Dr. DÄ°LÃVER CEBECÄ°

More documents

Recommendations

Info

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE Aynı gazetede yazıyorduk. Onun “Seyyahı Fakir Evliya Çelebi” başlığıyla ve Osmanlı Türkçesiyle kaleme aldığı yazılar diyebilirim ki gazetenin en çok okunan, en çok takip edilen yazılarıydı. Tiryakileri olmuştu bu köşenin, sıkı takipçileri gün begün artıyordu. Çünkü günlük olaylara da, siyasi hadiselere de ince bir mizahla yorumlar getiriyordu. O hepimizi kahreden beyin kanamasını geçirdikten sonra Muhsin Karabay ile birlikte ziyaret etmiştik kendisini, Üsküdar’daki evdeydi... Daha çok Ayla Hanım’la sohbet etmiştik, Dilâver Bey zaman zaman konuşmuştu. Sonra bir mülâkat yaptım değerli eşiyle. Konuşturamadığımız Dilâver Bey’i en yakınından tanımaya ve tanıtmaya çalıştım. Dilâver Cebeci’yi sevenler senelerdir kederliydi. Çünkü o artık hâfızasını büyük ölçüde kaybetmiş, zihnî melekelerini yitirmişti. En yakınlarını bile görüyor, ama tanıyamıyordu veya isimlerini hatırlayamıyordu. Fakat gönül almadan da duramıyordu. “Kusura kalma kardaş, seni tanıyorum, ama ismini çıkaramadım” deyip başını gösteriyor, rahatsızlığından dolayı unutkanlığını hatırlatıyordu. Bir çocuk masumiyeti, bir çocuk saffeti kaplamıştı yüzünü. Arasıra Kubbealtı’na uğrardı. Oturur çay içer, sohbet ederdik. Yine kitap hazırlıyordu, yine çalışıyordu. Ama artık eski o haşmetli devirler, o şevk, o neşve yoktu. O velut, o azimli insan gitmiş, yerine daha mütevekkil, kalender, sessiz ve kaderci bir insan çıkagelmişti. Bazen de sevgili oğlu Çağrı refakat ederdi bu gezilere. Bilirdim ki, ya Darüzziyafe’den gelmektedir veya buradan oraya gidecektir. Cağaloğlu’na artık eskisi gibi pek takılmıyordu. Evden çıkmışsa Darüzziyafe Müdürü Hayrettin Nuhoğlu Bey’le görüşecekti mutlaka. Orası onun ikinci mekânı, ikinci adresi olmuştu. En yakın dostu, sırdaşıydı Hayrettin Bey. Bir ara orada oturup konuştuk. Bir dosyası vardı, tarihle alakalı. Onun yayınlanması için bir gayretin içinde oldum, ama ne yazık ki muvaffak olamadım, yine de teşekkür etti, nezaketle “Sağolasın kardaş, sen elinden geleni yaptın, üzülme, gerisi takdirin işidir…” demişti. Hâlbuki Dilâver Cebeci gibi şair ve yazarların bütün yazdıkları beklememeli, kitaplaşmalıydı. Bilmiyorum ben mi yanlış düşünüyorum veya çok mu hissi bakıyorum. Ama duyarsız bir toplum olup çıktık. Gündemimizi başka şeyler işgal ediyor. Çok özendiğimiz Batıda Dilâver Cebeci ayarında bir şair – yazar ölseydi mutlaka gazetelerin birinci sayfalarında, televizyonların ana haber bültenlerinde yer alırdı. Hatta altyazı geçerlerdi. Galiba bunu göremeyeceğiz ve ben bu umutla, bu hasretle, bu hayalle yaşayıp gideceğim… Gazetelere bakıyorum. Çok tirajlı olanların zaten öyle bir derdi olmaz. Birisinde kısaca var. Şairimizin ruh dünyasına, fikir âlemine yakın olan gazetelerde bile içerde ve küçük olarak yer almış haber. Ne olur, birinci sayfalarında küçük bir resimle verselerdi… Böyle bir sağlam şuurla hareket etselerdi… Hayır hayır, biz bunu boşuna bekleyeceğiz. Bir gazeteci olarak birinci sayfalara bakıyorum. Bir değerlendirme yapmaya çalışıyorum. Çoğu sun’i gündem ürünü haber ve yorumlar. Dilâver Cebeci’nin vefat haberi ise iç sayfalarda ve küçücük yer almış, dikkat çekmesi mümkün değil… Bir millet edebiyatıyla, kültürüyle, ilmiyle, irfanıyla ayakta durur, geleceğe koşar. Biz büyük bir millet olmak istiyorsak, geçmişteki ihtişamı yakalamayı diliyorsak yazarlarımıza, şairlerimize, sanatkârlarımıza değer vermek zorundayız. Bugün Mehmet Âkif’i, Necip Fazıl’ı anıyoruz, onlarla övünç duyuyoruz. Ama yarın da Dilâver Cebeci’lere dönüp bakacağız, eserlerine yöneleceğiz. Kim bilir, belki de o günlerden bugünlere dönüp baktığımızda bu duyarsızlığımız, ilgisizliğimiz yüzünden utanç duyacağız. Dilâver Cebeci soylu bir aydın, halis bir münevver, imanlı kalbi vatan, bayrak ve millet sevgisiyle dolu bir gerçek sanatkârdı, Gönlü yüce, hedefi ulu bir şairdi. O görevini yaptı, ömrünü hayırlı işlerle geçirdi. Talebe yetiştirdi, eser verdi, hayırlı evlat yetiştirdi. Ve vazifesini tamamlayıp terhis teskeresini aldı. Çok inançlı olduğunu bildiğim Cebeci ailesine, sabırlar diliyorum. Ne mutlu ona, onun gibi yaşayanlara, onun gibi idealist olanlara… Allah’tan rahmet diliyorum kendisine. Kabri nûr, mekânı cennet olsun. “Sitâre”ler nur olup aksın ardından. 89
FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE Bu yazıyı onun “Ve Hüvel Baki” şiiriyle taçlandırmak istiyorum. Vefa dağıydı Dilâver Cebeci ve Destan Şairimiz Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu’nun Hakka yürüyüşünün ardından aşağıdaki şiiri yazmıştı. Şimdi nöbet devri sizde ey şairler! Günümüzün “Genç Osman”ı Dilâver Cebeci sevgisiyle donansın mısralarınız, bekliyoruz, okuyacağız: “Aylardan Ağustos, günlerden Cuma” Geldi “ircî” emri açıldı semâ, Şâir veda etti iklim-i Rum’a, Döğünsün destanlar, ağlasın şiir, Allah Kadîm, Allah Bâkî, Allah bir. Ağdı ta göklere niyazım, gitti! Yıldırımlar düştü, Niyazim gitti! Hâlim, istikbâlim ve mâzim gitti! Âgah ol İstanbul, uyan ey şehir! Allah Kadîm, Allah Bâkî, Allah bir. Gitti, som altundan zaferler vardı Yedi kat mehterli seferler vardı Âdem ejderhası ne erler vardı Ölüm sonsuzluğa akan bir nehir, Allah Kadîm, Allah Bâkî, Allah bir. Cennette şölen var, burada elem, “Destanlar Burcu”nda sızlasın alem. Ey mübarek kâğıt, yeminli kalem! Fâtiha okuyun, getirin tekbir Allah Kadîm, Allah Bâkî, Allah bir. Mehterbaşı has dur, geçen Genç Osman! Dilimin bahtını açan Genç Osman! Fânilik mülkünden göçen Genç Osman, Gel beni teskin et, gülbank çeken pîr! Allah Kadîm, Allah Bâkî, Allah bir. 90
Page 2 and 3:
İ Ç İ N D E K İ L E R FİKİR S
Page 4 and 5:
SUNUŞ Merhaba; Bu sayı burada sö
Page 6 and 7:
FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE
Page 8 and 9:
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41: FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE
show all

Dr. DÄ°LÃVER CEBECÄ°

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Dr. DÄ°LÃVER CEBECÄ°