dıyarbakır zındanı

509
ca, rin gin için de ayak ta bek le yen tu tuk lu lar, ar ka ya ve ya öne doğ ru
bir bir le ri nin üze ri ne yı kı lır dı. O ani çar pış ma da ya ra lan ma lar, ezil -
me ler, ba yıl ma lar olur du. Ya zın, sa at se kiz ci va rın da tu tuk lu lar ara -
ba ya dol du ru lu yor, el ler ar ka dan ke lep çe li, bir bu çuk-iki sa at bo yun -
ca öy le bek le ti li yor du. Ara ba nın ar ka ka pı sı ka pa lı, sa de ce ön cep -
he de kü çük bir de lik var dı. Ha va gi re cek baş ka hiç bir yer yok. Sı -
cak tan ço ğu in san ar tık ayak ta du ra maz ye re dü şer, fe na lık ge çi rir di.
Kan ter için de ka lır, üs tün de ki bü tün el bi se ler sı rıl sık lam olur, san ki
el bi se le riy le gö le at la yıp çık mış gi bi olur du. Bir gün o hal de git tik.
Hay ri kür sü ye çık tı ğın da, du ruş ma yı iz le yen avu ka ta lar dan Mus ta fa
Özer ve ya nın da ki ler şaş kın lık la Hay ri’ye bak ma ya baş la dı lar. Hay -
ri’nin el bi se le ri nin ne den ıs lak ol du ğu nu an la ya ma dı lar, fal ta şı gi bi
açıl mış göz ler le ba kı yor lar dı. Yüz ifa de le rin de, “ne ol du, ni çin böy -
le sı rıl sık lam sın?” so ru su var dı. Hay ri’nin, ara ba da sa at ler ce bek le -
ti lir ken o den li ter le miş ola bi le ce ği ni ne re den bil sin ler? Avu kat lar
me rak la biz le re ve bir bir le ri ne ba kıp dur du lar. As lın da avu kat lar da
ce za e vin de ne olup-bit ti ği ni, tu tuk lu la rın yüz yü ze kal dık la rı uy gu la -
ma la rı bi li yor lar dı. Tah li ye olan lar gi dip on la rı gö rü yor, her şe yi an -
la tı yor ve ya ken di le ri ara da bir de ol sa ce za e vi ne ge li yor, kar şı laş -
tık la rı zor luk lar dan tu tuk lu la rın da ne ler ya şa dık la rı nı çı ka ra bi li yor -
lar dı. Ney se, fren yap ma lar la ya şa nan o çar pış ma lar ezil me ler, ya ra -
lan ma lar dı şın da bir de tu tuk lu la rın bir bir le riy le ko nuş ma sı nı, işa ret -
leş me si ni, ha ber leş me si ni ön le mek için ce za e vin de sü rüp gi den ko -
nuş ma ya sa ğı nı de vam et tir mek ama cıy la, gar di yan lar ara ba ya bin -
di ri li yor du. İçe ri si çok sı cak ol du ğun dan, on lar da bu na lır dı. Ara ba -
da otu ra cak yer bu lun ma dı ğın dan ayak ta bek le mek ten yo ru lu yor, tu -
tuk lu yu ye re çök tü rüp üze ri ne otu rur lar dı.
- Ne di yor sun! Tu tuk lu la rın sır tı na mı otu rur lar dı?
- Evet, san dal ye ye ri ne…
- “Çök!” di yor ve otu ru yor öy le mi?
- San dal ye ye ri ne tu tuk lu yu kul la nır…
- Çok adi ce bir şey! İn sa nın ina na sı gel mi yor!
- Sır tı na otu rur, dö ver, ha ka ret eder, mah ke me ye ve ya ce za e vi ne
va ra na ka dar. Di ye lim mah ke me de otu rur ken esas du ruş bo zul muş