Ahmet ŞAFAK

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖREAFRAZE•Zehra ULUCAKAcıyarak bakma bana!Kaçışım yine senden sana,Yine sensiz geçecek bir günün sabahına,Acısı müzminleşen derin bir yarayla uyanıyorum,Geceden kalma kâbusların yorgunluğuyla…AFRAZE, yokluğu kabir karanlığı aydınlığım…Aydınlatsan, giderken karanlığa mahkûm ettiğin ömrümüDamla damla saçsan nurunu, yaşarken toprak olmuş bedenime.Şimdi fırtınaları susturacak tiz bir uğultu sanki beynimde yankılananVe yangından kaçar gibi, soluksuz koşan insanların ayak sesleriDelercesine içimdeki tüm yaşama hevesini.Rahmet meleğini bekleyen yağmura hasret gönlüme,Her an ölüm acısını tattıran,Kalbimin mahfi köşesinden bütün bedenimeİnce ince sızan AFRAZENe kadar vazgeçmek istesem de,Nokta konulmuyor içinde sen olan hiçbir cümleme.AFRAZE, bir bakışıyla gönlümdeki çölü Gülizar’a çeviren…Sensiz kalmanın hüznü,Vahşi’nin hüznüne bedel…Bilir misin nasıl bir cehennem, yüzünü görmeden duymak sesiniDuvarlar arkasından, sessizce ağlayarak sevdiğiniTebessümünü gönlümde, aşkını ruhumda can bildiğim AFRAZE.Ne de çok şey haykırmak geçiyor içimden.Keşkeler bırakıp giden ve hüzünleri bana cefa belleyen…Gel de, mevsimler bahar olsun yeniden.Sessizliğin sensizliğe denk geliyor bu şehrin karanlığında.Rüzgâr seni essin bana,92