Bizim Yunus - Eskişehir Valiliği

Bizim Yunus / Mustafa Özçelik
Ben Yunus-u bîçareyim,
Dost elinden âvâreyim.
Baştan ayağa yareyim.
Gel gör beni aşk neyledi.
Bu uçurum şarkısı beni her zaman ürpertti, onu Yunus'un kendi ağzından dinledim.
Ben "bir baştan ayağa yare ve dost elinden âvâre" Yunus’u gördüm. Ben bu uçurum türküsünü
toprak yüzler ruh yarığı gibi ela gözleri Yunus'unkinin tıpkısı insanlardan duydum.
Bunaltıcı bozkır öğlesi Porsuk sularını kaynattığı zaman, onlar, toprağa uzanırlar,
sıtmalı, çatlak ve yorgun sesleri ile bu türküyü mırıldanırlardı. Harap türbesinde yatan Yunus
da onlara karışırdı. Yıllar geçti. Türlü şarkılar dinledim. Mesut ev pencerelerinde sızan şarkılar,
meyhane şarkıları, sokaklarda söylenen külhanbeyi şarkıları, güzel kadınların, çirkin kadınların,
çocukların, yaşlıların, artistlerin ve vatmanların şarkılarını dinledim. Ağlayan, gülen, söğen
ve okşayan şarkılar. Fakat hepsi de kulaklarımda kaldı. Ruhuma girmedi. Ama Yunus'un,
Yunus’ların şarkılarını hiç unutmadım. Kaç sabah Yunus ölmemiş, Yunus, çoğalmış, köyler
Yunusla dolmuş hissi ile uyandım.
Uyandım, fakat etrafımda şehir vardı; şehirli vardı. Asfalt yolları pırıl pırıl, apartmanları
göklere tırmanan meydanları, otomobil, kamyon, otobüs, tramvay, dilenci, fahişe, bey, işsiz,
hamal ve talebe ile tıklım tıklım dolu şehir. Her biri kendi içine kapanmış körler gibi dolaşan
insanlar. Kendimi onlar arasında buldum.
Yıllar var, büyük, sonsuz, karışık bir labirentin içinde, çıkacak bir yer bulmak için
uğraşıyorum. Zaman zaman içimdeki uçurum beni çağırır ve “çıkış yeri ben der. Haydi, atlayıver,
korkma!" Ve kalbim kendi kendine şöyle söylenir: Bir yaylıya binsem, kırbacı elime alsam;
atlara "deh!" desem, yollardan geri dönsem, o mukaddes uçuruma insem...
-----------------------------
* Nesillerin Ruhu, Hareket Yayınları, İstanbul 1970
225