze min de avu kat da faz la ko nu şa -
mı yor du. Ya pa bil di ği tek şey ken din ce bi raz mo ral ver mek ti, ge -
len ge çer bey lik laf lar la; “sık ma yın ca nı nı zı, bu gün ler de ge çer,
da va nı za ba ka ca ğız, faz la ce za al maz sı nız, ge liş me le ri iz le ye ce ğiz
vb.” gi bi şey ler söy le yip gi di yor du. As lın da bu söz ler ve ta vır la rı
on la rın için de bu lun du ğu aciz li ği, ça re siz li ği ifa de edi yor du…
Da vay la il gi li kar şı lık lı ko nuş ma söz ko nu su ola ma dı ğın dan, mah -
ke me nin gi di şa tı hak kın da bel li dü şün ce le ri net leş tir me, id di a na -
me ye kar şı avut kat la bir lik te bir tu tum be lir le me, de lil le ri ir de le -
me, kar şı de lil le ri sun ma, ne ler ya pa bi le ce ği hak kın da dü şün ce
alış ve ri şi yap ma ola nak sız dı. Ba zı du rum lar da avu kat in sa na yol
gös te re bi lir mi, gös te re mez mi ve ya sen avu ka tı na önem li gör dü -
ğün ba zı şey le ri söy le ye bi lir mi sin, bu nu an la ma, ger çek leş tir me
fır sa tın da yok. Öz ce si avu kat gö rüşü gös ter me lik ti. O da bir-iki
da ki ka bo yun ca sü rüp gi den kar şı lık lı ba kış may dı.
- Bel ki de adam ca ğız o gö rüş me sı ra sın da tel ör gü ler ara sın -
dan mü vek ki li ne ba kar ken “ya pa bi le ce ğim hiç bir şey yok, ama
ki mi sa vu nu yo rum, ge lip bir gö re yim de dim…” gi bi şey ler dü şü -
nü yor dur.
- Ben zer dü şün ce, duy gu ve bek len ti ler le zi ya re te ge li yor…
Ama işin doğ ru su avu kat lar ge nel lik le ce za e vi ne gel mez di. Ai le ler
da va la rı mı za gir me le ri ni is te dik le rin de açık ça şun la rı söy lü yor lar -
dı: “Ta mam, bu da va yı alı rız, ama ce za e vi ne gö rü şe git me miz is te -
nir se git me yiz, eğer gö rüş me ko nu sun da ıs rar lı olur sa nız da va yı
al mak tan vaz ge çe riz. Çünkü o ce hen nem ku yu su na bir an lı ğı na bi -
le gi dip düş mek is te mi yo ruz!” Şu da var ki; sa vun du ğu in san la sık