dıyarbakır zındanı

452
tuk lu lar çok jop ye miş, eli ni ka çır mış ve ya gar di yan ge ri ni yor ge -
ri ni yor tam vu ra ca ğı za man tu tuk lu eli ni çe kin ce jop bo şa gi di yor,
de mir le re, ya da bir yer le ri ne de ği yor, ye re ça kı lı yor, değ me nin hı -
zı yü zün den eli ağ rı yor. Ko ğuş lar da mey dan da yak la rın da, top lu
sal dı rı lar da ka rı şık lı ğa ge lip gar di yan la rın bir bi ri ne jop ve ka las -
lar la vur duk la rı da olu yor. Tu tuk lu yu dö ver ken bir bi ri nin gö zü nün
üs tü ne yum ruk atan lar, bu na ben zer da ha sa yı sız şey ya şa nı yor…
Gar di yan lar gi din ce da yak yi yen ler acı la rı nı, sı zı la rı nı bir ke na ra
bı ra kıp baş lı yor gül me ye, bir gül me fur ya sı kap lı yor or ta lı ğı. Ki -
mi si ni gül me kri zi tut muş gi bi… “Sen na sıl da yak ye din”, “eli ni
ni ye çek tin”, “o na sıl yüz ifa de si” yol lu ta kıl ma lar baş lı yor… He -
men her da yak fas lın dan son ra gül me si, eğ len me si bol bir kaç da ki -
ka ya şa nır. Bu na ih ti yaç da var. “Eği tim” sa at le ri bo yun ca ay nı
şey le ri tek rar lı yor sun, se nin için hiç bir şey ifa de et me yen an lam sız
söz le ri de fa lar ca yi ne li yor sun. Her gün, her an yo ğun iş ken ce ler le
yüz yü ze sin. Onun si nir li li ği, ger gin li ği ve sı kın tı sı var. Han gi
olay da, han gi dav ra nış ta, han gi ya nıt ta, na sıl ve ne za man iş ken ce
gö re ce ğin, da yak yi ye ce ğin bel li de ğil, hiç bir ku ra la ve sı nı ra da
bağ lı de ğil. Bu nun bir yer de bo şa çı ka rıl ma sı, in san la rın ya şam dan
ya na çal dı ğı, mi zah la do na tıl mış bu bir kaç da ki kay la de şarj ol ma sı
söz ko nu su. İn sa nın da yak ye me si, ar ka da şı na da yak atıl ma sı, de -
ğer li in san la rın, halk ço cuk la rı nın o ha le düş me si yü re ği ni dağ la -
yıp par ça lar ken, bir yan dan dö ne mi at lat mak, çıl dır ma mak, çök -
me mek için, eli ne ge çir di ğin her fır sa tı ayak ta kal ma nın ve di re ni -
şin bir öge si ha li ne ge ti rip bir çı kış yo lu ola rak kul lan mak is ti yor -
sun. Hüc re ler ve kat lar ara sın da ko nuş ma ya sa ğı gel me den ön ce
bu tür ko mik olay lar üze ri ne ko nu şu yor, gü lü yor soh bet edi yor -
duk. Ko nuş ma ya sa ğın dan son ra hüc re için de bu ko nu da her ke sin
çok zen gin anı sı, ya şa dı ğı olay lar var…
- Bir ka çı nı is ter sen bu ra ya ala lım…
- Bir gün is ti ra hat sa a tin de yiz, ko ğuş tam bir ses siz li ğe gö -
mülü…
Gar di yan giz li ce içe ri gir di. Ke mal’i hüc re sin de otu rur ken gördü.
“Sen na sıl otu rur sun, gel di ği mi duy ma dın mı? Ni ye aya ğa kalk -