Bizim Yunus - Eskişehir Valiliği

Bizim Yunus / Mustafa Özçelik
ECEL ERE ÖLEM BİR GÜN
“Ne gam bunda bana bin kez ölürsem
Anda ölüm olmaz ölmezem ayruk”
Yunus EMRE
Yunus Emre’nin şiirlerinde ölüm kavramı hayat kavramından daha fazla yer tutar.
Çünkü dünya bir meseldir ama ölüm bir gerçektir. Üstelik korkularla, bilinmezliklere dolu bir
gerçek… Öte yandan ölüm fanilikten kurtulmanın bir imkânı olarak bir sufî için daha farklı bir
anlam taşır. “Ölüm, onun için bir hiçlik değildir. Daha diri ve canlı bir hayattır.” 115 Çünkü kişi,
ölümle ebedi hayata geçer. Dünya zindanından kurtulur. Ötelere hasreti sona erer.
Ölümün bu boyutu meselenin sufîce algılanmasıyla ilgilidir elbette. Bu aşamaya
gelinmeden önce ise ölüm; insana korku veren, ürküten, dehşete düşüren bir gerçekliktir. Yunus
da öncelikle bir insan olarak bu korkuyu yüreğinde fazlasıyla duyar. Hele onun ölümlerin
sıradan hayatın bir parçası hâline geldiği bir çağda yaşadığı düşünülecek olursa ölümün onun
için de ne dehşetengiz bir olay olduğu kolayca anlaşılır:
Teferrüc eyleyü vardum sabahın sinleri gördüm
Karışmış kara topraga şu nâzük tenleri gördüm
Çürimiş toprak içre ten sin içinde yatur pinhan
Boşanmış tamar akmış kan batmış kefenleri gördüm
Fakat bu korku onda her şeyiN bittiği gibi bir sonuç doğurmaz. Çünkü ölüm bir uyarıcı
ve terbiye edici olarak da bir fonksiyon taşır. Ahiret hayatına hazırlık noktasında ebedilik
dersleri verir. Bu derslerin hepsi de dünyada nasıl yaşanması gerektiğine dairdir:
115. Sezai Karakoç, Yunus Emre, s. 36
103