dıyarbakır zındanı

456
sun. Ya ni in sa noğ lu nun ze ka sı nın, ya ra tı cı lı ğı nın son suz lu ğu nu or -
ta ya ko yu yor, gös te ri yor sun.
- Öy ley se gül me de ni len en do ğal ye ti, Di yar ba kır As ke ri Ce za -
e vi’nde uzun yıl lar yer al tı na çe kil miş, il le gal fa a li yet ol muş!
- Di yar ba kır’da ya şam zor du, ya man dı. Bi ze gö re de ğil di. Bu -
nun bi lin cin dey dik, bi zi kah re den bir du rum du. Bu du rum da ne şe -
li, şen şak rak olun maz. Bü yük bir hü zün, ya ra lan mış, pa ram par ça
ol muş yü re ğin yü ze yan sı ma sı var. Çok hü zün lüy dük. Ba kış la rı -
mız da, yü zü müz de ka ra bu lut lar bir bi ri ni ko va lar dı. Ama yü zü mü -
zün, ya şa mı mı zın bir di ğer yönü var dı. Bü tün ya pı lan la ra rağ men
gü lüm se me le ri mi zi yü zü müz den ko pa rıp ala ma dı lar. O hep ora da
kal dı. Mi zah ya şa ma sin di. Her za man gü lü ne bi le cek şey ler var dı,
gü lündü. Bu ba kım dan gül me yer üs tün dey di! Ara mız day dı, ar ka -
daş la rı mı zın yü zün dey di, ya şa mı mı za sin miş ti, ama eğer gül me nin
ya sak ol ma sı ba kı mın dan söy lü yor san, Di yar ba kır’da ya sak tı ve
bu an la mıy la ben zet me ne gö re ye ral tı na çe kil miş ti… Gül me yal -
nız “as ke ri eği tim”de, “na za ri eği tim”de, mah ke me ye gi dip ge lir -
ken, sa lon day ken de ğil, otu rur ken, ko ğuş tay ken, ran za day ken, yü -
rür ken, dü şü nür ken de ya sak tı. Hüc re de ki ar ka daş lar –ki ba zen 8-
10 ki şi nin bir ara da kal dı ğı nı söy le miş tik– bir bi ri ni ta nı yan in san -
lar dı. Her fır sat ta soh bet edi lir di, gü lü nürdü de. Ak şam la rı sa yım -
dan son ra ba zen bir sa at otur ma iz ni ve ri lir di. Bu izin li sa at te bi le
ko nu şan ve gü len bi ri gö rül müş, ya ka lan mış sa gar di yan ge lir, “ni -
ye gü lü yor sun” di ye so rar, dö ver di. Ya ni gül mek baş lı ba şı na bir
ya sak tı. Gül me yü zün den de fa lar ca da yak atıl dı, de ği şik ce za lar
ve ril di. Ba zen öy le de du ru ma ge li nir di ki, beş-al tı ki şi bir lik te ka -
lan ar ka daş lar ara la rın da, “bi ri ni gül dür sek de bi raz zor du rum da
bı rak sak” der, şa ka la şır lar dı. İki-üç ki şi an la şır, bi ri ni gül dü rüp
maz gal dan gö rül me si ni sağ la mak için mah pus de yi miy le “tez gah”
ku rar dı. Ta bii amaç la rı ar ka da şı döv dür mek de ğil, “ni ye gül dün”
di ye so rul du ğun da gar di yan la ara sın da çı ka cak kar şı lık lı tar tış ma -
da çe şit li ko mik lik ler kap mak, söy le dik le riy le ta kı lıp şa ka laş mak -
tı. An la şan in san lar sırt la rı nı maz ga la dö ner, gül dü rü le cek ki şi yi de
tam kar şı la rı na alır ve onu gül dür me ye baş lar dı. Ve gül dü rür ler di