Dr. DİLÂVER CEBECİ

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE
Yeniden inanmak Yaradana huzurla
En son elçisini şahdamar bilmek
Bir Hun türküsüyle, Selçuklu yüreğiyle
Yeniden Türklüğe eğilmek.
(Harman, Yeniden Fethetmek Anadolu’yu, s.52)
Yavuz Bülent Bakiler, çoğu şiirinde Anadolu’da
yaşanan acıları, yoksulluğu, huzursuzluğu yüreğinde
hissetmektedir. Aç çıplak, anasız, babasız büyüyen
çocuklar şairi derinden yaralamaktadır. O, zaman zaman
bir merhamet, ışık, huzur olup Anadolu halkının
üzerine yağma isteğindedir. Doğup büyüdüğü,
nice anılar sığdırdığı Anadolu’da yaşananlara
kayıtsız kalamamaktadır. Anadolu’nun derdi sefalet,
kan davaları tahammülsüzlüktür, şairin derdi
ise Anadolu’dur. Şair “Kan Davası 2 “ şiirinde
yüreğindeki huzursuzluğu, Anadolu kaygısını şu
mısralarla dile getirir.
Acımı yüklesem savrulur dağlar
Dondurur denizi bu kanlı gaflet.
Ali’lerin bileğine kelepçe vurulmadan
Yeni dar ağaçları bin kere kurulmadan
Biraz ışık istiyorum, biraz merhamet.
(Harman, Kan Davası 2, s.56)
Yavuz Bülent Bakiler, çoğu şiirinde Anadolu’ya
ve çocukluğuna yolculuğa çıkar. Bu özlemi ve
yolculuğu dile getiren duygusallıkla yoğrulmuş
şiirlerinden biri de “Nerdesiniz“ şiiridir. Bu şiirde
Anadolu huzurla yoğrulmuştur. Anadolu’dan uzak
kalan şair huzurdan da uzaklaşmıştır. Anadolu
artık şairin yüreğinin en sıcak köşesinde sessizliğe
bürünmüştür. Ayağı toprağa değmeyen, Anadolu
çeşmelerinden akan suyun sesini duyamayan şair
oldukça içerlemiştir. Anadolu suyu, havası, sımsıcak
türküleri, yer sofraları, köprüleri… ile şairde silinmez
izler bırakmıştır. Bu şiirde şairin yalnızlığın
pençesine düştüğünü görmekteyiz. Her dörtlükten
sonra nerdesiniz diye seslenmesi bu çaresizliğin,
yalnızlığın göstergesidir. Şair yaşamak zorunda
olduğu mekandan kaçıp Anadolu’ya sığınmak istiyor
ve etraftaki insanlara şöyle sesleniyor.
Bu apartman katlarından alın, kurtarın beni
Tavanlar basık basık odalar yarım yarım
Ey çocukluk günlerimi süsleyen sofalarım
Avlularım nerdesiniz
…
Bir semaver gibi yüreğim sıcak şimdi
Kimsesizlik ve gurbet içimde düğüm düğüm
Ey bayramdan bayrama yüzlerini gördüğüm
Komşularım nerdesiniz
(Harman, Nerdesiniz, s.57-58)
Şairin, Anadolu hasretini dile getirdiği şiirlerinden
biri de “Malatya’da Elazığ’da” adlı şiiridir. Bu şiir
sanki “Nerdesiniz” şiirinin devamı niteliğindedir.
Burada da mevcut ortamdan kaçıp Anadolu’ya
sığınma arayışı vardır. Huzurun kaynağı olan
Anadolu’ya kavuşup çocukluğunu yeni baştan
yaşama hevesinde ve ümidindedir. “Nerdesiniz”
şiirindeki çaresizliği ve yalnızlığı bu şiirinde de
görmek mümkündür. Hüzün, sıla hasreti, çaresizlik,
duygusallık bu şiirde de buruk mısralara dönüşmüştür.
Şair, o güzelim yılların geri gelmeyeceğini bile bile
şöyle feryat etmektedir.
Malatya’da Elazığ’da geçen gençliğim;
Derin, berrak sularda bir alabalık.
Şimdi böyle uzaklarda kolum kanadım kırık,
Yorgun yüreğimde, hasret, hıçkırık.
Malatya’ya, Elazığ’a götürün beni artık
(Harman,Malatya’da Elazığ’da,s.63)
Şair Anadolu’ya bazen Sivas penceresinden bakmıştır.
Sivas’tan bakarken Anadolu’nun ezan sesiyle
çınladığını, yoksul kağnıların inim inim inlediğini,
sefaletin kol gezdiğini, yalnızlıkları, çaresizlikleri
görmektedir. Sivas’ta yokluğun, çaresizliğin izlerini
taşıyan kerpiç duvarlar adeta Anadolu’nun
fotoğrafıdır. Sivas sokaklarında birdirbir oynayan
yarı aç yarı çıplak çocuklar, Anadolu’nun aydınlık
geleceğinin çamurdan oyuncaklara terk edilişidir.
Bu tablo şairi derinden yaralar. Şair, bu fotoğraf
karşısında söyle seslenir:
Boşuna değil elbet kalbimin ezilişi
Gecekondu kanserinin yatağı, dişi
Bir odada sırt sırta uyuyan yedi kişi
Nerde İslami ahlak
(Harman, Sivas’ta Gecekondular,s.76)
KAYNAKÇA
BAKİLER, Yavuz Bülent, Harman, Türk Edebiyatı Vakfı, İst. 2008
Milli Kültür, Yavuz Bülent Bakiler’in Şiirlerinde Sivas Teması,
Nisan 1989, Sayı 64
Milli Kültür, Yavuz Bülent Bakiler’de Çocukluk Günlerine
Özlem, Haziran 1990, Sayı 73
Milli Kültür, Bir Bayrak Adam, Mayıs 1987, Sayı 57
KABAKLI, Ahmet,Türk Edebiyatı 4, Türk Edebiyatı Vakfı
Yayınları, İst.2006
55