dıyarbakır zındanı

518
Te rör es ti ri li yor, kim se ye si ya si sa vun ma yap tırt ma ma, onun yo lu nu
tı ka ma amaç la nı yor. Eğer si ya si sa vun ma yap ma ya yö ne len olur sa,
be de li nin çok ağır ola ca ğı nı, ken di ni ate şe at mak an la mı na ge le ce ği -
ni kav rat ma ya, gös ter me ye ça lı şı yor. Bir nok ta dan son ra si ya si sa -
vun ma ya pan biz ler den ümi di kes ti ği için, yap ma yan la ra da ha şid det -
li yö ne li yor du. Hiç ol maz sa on la rı ez me, el al tın da tut ma, tu tum la rı -
mı zı be nim set me me ye ça lı şı yor. Mah ke me den dön dük. 35’ten Ur fa
gru bu na kırk-kırk beş ki şi çı kı yo ruz. Ak şam üze ri ol du ğu için; “ar tık
eği tim bit miş, bi ze de bi raz ra hat ede ce ğiz, ayak ta faz la di kil me ye ce -
ğiz” bek len ti si için de yiz. Mah ke me de ol du ğu muz sa at ler de ko ğuş ta -
ki ler şu ve ya bu ne den den do la yı sı ra da ya ğı yi yi yor. Dön dü ğü müz de
biz de pa yı mı za dü şe ni alı yo ruz.
- Bu nun da mı re çe te si ni tu tu yor lar?
- İş ken ce nin ada le ti ni iyi uy gu lu yor lar!.. İs tis na da ol sa unut tuk -
la rı olu yor, an cak ço ğun luk la iş tah la ka pı da kar şı lı yor lar. Ney se,
beş da ki ka geç me den “Ur fa gru bu da yak va zi ye ti al” ko mu tu ve -
ril di. Fa la ka ya ya tır dı lar, dö vü lü yo ruz. Gar di yan lar ta nım sız bir
vah şet le, el le rin de ka las lar, o kırk-kırk beş ki şi lik gru ba tam iki sa -
at bo yun ca iş ken ce yap tı lar. Ba yıl tıp ayıl tı yor, tek rar baş lı yor lar.
- Bu da ya ğın ne de ni ney miş, du rup du rur ken ne den dö vü lü yor -
su nuz?
- Hiç bir ne de ni yok, ola ğan uy gu la ma! Biz mah ke me dey ken
ko ğuş ta ki le re da yak at mış lar, o fur ya dan kur tul du ğu muz için bu -
nu haz me de mi yor lar. Eşit lik bo zul sun is te mi yor lar! Ay rı ca iş ken -
ce için bir ne den ge rek mi yor. Öy le şid det li, öy le ağır bir psi ko lo -
jik or tam var ki, ba zı ar ka daş lar ba yı lır ken, ba zı la rı kriz ge çir di.
Ki mi si ka fa sı nı de mi re, ki mi si du va ra vu ru yor, ken di ni kay bet -
miş, or ta lık tam bir mah şer. Da yak alt kat tan baş la tıl dı. “Bi ze ge -
lin ce ye ka dar bu na mus suz lar yo ru lur, da ya ğın hı zı bi raz ke si -
lir…” di ye dü şü nü yo ruz. Ama ne ge zer! Hız ke sil me di, ay nı
tem po da sürdü, bi zim ka ta da ka las lar la gel di ler, o fa sıl dan pa yı -
mı zı faz la sıy la al dık. Di ğer kat lar bir, biz ler iki de fa iş ken ce se -
an sın dan ge çi ril dik!.. Sa bah ol du. Ağ rı, sı zı, ya ra-be re içi ne ye ni -
den mah ke me ye git tik. Hay ri ve Cu ma Be nek to pal lı yor, ço ğu -