dıyarbakır zındanı

255
yor. Beş ki şi lik hüc re ye 200 gram lık ek mek ten ya rım, ba zen de bir
ta ne ve ri li yor du. Ba zen gün ler ce hiç ve ril mi yor du. Fi zi ki iş ken ce -
le re ek ola rak bu ce za lan dır ma bi çi mi ne sık sık baş vu ru lur du. Söz -
ge li mi ko nuş mak ya sak ol du ğu hal de bir hüc re ya sa ğı ih lal et miş -
se, o hüc re ye ye mek, ek mek ve ril mez di. Mah ke me de on la rın is te -
di ği gi bi dav ra nıl ma mış; as ke ri du ruş bi çi mi ih lal edil miş, to puk
se la mı ça kıl ma mış, mah ke me he ye ti ne ko mu ta nım di ye rek hi tap
edil me miş, ya da sa lon da ar ka da şın la aran da bir fı sıl daş ma ol muş -
sa, tüm bun lar iş ken ce nin ya nın da ek ce za la rın da ne de ni ola bi li -
yor du. Pa ra mız la alı nan yağ lı bo ya lar la bü tün ce za e vi bo ya nı yor -
du, bi ze ya zı yaz dı rı yor lar dı. O sı ra lar da tek ki şi lik hüc re ler dey -
dik. “Bir ka rış boş yer bı ra kıl ma ya cak, her yer ya zıy la do la cak”
de ne rek, iki gün sü re ve ril di.
- O dö nem di ğer as ke ri ce za ev le rin de de sık sık gö rüldüğü gi bi,
Türk le ri, Türklüğü, or du yu öven, 12 Ey lül’ü gök le re çı ka ran du var
ya zı la rı de ğil mi?...
- Evet… Ya zıl dı. İki gün son ra ge lip kon trol et ti ler, be ğen me di -
ler. “İs te di ği miz gi bi ol ma mış, si ze iki gün ye mek yok” de di ler.
Gör dü ğü müz iş ken ce le re bir de bu ek len di. Ya ni ak lı na ge len her
du rum ce za lan dır ma ne de niy di. Ki za ten in san la rın gö rü nüşü de
bu ko nu da ne den li ile ri git tik le ri nin ka nı tıy dı. Ar ka daş la rı mı zı an -
cak mah ke me ye git ti ği miz de gö re bi li yor duk. Kı şın so ğuk ta “eği -
tim” ya par ken, ya zın sı cak be ton da sü rün dü rü lür ken he men he men
hep si nin be den le ri kav rul muş, ku ru muş, bir de ri bir ke mik kal mış -
lar dı. Kar şı mız da ki iç ler par ça la yı cı in san man za ra la rı nı ya ra tan
iş ken ce ve aç lık tı. Aç lık, Di yar ba kır tut sak la rı nın her za man en
bü yük be la la rın dan bi ri ol muş tur.
- Pe ki şöy le çar pı cı bir nok ta or ta ya çık mı yor mu? Ör ne ğin ey -
lem li hal ler de di yo ruz ki; “biz aç lık gre vi ne gi di yo ruz, ye mek ye -
me ye ce ğiz!” bu za man lar da zo ra ki ye mek ye dir mek için el le rin den
ge len her şe yi ya pı yor lar. Ama nor mal, ey lem siz za man lar da ce za -
lan dır ma nın bir baş ka ara cı ola rak da gün ler ce ye mek ver mi yor -
lar. Bu çe liş ki gi bi gö rü nen du ru mu bi raz ir de le sek…
- Bir çe liş ki yok. Yü zey sel, sı ra dan bir yak la şım bi le or ta da bir