dıyarbakır zındanı

590
man za ra için de sor mak is ti yo rum. Siz le rin ıs rar lı bir bi çim de si ya si
sa vun ma yap ma ya yö nel me niz di ğer grup la rı hiç mi et ki le mi yor du?
- Ya pı lan doğ ru, ye ri ne ge ti ril me si ge re ken bir gö rev di. Doğ ru
ve ye rin de olan bir iş mut la ka bir yer ler de, bi ri le rin de yan kı sı nı
bul ma lıy dı. An cak bu dı şı mız da ki ler için ol ma sı ge rek ti ği gi bi de -
ğil di. Par ti zan, Ka wa, Dev-Yol, HK’li le rin bir kıs mı bu ta vır la rı -
mız dan olum lu et ki le ni yor du. Ör gütlü ol ma dık la rın dan bu et ki le -
ni min ge ne le olan kat kı sı çok sı nır lıy dı. O ko şul lar da inan cı na sa -
hip çık mak öy le sı ra dan bir olay de ğil di. Her kes bu nun far kın day -
dı. Bir kıs mı nın ise, tav rı hiç olum lu de ğil di. Ör ne ğin, es ki TKDP
sek re te ri Sı raç Bil gin var. Ar ka daş lar bir gün mah ke me dö nüşü ko -
ğuş ta ki le re ya pı lan si ya si sa vun ma la rı ak ta rı yor lar. Şu nu di yor:
“Siz çıl gın sı nız, bu ko şul lar da Kürt ne, Kür dis tan ney miş? Na sıl
sa vu nur su nuz? Bun lar ölüm le eş de ğer, düş ma na he def olu nan bir
nok ta.” Ha re ke te ön der lik et miş, ki mi in san la rın sa vun ma la ra yak -
la şı mı böy le! Ve bu nun ser gi len me si nin in san lar da na sıl bir et ki
ya rat tı ğı nı da gör mek ge rek. “Kit le mi zin ön der le re, ar ka daş la ra
olan bağ lı lı ğı ve say gın lı ğı hiç sar sıl ma dı” de me mi zin, sü reç gö -
zö nü ne alın dı ğın da ne an la ma gel di ği da ha iyi gö rü lür. Di ğer ör -
güt ler de ön der ko num da olan la ra say gın lık, bağ lı lık kal ma mış, bit -
miş ti. Geç miş te on la rın saf la rın da olan lar da hi es ki ön der le ri ni
cid di ye al mı yor du. Çünkü pra tik tu tum la rı her yö nüy le on la rın ki -
nin ay nı sıy dı, hat ta ge ri si ne de düş müş ler di. Ya şam, iliş ki, dü şün ce
ve pra tik tu tum ba kı mın dan ara da fark kal ma mış tı. Ama biz de si -
ya si sa vun ma lar la ve ce za e vi di re niş le riy le baş la yan, gi de rek da ha
da bü tün cül ha le ge len po li ti ka la rı mız ve tu tum la rı mız ön der le ri -
mi zin say gın lı ğı nı sür dür me si ne, bağ lı lı ğın dü şün ce, duy gu bü tün -
lü ğünü sağ la ya rak per çin le me si ne hiz met et ti. Sa vun ma la rın in -
san la rı mız da o en zor gün ler de ya rat tı ğı yay gın inanç şuy du: “İna -
nı yo ruz ki, bu ko şul lar hep böy le git me ye cek tir, ön der le ri miz, mi li -
tan lar mut la ka bir gün pat la ya cak, bu ko şul la rı par ça la ya cak, bir
şey ler ya pa cak lar.” Bu bek len ti kit le miz de, her za man ol muş, hep
di ri kal mış tır. So nu ca ba kıl dı ğın da ar ka daş la rın bu bek len ti le ri ne
denk dü şen mu az zam di re niş ler ser gi len miş tir.