dıyarbakır zındanı

455
on lar ye ri ne düş ma nın dav ra nış la rı yö net me si, be lir le me si var. Ku -
ral üs tü ne ku ral ya ni… Ama in sa nın en do ğal edim le ri kar şı sın da,
ba zen en ka tı, en di sip lin li, en acı ma sız or tam lar bi le yer le bir ola -
bi lir. Mah ke me sa lo nun da olan oy du, ku ral lar ih lal edil miş ti. Bu
yüz den de mah ke me dö nüşü ara ba lar da bu gül me nin be de li ni öde -
dik, iş ken ce gör dük. Ce za e vin de, fa şist ça vuş Mev lüt gel di, “ni ye
gül dü nüz, ya sak ol du ğu nu bil mi yor mu su nuz” de di. “Gül dük iş te,
bir an lık po zis yon çık tı, gül dük…” de nil di. “Ken di ar ka da şı nı za
ni ye gü lü yor su nuz?” di ye bi zim le bi zi vur ma ya kal kış tı. Ar ka da şı -
mı za gül dü ğü müz nok ta sın dan ko nu yu al dı. “Ken di ar ka da şı mı za
biz gül mü şüz, sa na ne olu yor?” da di ye mi yor sun. Amaç; in san ol -
ma ge rek le rin den bi ri ni da ha çar pıt ma, kul lan ma… Gül mek in sa na
özgü bir olay. De ği şik, çe şit li ko mik olay lar kar şı sın da duy gu la rı nı
açı ğa vur ma yan in san da bir ek sik lik var dır. Pek do ğal ki gü lü ne -
cek, in sa ni tep ki gös te ri le cek. Mah ke me de in san ca bir tep ki gös te -
ril miş, gü lü ne cek bir du rum var, gü lün müş. “Gü len ler şu ta ra fa
ay rıl sın” de di ler. Ça vuş ken din ce işi de li kan lı lı ğa vu ru yor. Ba zı
ar ka daş lar ay rıl dı, biz ay rıl ma dık. Bi ze adam ba şı onar “ka ra hay -
dar” düştü. Di ğer le ri ni de ye re yı ka na, yer ler de sü rün dü re ne ka dar
döv dü ler. Tüm bun lar en do ğal in sa ni bir tep ki nin gös te ril me si yü -
zün den di. Şim di ora da olan ne dir? Bir mi zah tır ay nı za man da.
Son ra sı ne dir? Son ra sı da ka ra mi zah. İn san lı ğın ayak lar al tı na
alın dı ğı, çiğ nen di ği iğ renç bir ka ra mi zah!.. İş te o sü reç te ya şa mı
da ha da kat la na bi lir ha le ge tir me nin bir ara cıy dı mi zah. Ya ni, bir
ta raf ta uy gu la ma lar tüm şid de tiy le sü rüp gi di yor, ölen ler, sa kat ka -
lan lar olu yor, mad di ma ne vi yı kım lar la yüz yü ze ka lı yor sun, ama
bir ta raf ta da ya şa mış ol du ğun şey le rin ayır de dil me si sü re cin de
gül me ve mi za hın kar şı na sen den ya na bir tu tum ala rak çık tı ğı nı
gö rü yor sun. Ve bu şe kil de ta vır ko yup onun la kar şın da ki ni vur mak
is ti yor sun. Bu çok gü zel bir şey. Yüz ler ce, bin ler ce ör nek ve ri le bi -
lir, çar pık lık la rın bo yu tu şu ve ya bu dü zey de ser gi le ne bi lir, ama
asıl tüm bun la rın al tın da ya tan gö rül me li. Her dav ra nı şı nın sa na
kar şı kul la nıl dı ğı nı bi le rek ona kar şı ko yar ken, müm kün olan her
şe yi el de tut mak, si la hı ters çe vir mek ve de ğer len dir mek is ti yor -